Απόσπασμα από το έργο

Κεφάλαιο ΧΧΙ
Για να ολοκληρώσομε την παρουσίαση αυτής της επιστήμης, το μόνο κεφάλαιο που απαιτείται, είναι η ανατολή των Μονών της Σελήνης στις μέρες του Ηλιακού έτους. Για αυτήν την επιστήμη είναι πρακτική μια έκθεση των γενικών χρήσιμων για τον προορισμό των προγνωστικών όλων των μετεωρολογικών περιστατικών, τα οποία περιστρέφονται μαζί με τις Σεληνιακές Μονές. Ως εκ τούτου, τώρα θα προβούμε στην εξήγηση αυτού του ζητήματος και σε εύρος και στη λεπτομέρεια, και θα προσθέσομε μερικά από τα παροιμιώδη που ειπώθηκαν που σχετίζονται με αυτές. Αυτά που συλλέξαμε από φιλολογίες αυτού του είδους, πχ από το βιβλίο Αλκουλθούμι (كتاب الكلثومي), από τον βιβλίο του Ιμπραχήμ μπιν Α-σαρί α-ζατζάτζ (إبرهيم بن السري الزجاج), από τον Άμπι Γιούχεϊ μπιν Κουνάσα (ابي يحيي بن كناسة), από τον Άμπι Χανίφα Α-ντιναουάρι (ابي حنيفة الدينوري) στο βιβλίο του «Αλάνουα» (الانواء), το βιβλίο του Άμπι Μουχάμεντ Αλτζαμπαλί (ابي محمد الجبلي) στην επιστήμη της σύνθεσης των αστέρων, από το βιβλίο του Άμπι Αλχουσεΐν Α-σούφι (ابي الحسين الصوفي) για τους Σταθερούς Αστέρες (Απλανείς Αστέρες) και από τα βιβλία άλλων.
Οι Ινδοί διαιρούν την σφαίρα ομοιόμορφα σε 27 Σεληνιακές Μονές, σε 27 τμήματα, καθεμία Μονή καταλαμβάνει 13 μοίρες και ¼ της μοίρας, πάνω στην Εκλειπτική. Από τους Αστέρες που εισέρχονται εκείνες οι Μονές, που καλούνται Τζουφούρ (جفور), αντλούν τα αστρολογικά τους δόγματα πρακτικά, για κάθε ζήτημα και γεγονός. Η περιγραφή αυτών των Αστρολογουμένων (كتب الأحكام معروفة) απαιτεί μια επί μακρόν εξήγηση των πραγμάτων, ξένη προς τους σκοπούς μας, όλων αυτών μπορεί να βρεθούν και να διδαχθούν από το βιβλίο αυτό
Οι Άραβες διαιρούν την ουράνια σφαίρα σε 28 τμήματα, έτσι κάθε Μονή καταλαμβάνει 12 μοίρες και 5/6 της μοίρας. Και κάθε ζώδιο περιέχει 2 1/3 Μονές. Λέει ο ποιητής:

عدتها لمن أراد عدها              عشرون نجما و ثمان بعدها

تكون في البرج من المنازل       منزلتان بعد ثلث كامل

لها حساب و لها أنواء              يدور لها الصيف و الشتاء

«οι αριθμοί τους είναι, αν θέλεις να τους υπολογίσεις, 20 αστέρες και ένας αριθμός οκτώ μετά από αυτούς. Υπάρχουν σε κάθε ζώδιο, από τις Μονές, δύο Μονές, μετά ένα τρίτο ολόκληρο (το 1/3 της τρίτης Μονής) Υπάρχει για αυτές, ο υπολογισμός και η ανατολή (ένα σύστημα υπολογισμού δικό τους και οι ηλιακές ανατολές και δύσεις), περιστρέφουν προς αυτές το θέρος και ο χειμώνας. (η αιτία της περιστροφής του θέρους και του χειμώνα)»
Οι Άραβες χρησιμοποίησαν τις Σεληνιακές Μονές, με άλλο τρόπο από τους Ινδούς, καθώς ήταν το αντικείμενο διαμέσου του οποίου γνώριζαν όλες τις μετεωρολογικές αλλαγές, στις εποχές του έτους. Αλλά οι Άραβες, όντας αμόρφωτος λαός, δεν μπορούσαν να αναγνωρίσουν τις Σεληνιακές Μονές εκτός από τα σίγουρα σημεία, ορατά στο μάτι. Επομένως, σημείωναν τις Μονές με αυτούς τους Αστέρες που ήταν τοποθετημένοι σε αυτές. Την ανατολή των Απλανών Αστέρων νωρίς το πρωί, μετά τη χαραυγή, την υπολόγιζαν σαν σημείο του Ήλιου που έμπαινε σε κάποια Μονή και έτσι μπορούσαν να κάνουν, αφού οι Αστέρες δεν υποχωρούσαν από τις θέσεις τους, εκτός μετά από την μεσολάβηση μιας μακράς χρονικής περιόδου. Και άλλωστε, οι Άραβες δεν ήταν αρκετά μορφωμένοι για να σημειώσουν μια τέτοια μεταβολή. Περαιτέρω, συνέθεσαν στίχους και ρυθμικά ποιήματα, γιατί αυτά τα πράγματα μπορούσαν εύκολα οι αναλφάβητοι να θυμούνται και κατέγραφαν σε αυτά τις ετήσιες φυσικές επιρροές, οι οποίες σύμφωνα με τις παρατηρήσεις τους και εμπειρία τους, συνεπίπτανε με την ανατολή κάθε Μονής, πρακτικά. Αυτοί οι στίχοι και τα λεγόμενα χρησιμεύουν για να υποδεικνύουν τα σίγουρα γεγονότα τους, πχ:

أذا ما قارن القمر اثريا    لثالثة فقد ذهب الشتاء

«Αν όταν συνδέεται η Σελήνη με την Θουράγια (Πλειάδες) για το τρίτο, ήδη ο χειμώνας φεύγει.» Αυτό επειδή τοποθετείται η Θουράγια από τις 10 ως τις 15 μοίρες του Ταύρου. Όταν, λοιπόν, η Σελήνη ενωθεί με τη Θουράγια την τρίτη νύχτα στις 30 κάποιου μήνα, η απόσταση μεταξύ Ήλιου και Σελήνης είναι περίπου 40 μοίρες. Όταν ο Ήλιος βρίσκεται στο πρώτο τμήμα του Κριού. Περαιτέρω, λένε:

أذا ما البدر ثم مع الثريا    أتاك البرد أوله الشتاء

«Αν όταν η Πανσέληνος είναι μαζί με τη Θουράγια, έρχεται η ψύχρα πρώτιστα του χειμώνα» Γιατί όταν η Σελήνη στέκεται σε αντίθεση με τη Θουράγια, ο Ήλιος στέκεται στο μέσον του Σκορπιού και αυτό τον καιρό ξεκινά η κρύα εποχή. Περαιτέρω, λένε:

أذا ما قارن الدبران يوما لأربع عشرة قمر التمام

فقد حف الشتاء بكل ارض فوارس موذنات باحتدام

و حلق في السماء البدر حتى يقلص ظل أعمدة الخيام

و ذلك في انتصاف الليل شطرا و يصفو الجو من كدر الغمام

«Αν όταν ενωθεί ο Ντεμπαράν (Λαμπαδίας) με ημέρες δεκατέσσερις της Σελήνης είναι η ολοκλήρωση (Πανσέληνος)
Ήδη κραδαίνει ο χειμώνας σε όλη τη γη, όπως καθορίζουν οι τελάληδες ιππείς με το κροτάλισμα Και ίπταται στον ουρανό η Πανσέληνος μέχρι να ελαττωθεί η σκιά των πασσάλων της σκηνής Και αυτό όταν φθάσει η νύχτα στο μισό της και να είναι διαυγής η ατμόσφαιρα από θολά σύννεφα» Αυτό το διάστημα, ο Ήλιος στέκεται στον Σκορπιό κοντά στον Κάλμπ (Αντάρης), στην 18η Μονή. Είναι το διάστημα του κρύου και της πρωινής παγωνιάς. Η Σελήνη στέκεται σε κάποια μοίρα Βόρειας Απόκλισης και συχνά στέκεται σε τέτοιο πλάτος από την Εκλειπτική προς την κατεύθυνση της Απόκλισης, ώστε να μεσουρανεί πάνω από τα κεφάλια των Αράβων. Κατά συνέπεια, οι σκιές από όλα τα σώματα εξαφανίζονται την ώρα που φθάνει (η Σελήνη) στο μέσον του ουρανού, πχ το μεσονύχτιο. Περαιτέρω, λένε:

إذا ما هلال الشهر أول ليلة بدا لعيون الناس بين النعائم

أتتك ريح القر من كل وجهة و طاب قبيل الصبح كور العمائم

«Αν όταν η Νέα Σελήνη του μήνα την πρώτη νύχτα φαίνεται στα μάτια των ανθρώπων μεταξύ του Νααΐμ (Ασκέλλα και Νούνκι στον Τοξότη) Λαμβάνεις ανέμους κρύους από όλα τα μέρη και είναι καλό προηγουμένως το πρωί να περιτυλίσσεις το σαρίκι» Για αυτήν την εποχή ο Ήλιος στέκεται στο πρώτο τμήμα του Τοξότη.
Περαιτέρω, λένε (σελίς 337):
«Μια πλήρης νύχτα και ότι της ανήκει, γίνεται κρύα
Και ο Ήλιος στέκεται στην Μονή Άουα».
Για τους Αστέρες της Άουα, της 13ης Μονής, τοποθετούν περίπου στην Φθινοπωρινή Ισημερία, όπως ο πίνακας των Σεληνιακών Μονών θα δείξει.
Όμως, αν μεταβιβάσω στον αναγνώστη όλα τα εδάφια και τα λεγόμενα του λόγου με ομοιοκαταληξία που σχετίζονται με την ανατολή κάθε Σεληνιακής Μονής, θα πρέπει επίσης να ερμηνεύσω τα νοήματά τους και να εξηγήσω τις έξοχες λέξεις που εμφανίζονται σε αυτά. Αυτό, οπωσδήποτε, θα παραλείψομε, εφόσον είναι επαρκή από τους συγγραφείς των βιβλίων Άουα, τους οποίους αναφέραμε, πιο πάνω.
Από τότε που οι Άραβες αποδίδουν όλες τις μετεωρολογικές αλλαγές στις επιρροές των ανατολών και δύσεων των Αστέρων, στο αποτέλεσμα της απειρίας των φυσικών επιστημών, σκέπτονται πως όλες οι αλλαγές των ειδών, εξαρτώνται από τα σώματα των Αστέρων και των ανατολών τους, όχι από σίγουρα μέρη της ουράνιας σφαίρας και την πορεία του Ήλιου πέριξ αυτών, αυτοί πιστεύουν κατά πολύ πράγματα όμοια με ότι μνημονεύσαμε για τον Σιαήρ Ιαμανή, δηλαδή τον Σείριο, του Μεγάλου Κυνός, κατά την ανατολή του οποίου, ο Ιπποκράτης (بقراط) απαγόρευσε να παίρνουν ζεστά φάρμακα και παίρνουν αίμα.

Ο الشعري اليمانية – Α-σίρι Αλγιεμένι -Sirius Jemenicus, είναι ο Σουχέιλ [نجم سهيل] των σημερινών Αράβων, που από τη θέση του μετρούν τις αποστάσεις των ανατολών των Σεληνιακών Μονών ή Σεληνιακών Σταθμών.

Μετάφραση από το προτότυπο αραβικό κείμενο, από τη Φάιζα Κωδωνά
ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ η αναδημοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, μερική ή περιληπτική, ή κατά παράφραση, ή διασκευή απόδοση του περιεχομένου της ηλεκτρονικής αυτής σελίδας.

 

nooriya blogger facebook pinterest