σοφά λόγια

  • Τα Έξι Λαταΐφ

    لطائف الستة Λαταΐφ Α-σίτα

    Θα πρέπει να γνωρίζεις πως οι περισσότεροι Σοφοί εξέτασαν αυτήν την μέθοδο των Λαταΐφ [اللطائف] για να διευκολύνουν το χειρισμό των συμπεριφορών των έξι κέντρων και είπαν πως υπάρχουν μέγιστες Πνοές που ανήκουν συνολικά στην Ύπαρξη (الذاتية) και έτσι ρυθμίστηκε ο τρόπος λειτουργίας  των Λαταΐφ.

    Τα Λαταΐφ είναι έξι εκ των οποίων πέντε ονομάζονται «όργανα».  Σύμφωνα με την Αρχαία Ελληνική Γνώση, πέντε είναι τα σώματα στον άνθρωπο: το χοϊκό, το θυμικό, το κατώτερο νοητικό, το ανώτερο νοητικό μαζί με το αιθερικό και παρουσιάζονται σαν πεντάλφα ή πεντάκτινο αστέρι.

    Το σύστημα των Σούφι των Έξι Λαταΐφ, περιγράφονται σε γενικές γραμμές ως εξής:
    Η Λατίφα Ναφς
    لطيفةنفسπου μεταφράζεται ως «Εαυτός, Ψυχή, Πνοή», δεν ανήκει στα πέντε όργανα. Κάποιοι Σούφι εξετάζουν κάτω από τον όρο Ναφς, το σύνολο της διανοητικής και συναισθηματικής και βουλητικής ζωής. Η πλειοψηφία από αυτούς, είναι της άποψης πως η Ναφς είναι μια «κατώτερη», επηρεασμένη και εμπαθής ανθρώπινη φύση. Περιλαμβάνει τις φυτικές και ζωικές όψεις της ανθρώπινης ζωής. Ο κεντρικός σκοπός της πορείας του Σούφι είναι ο μετασχηματισμός της Ναφς από τη λυπηρή εγωιστική θέση της μέσω των διάφορων ψυχοπνευματικών σταδίων, είτε προς την αγνότητα και την υποταγή στη θέληση του Θεού, είτε προς την εκμηδένιση και την αποθέωση. Θεωρείται από πολλούς πως εδρεύει λίγο κάτω από τον ομφαλό, στο Ηλιακό Πλέγμα.

    Η Λατίφα Καλμπ,القلب  لطيفة που μεταφράζεται «Καρδιά», είναι η θεϊκή Λατίφα στην ουράνια καρδιά  και εδρεύει στο σώμα στην κωνική διαμόρφωση του οργάνου, κρεμασμένη σε κλίση δύο δάχτυλα, στην αριστερή πλευρά στο στήθος. Το χρώμα της είναι κίτρινοκαι είναι κάτω από τον Αδάμ آدم. Είναι αληθινά η ανθρώπινη ύπαρξη και την ονομάζουν Γνωστική الحكيم.Συνδέεται με την Ουσία της Χαράς, την απόλαυση, την περιέργεια, την ευθυμία, την ευρύτητα της αντίληψης του Δρόμου.
    Στην ορολογία των Σούφι, αυτή η πνευματική καρδιά, περιγράφεται με ποικίλους τρόπους. Για μερικούς, είναι το κάθισμα του μακάριου οράματος. Άλλοι την θεωρούν ως τη θέση της θείας αγάπης (عَشِقَ ‘άσκ). Επίσης, για την πλειοψηφία, είναι το πεδίο μάχης από δύο στρατούς που πολεμούν, εκείνο της Ναφς και της Ρουχ. Με λίγα λόγια, η κάθαρση της Καλμπ είναι αναγκαία πνευματική πειθαρχία για την πορεία στην Ατραπό των Σούφι.
    Οι στρατιές της Ναφς είναι οι Ναφς Α-Νάτικα (النفس الناطقة που σημαίνει Λογική Ψυχή και εξισώνεται με την عقل που σημαίνει διάνοια), που είναι το καλύτερο, λογικό μέρος της ψυχής σε αντιδιαστολή με ζωική, την εμπαθή.
    Το κίτρινο φως της Καλμπ είναι η αρχή της παραγωγής φωτός και συγκεντρώνεται σε αυτό η αναταραχή ή η δυνατή προσδοκία. Αυτή οδηγεί στη Λατίφα Ρουχ (Ψυχή لطيفة الروح).

    Η Λατίφα Ρουχ, الروح لطيفةπου μεταφράζεται «Πνεύμα» είναι η Τρίτη «οντότητα» και η δεύτερη υποψήφια στη μάχη για την ανθρώπινη ζωή. Και εδώ, διαφέρουν οι απόψεις σχετικά με τη Ρουχ, ανάμεσα στους Σούφι.
    Η Ναφς μιλά και η Ρουχ είναι μέσα της. Η Ναφς, η άγρια συλλέγει και είναι το όχημα και το βασίλειο της Ύπαρξης και είναι ακόμα η απαίτηση και η ευθύνη.
    Μερικοί Σούφι, κρίνουν την Ρουχ συναιώνια με το Θεό, άλλοι την θεωρούν μια δημιουργημένη οντότητα. Όπως και να είναι, η Ρουχ είναι το υψίπεδο, κατά γενική ομολογία στην πλειοψηφία των Σούφι και ειδικά για αυτούς πριν τον 11ο αιώνα. Μετά τη Ρουχ, οι απόψεις αποκλίνουν περισσότερο, καθότι οι Σούφι δεν δίνουν την απαραίτητη προσοχή στις υποτιθέμενες «υψηλότερες» πνευματικές ικανότητες ή δεν τις εντάσσει κάτω από τις υποδιαιρέσεις της Ρουχ.
    Το χρώμα της είναι το κόκκινο και είναι κάτω από τον Νώε نوح και τον Αβραάμ إبراهيم. Το φως της είναι το αρσενικό στην ψυχή και σταματά στην Καλμπ. Έτσι εμφανίζεται να μετακινείται το φως, φλεγόμενο οδηγεί στη Λατίφα Σιρ (Μυστικό لطيفة السرّ). Η Λατίφα Ρουχ είναι κάτω από το στήθος στη δεξιά πλευρά, κεκλιμένη προς το στήθος, δύο δάχτυλα. Είναι η Ουσία της Δύναμης, η ικανότητα της διάκρισης, η πρωτοβουλία, η επέκταση. Δύναμη στο Δρόμο σημαίνει επίσης τη δύναμη της αθωότητας, συνεχώς. Συνδέεται με το διαχωρισμό, σαν ψυχολογικός διαχωρισμός από τους γονείς, την ανάπτυξη της αυτονομίας, την εξατομίκευση.

    Οι τρεις «υψηλότερες» πνευματικές ικανότητες είναι ένα θέμα διαμάχης.
    Θα ακολουθήσω την ερμηνευτική των Περσών Σούφι, μια και αυτές πλησιάζουν περισσότερο προς τις Νεοπλατωνικές θεωρίες.
    Τα στοιχεία που παρουσιάζονται, ανήκουν στο Σουφικό Τάγμα Νακσμπαντί.

    Τρία «υψηλότερα» όργανα της πνευματικής αντίληψης είναι η Σιρ, η Χάφι και η Άχφα. Είναι ο Λόγος, ο Νους και το Αγαθόν των Αρχαίων Ελλήνων.
    Οι αναφορές τα Λαταΐφ παραπέμπουν στις Πλατωνικές δοξασίες. Ο Πλάτων στον Τίμαιο αναφέρει πως στην Αθάνατο ψυχή οι Θεοί έδωσαν ένα σώμα ως όχημα. Μέσα στο όχημα έβαλαν ένα ακόμα θνητό με φοβερά και αναπόφευκτα πάθη, πρώτη την ηδονή (για κακό), δεύτερους του πόνους (για αποφυγή αγαθών), τρίτο το θράσος, τέταρτο τον φόβο (για άφρονες συμβούλους), πέμπτη την επιθυμία (για να μην υπακούει σε συμβουλές), έκτη την ελπίδα (για να παρασύρεται εύκολα) και έβδομη την παράλογη αίσθηση. Όλα τα ανακάτωσαν με την παράλογη αίσθηση και τον έρωτα και έκαναν τρόπους Ενέργειας (δηλαδή لطائف Λαταΐφ) αναγκαίους για το θνητό γένος.
    Το σώμα χωρίζεται σε στην κεφαλή, τον θώρακα ή καρδία και στην κάτω κοιλία. Η κεφαλή είναι η έδρα του Λόγου. Το θυμοειδές και επιθυμητό τα δύο θνητά μέλη της ψυχής. Καρδία και πνεύμονες.
    Έβαλαν ισθμό και όριο μεταξύ της κεφαλής και στήθους, τον αυχένα, για να είναι χωρισμένα. Στο στήθος (θώρακα) έβαλαν το θνητό είδος της ψυχής. Επειδή το ένα ήταν καλύτερο από το άλλο, χώρισαν την κοιλότητα του θώρακα στα δύο. Μεταξύ αυτών έβαλαν τας φρένας ως διάφραγμα. Μεταξύ διαφράγματος και αυχένα έβαλαν το μέρος της ψυχής που μετέχει της ανδρείας και της πολεμικής ορμής, επειδή επιζητεί τη νίκη. Το έβαλαν έτσι, κοντά στην κεφαλή. Την καρδία (δεσμός φλεβών και πηγή αίματος) την έβαλαν στην κατοικία αυτή για να είναι δορυφόρος του λόγου.
    Το ήπαρ και η σπλην είναι η έδρα του επιθυμητού της ψυχής. Το μέρος της ψυχής που θέλει ποτά και τροφή, το έβαλαν μεταξύ διαφράγματος και ορίου του ομφαλού. Έβαλαν μέσα το ήπαρ και τη χοληδόχο κύστη. Το ήπαρ είναι η έδρα της μαντικής κατά τον ύπνο. Στα αριστερά του έβαλαν την σπλήνα για να καθαρίζει το ήπαρ.
    Η κάτω κοιλία δέχεται το περίσσευμα των τροφών και ποτών. Έβαλαν τα έντερα. Το μυελό των οστών έχει τους δεσμούς της ζωής. Είναι η ρίζα του θνητού γένους. Ο μυελός των οστών έγινε από τα πρώτα τρίγωνα, όσα ήταν κανονικά και λεία και παρήγαγαν λόγω σχήματος, το πυρ, το ύδωρ, τον αέρα και τη γη.
    Το μέρος που είχε μέσα του το θείο σπέρμα, το έπλασαν στρογγυλό από παντού και το ονόμασαν εγκέφαλο.
    Το μέρος που είχε το υπόλοιπο θνητό μέρος της ψυχής, διαίρεσαν σε σχήματα στρογγυλά και επιμήκη και τα ονόμασαν μυελό. Το μυελό σκέπασαν με οστά. Το θείο δαιμόνιο κατοικεί στην κορυφή του σώματος. Οι διαταραχές της κεφαλής γίνονται με βαθιά γνώση της αρμονίας των περιφορών του σύμπαντος. Η ψυχή του Κόσμου αποτελείται από 3 ουσίες.

    Η Λατίφα Σιρ, لطيفة السرّ που μεταφράζεται Μυστικό είναι υπεράνω του στήθους στα αριστερά με κλίση δύο δάχτυλα προς τον θώρακα. Είναι κάτω από τον Μωυσή موسى. Είναι η Ουσία της Επιθυμίας, η υποστήριξη για πνευματική ανάπτυξη, το στήριγμα της παραμονής στη δοκιμασία, η δύναμη επιμονής. Η Επιθυμία είναι μια πλήρης διάσταση, κάτι που περιέχει όλες τις άλλες Ουσιώδεις Πλευρές, αλλά εμφανίζεται σαν ιδιαίτερο χαρακτηριστικό συν το χαρακτηριστικό της Επιθυμίας.
    Το φώς της είναι λευκό και είναι αρσενική και σταματά στην καρδιά. Έτσι φλεγόμενη επίσης, οδηγεί στη Λατίφα Χάφι (Κρυμμένο Μυστικό لطيفة الخفي).
    Η Λατίφα Σιρ
    είναι το κέντρο της εσωτερικής συνείδησης, όπου η αντιληπτική επαφή με το θείο ολοκληρώνεται. Αυτή είναι η ικανότητα με την οποία κάποιος επιτυγχάνει την ένωση με τον Υψηλότερο Πνευματικό του Εαυτό.
    « Έχει ειπωθεί ότι η εσωτερική συνείδηση, η Σιρ είναι μέρος της τελευταίας εσωτερικής συνείδησης που είναι Θεός…» Ένας Σούφι εξιστορεί λέγοντας, «η Σιρ μου είναι παρθένα και δεν μπορεί να αποκαλυφθεί στη φαντασία οποιουδήποτε». Από αυτά τα περάσματα, θα μπορούσε κάποιος να συναγάγει ότι η Σιρ είναι η ικανότητα της συγχώνευσης με το Θείο, αλλά στη «ιδιαίτερη» όψη της του Πνευματικού Εαυτού.
    Η Σιρ τοποθετείται κάτω από τη Ρουχ, το Πνεύμα. Ουσιαστικά, η Σιρ είναι ισοδύναμη με το μυαλό (
    العقل).  

    Η Λατίφα Χάφι, الخفي لطيفة που μεταφράζεται το Κρυμμένο Μυστικό ή Μυστήριο είναι στη μέση του μετώπου, πάνω από τα φρύδια, στο Τρίτο Μάτι. Είναι η Ουσία της Ειρήνης και αναπτύσσει λεπτές ικανότητες, όπως την ηρεμία, το μυστήριο, τη μαγεία. Καθησυχάζει το μυαλό. Μπορεί να φανερώνεται εξοργισμένα σαν Δύναμη, αυτή τη δύναμη που εξοντώσει την αναταραχή, την ανησυχία, την αντιδραστικότητα. Συνδέεται με την καθοδήγηση της Ύπαρξης, την καθοδήγηση του Δρόμου.
    Πολλοί την τοποθετούν υπεράνω του στήθους στα δεξιά στο στήθος σε κλίση προς τον θώρακα. Είναι κάτω από τον Ιησού عيسى. Το φώς της είναι μαύρο. Οδηγεί στη Λατίφα Άχφα (το βαθιά κρυμμένο Μυστικό
    الأخفى لطيفة).
    Είναι η έδρα της ενόρασης, της διαίσθησης του Αποκαλυπτόμενου Απόλυτου, Λαχούτ اللاهوت (Απόλυτος). Στην ορολογία των Σούφι, η Χάφι είναι μια θεία λεπτότητα που βρίσκεται εν δυνάμει στη Ρουχ. Το απόκρυφο γίνεται ενδιάμεσο, μεταξύ της Θείας παρουσίας και του πνεύματος, στη λήψη Θεοφανείων των Θείων Χαρακτηριστικών και της Θεϊκής εκπορευόμενης επιείκειας στο πνεύμα.

    Η Λατίφα Άχφα, لطيفة الأخقى που μεταφράζεται το Απόκρυφο, το κρυμμένο βαθιά, το βαθύ μυστήριο, είναι στο κέντρο του στήθους. Είναι κάτω από τον Προφήτη μας, Μωχάμεντ نبينا. Το φως της είναι πράσινο και εργάζεται ακριβώς όπως παρουσιάζεται: Είναι η Ουσία της Ευγενούς Αγάπης. Είναι η εναρμόνιση, η ευαισθησία, η συναισθηματική ακρίβεια. Είναι η Συμπόνια στο να μένεις με δύσκολες ή οδυνηρές εμπειρίες, περιπλεγμένες στη διαλυμένη ταυτότητα του Εγώ, ή σε καταστάσεις όπως ο ναρκισσισμός, η ανεπαρκή ματαιότητα, το χάσιμο της Ουσίας και αίσθησης της υποστήριξης της Ύπαρξης. Όταν η έρευνα αφοσιώνεται ακριβώς εκεί που βρίσκεται η καρδιά μας, η καρδιά αποκρίνεται. Εφόσον αυτή είδε και ενδιαφέρθηκε, θα ανοίξει νέους ορίζοντες.
    Τα βήματα είναι αναφέρεται εδώ, είναι ο Λόγος السنة και ο τρόπος (μέθοδος) الطريقةΗ Λατίφα Άχφα είναι η πιο ενδότατη συνείδηση που αντιπροσωπεύει το βύθισμα στην Ουσία του Θεού του Κρυμμένου Απόλυτου και είναι ισοδύναμη με τον Έσχατο Απαρατήρητο (Γάιμπου Αλγάιμπου غيبي الغيبي,αυτόν που είναι αόρατος ή απόκρυφος).

    Έτσι τα ύψη συλλεγμένασε καθεμία Λατίφα και εμφανισμένα για το Είδος και την Παρελθούσα κατάσταση, ήταν στον προφήτη, ο οποίος ήταν η Λατίφα Άχφα.

    Πίνακας των Λαταΐφ Α-σίτα

    لطيفةΛατίφα

    العالمΆλαμ, ο Κόσμος

    Ο Κόσμος

    الأخفىΆχφα, η πλέον απόκρυφη

    هو Χούα

    Αυτός,τοΆδηλοΑπόλυτο

    الخفيΧάφι, η απόκρυφη

    اللهΑλλάχ

    Η Θεία Φύση, το Αποκαλυπτόμενο
    Απόλυτο

    السرΣιρ, το μυστικό

    لاهوت Λαχούτ

    Το Ανώτερο Εγώ

    الروحΡουχ, το πνεύμα

    أرواحΑρουάχ

    Η Αιτία

    القلبΚαλμπ, η καρδιά

    ملکوتΜαλκούτ - مثال Μιθάλ

    Η Λεπτότητα

    النفسΝαφς, η ψυχή
     
    الطابعΤά’μπα, η φύση

    اجْسامΆτζσαμ

    Η Κατώτερη λεπτότητα και εγκόσμιος υλισμός

     

    Μνημονεύοντας το  لا اله إلا الله

    Μια από τις πιο γνωστές εκφράσεις με πολλά και ποικίλα επίπεδα επίδρασης, είναι η ομολογία, ο Λόγος «Λα ιλάχι ίλα Αλλαχ», «Δεν υπάρχει άλλος εκτός από τον Θεό».
    Ο Σούφι γνωρίζει τον Λόγο αυτό (
    لا اله إلا الله), χειριζόμενος τις Λαταΐφ.Η απόδειξη της Ύπαρξης και η μεγάλη Είσοδος αρχίζει με τη μνημόνευση του Αγίου Ονόματος, Αλλάχ, κάτι που συχνά φέρνει έναν φύλακας για να γίνει βατή η γνώση με αυτόν.Ο τρόπος της μνημόνευσης και η εικόνα του Αγίου Ονόματος Αλλάχ, προικίζουν την ψυχή με ευπρέπεια.
    Το ρεύμα της Δύναμης έχει καθορισμένη πορεία. Αρχίζει από την Άχφα και τελειώνει στη Ναφς, αφού περάσει από τη Χάφι, τη Ρουχ και την Καλμπ.   


    Πηγή::

    Η Ψυχοσύνθεση στο Σουφισμό - J. Nurbaksh

    Τίμαιος - Πλάτων

  • Τα μυστικιστικά γράμματα

    Συνοπτικά, από τα 28 γράμματα του αραβικού αλφαβήτου, τα μισά από αυτά κατέχουν μια περίεργη, μυστικιστική και απόρρητη θέση μέσα στο Άγιο Κοράνι, στην έναρξη είκοσι εννέα συνολικά σούρα. Τα μυστικιστικά αυτά γράμματα είναι:

    αλίφ ا σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 17347,δηλαδή 19*913.
    λαμ ل σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 11780,δηλαδή 19*620.
    μιμ م σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 8645,δηλαδή 19*455.
    ρα ر σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 1235,δηλαδή 19*66
    καφ ك σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 133,δηλαδή 19*7.
    χε هـ σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 475,δηλαδή 19*25.
    για ي σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 589,δηλαδή 19*31.
    αίν ع σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 228,δηλαδή 19*12.
    σαντ ص σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 152,δηλαδή 19*8.
    τα ط σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 114,δηλαδή 19*6.
    σιν س σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 380,δηλαδή 19*20.
    κκαφ ق σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 114,δηλαδή 19*12.
    νουν ن σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 133,δηλαδή 19*7.
    χα  ح σε τελικό σύνολο στις 29 σούρα: 304,δηλαδή 19*16.

    Το γενικό σύνολο των 14 γραμμάτων στις 29 σούρα, είναι: 41629, ήτοι 19*2191.
    Ενωμένα αυτά τα δεκατέσσερα γράμματα στις 29 σούρα, υπάρχουν γραμμένα με τους εξής 14 συνδυασμούς:

    αλίφ λαμ μιμ Χα μιμ αλίφ λαμ ρα αλίφ λαμ μιμ ρα τα σιν τα σιν μιμ για σιν
    ا ل م ح م ا ل ر ا ل م ر ط س ط س م ي س
    καφ χε για αίν σαντ αλίφ λαμ μιμ σαντ σαντ κκαφ χα μιμ αίν σιν κκαφ νουν τα για
    ك هـ ي ع ص ا ل م ص ص ق ح م ع س ق ن ط ي

    Η κατανομή των γραμμάτων στις 29 σούρα, είναι:

    Σούρα سورة Γράμματα حروف Ποσότητα Σύνολο γραμμάτων στην αντίστοιχη σούρα
    2η Αλ μπάκαρα البقرة Αλίφ ا 4500 9899=19*521
    Λαμ ل 3204
    Μιμ م 2195
    3η Αλ Ιμράν ال عمران Αλίφ ا 2526 5662=19*298
    Λαμ ل 1885
    Μιμ م 1251
    7η Αλ άραφ الاعراف Αλίφ ا 2579 5388=19*282
    Λαμ ل 1523
    Μιμ م 1165
    Σαντ ص 91
    10η Γιούνους يونس Αλίφ ا 1358 2527=19*133
    Λαμ ل 912
    Ρα ر 257
    11η Χουντ هود Αλίφ ا 1396 2508=19*132
    Μιμ م 788
    Ρα ر 324
    12η Γιούσουφ يوسف Αλίφ ا 1343 2413=19*127
    Λαμ ل 812
    Ρα ر 258
    13η Αρ-ρά’ντ الرعد Αλίφ ا 625 1501=19*79
    Λαμ ل 479
    Μιμ م 260
    Ρα ر 137
    14η Ιμπραχίμ ابراهيم Αλίφ ا 585 1197=19*63
    Λαμ ل 452
    Ρα ر 160
    15η Αλ χίτζρ الحجر Αλίφ ا 509 931=19*49
    Λαμ ل 323
    Ρα ر 99
    19η Μάριαμ مريم Καφ ك 133 798=19*42
    Χε هـ 161
    Για ي 352
    Αίν ع 129
    Σαντ ص 23
    20η Ττάχου طه Ττα ط 28 342=19*18
    Χε هـ 314
    26η Ασ-σούαραα لشعراء Ττα ط 35 608=19*32
    Σιν س 97
    Μιμ م 476
    27η Αν-νάμλ النمل Ττα ط 32 114=19*6
    Σιν س 82
    28η Αλ Κκάσας القصص Ττα ط 19 570=19*30
    Σιν س 100
    Μιμ م 451
    29η Αλ ανκαμπούτ العنكبوت Αλίφ ا 765 1672=19*88
    Λαμ ل 560
    Μιμ م 347
    30η Αρ-ρούμ الروم Αλίφ ا 545 1254=19*66
    Λαμ ل 391
    Μιμ م 318
    31η Λουκμάν لقمان Αλίφ ا 345 817=19*43
    Λαμ ل 295
    Μιμ م 177
    32η Ασ-σάτζιντα السجدة Αλίφ ا 271 589=19*31
    Λαμ ل 156
    Μιμ م 162
    36η Γιασίν يس Για ي 237 285=19*15
    Σιν س 48
    38η Σαντ ص Σαντ ص 38 38=19*2
    40η Αλ μουμί’ν المؤمن Χα ح 64 456=19*24
    Μιμ م 392
    41η Φουσλάτ فصلت Χα ح 58 323=19*17
    Μιμ م 265
    42η Ασ-σούρα الشورى Χα ح 53 570=19*30
    Μιμ م 308
    Αίν ع 99
    Σίν س 53
    Κκαφ ق 57
    43η Αζ-ζούχρουφ الزخرف Χα ح 45 361=19*19
    Μιμ م 316
    44η Αντουχάν الدخان Χα ح 16 152=19*8
    Μιμ م 136
    45η Αλ τζαθίγια الجاثية Χα ح 31 228=19*12
    Μιμ م 197
    46η Αλ αχκάφ الاحقاف Χα ح 37 266=19*14
    Μιμ م 229
    50η Κκαφ ق Κκαφ ق 57 57=19*3
    68η Αλκκάλαμ القلم Νουν ن 133 133=19*7

  • Το σύστημα των Λαταΐφ

    بسم الله الرحمن الرحيم والصلاة و السلام على سيدي و مولاي سيدنا محمد صلى الله عليه وعلى آله وصحبه وسلم

    Ενικός αριθμός  لَطِيْفة Λατίφα και πληθυντικός αριθμόςاللطائف Λαταΐφ. Λατίφα σημαίνει λεπτή αποκάλυψη ή στρώμα.

    Περίπου στα μέσα του 13ου αιώνα εδραιώθηκε ένα περίπλοκο σύστημα, στο οποίο καθιερώθηκαν σχέσεις μεταξύ των μεταξύ των προφητών (Αβραάμ, Νώε κλπ), των Λαταΐφ (Καλμπ, Ρουχ κλπ) και των χρωμάτων. Ακόμα και σήμερα δεν υπάρχει ομοφωνία σχετικά με τη φύση των Λαταΐφ και τις αντίστοιχες τάξεις τους. Για παράδειγμα, ένα σχήμα τοποθετεί τη Λατίφα Σιρ κάτω ή πριν τη Λατίφα Ρουχ, ενώ άλλα διαφέρουν στην θέσεις και μάλιστα εντελώς αντίθετα.
    Όμως, διάφορα Πνευματικά Τάγματα διαμόρφωσαν μια εσωτερική «γεωγραφία». Το κύριο ενδιαφέρον βρίσκεται στην «επανασχεδίαση» των Έξι Λαταΐφ (Λαταΐφ Α-σέτα لطائف الستة) και των αρμοδιοτήτων τους. Κοινές έννοιες των Σούφι, όπως Φανά (Εκμηδένιση فناء) και Μπακά (Ύπαρξη بقاء), ορίστηκαν σε διαφορετικές Λαταΐφ. Για παράδειγμα, το σχέδιο των Νακσμπαντί (نقشبندی ) είναι ως εξής:
    Η Λατίφα Ναφς είναι κάτω από τον ομφαλό με κυανό χρώμα, η Λατίφα Καλμπ είναι στην αριστερή πλευρά του στήθους με κίτρινο χρώμα, η Λατίφα Ρουχ είναι στη δεξιά πλευρά του στήθους, κάτω από τη θηλή με κόκκινο χρώμα, η Λατίφα Σιρ είναι μεταξύ της Καλμπ και της Ρουχ, δίπλα στην αριστερή θηλή με άσπρο χρώμα, η Λατίφα Χάφι είναι στο μέτωπο ή δίπλα στη δεξιά θηλή με μαύρο χρώμα και η Λατίφα Αχφα είναι στον εγκέφαλο ή διαδοχικά, στο κέντρο του στήθους με πράσινο χρώμα.

    Αρχικά οι Σούφι μας ενημερώνουν για τις Λαταΐφ, που ήταν μόνο η Λατίφα Κάλμπ και η Λατίφα Ρουχ. Μερικοί από αυτούς αναφέρθηκαν και στη Λατίφα Σιρ. Ο Άχμεντ Σίρχιντι ανέφερε τα πέντε Λαταίφ που εδρεύουν στο ανθρώπινο στήθος, τη Λατίφα Κάλμπ, τη Λατίφα Ρουχ, τη Λατίφα Σιρ, τη Λατίφα Χάφι και τη Λατίφα Άχφα εφιστώντας την προσοχή στο φως που αυτές ρίχνουν και στα στάδια της ικανότητάς τους.

    Ο καθένας που έχει ερευνήσει και μελετήσει την ψυχολογία των Σούφι, έχει σαφή άποψη για τις περίπλοκες, και ευαίσθητες ερμηνείες που βρίσκονται σε αυτόν τον τομέα. Δεν είναι σπάνιο το φαινόμενο της κακής πληροφόρησης των Σιχ με αποτέλεσμα, η βασική δοξασία να διαφέρει από Τάγμα σε Τάγμα, ακόμα και στις κεντρικές αρχές και στο σημείο της ανάπτυξης ενός σύμφωνου δόγματος.
    Ελκύοντας εδάφια από το Άγιο Κοράν, ουσιαστικά όλοι οι Σούφι διακρίνουν μεταξύ των Λαταΐφ και άλλων ψυχοπνευματικών οργάνων, τις υπεραισθητήριες ικανότητες και τις εστιάσεις στη στοχαστική εμπειρία. Οι βασικές διαφωνίες είναι αναφορικά τον αριθμός τους, επιπλέον των ικανοτήτων που θα δούμε πιο κάτω, στη θέση, στη λειτουργία, στην ιεραρχία, στα χαρακτηριστικά.
    Ο εγγονός του Μιτζαντίντ (κάτι σαν απεσταλμένος του Θεού) Σίχ Ουαλλάχ, ο Αμπου Αλ Άχαντ, εξηγεί σε συντομία τα Λαταίφ. Λέει πως σύμφωνα με τα συμπεράσματα του παππού του, ένα άτομο έχει δέκα Λαταίφ, οι πέντε από αυτές αφορούν στο Αλίμ Αλ Άμρ, (
    عالم الأمر)τον Κόσμο της Εντολής, και πέντε από αυτές αφορούν στο Αλίμ Αλ Χάλικ, (عالم الخلق) τον Κόσμο της Δημιουργίας.
    Εννοεί λοιπόν, ο Κόσμος της Ύπαρξης έχει εισαχθεί στη ζωή κατ’ ευθείαν από το Δημιουργό Θεό με εντολή των Λόγων Του  (
    كان είμαι. Η διαμόρφωση δεν είναι υλική, όμως αργότερα θεωρήθηκε έτσι. Το μέρος του Αλίμ Αλ Άμρ είναι πάνω από το Θρόνο του Θεού, το Άρς (عرش). Και το Αλίμ Αλ Χάλικ είναι κάτω από τον Θρόνο Του. Οι ικανότητες των Λαταίφ του Αλίμ Αλ Αμρ είναι Κάλμπ (قلبΚαρδιά), Ρούχ (روحΠνεύμα), Σιρ (سرΜυστικό, Απόκρυφο), Χάφι (خفيΜυστήριο, Κρυμμένο μυστικό) και Άχφα (أخفىΚρυμμένο βαθιά μυστικό, Βαθύ μυστήριο). Οι ικανότητες του Αλίμ Αλ Χάλικ είναι η Λατίφα Νάφς (نفس Εαυτός, Ψυχή, Πνοή) και τα τέσσερα στοιχεία, δηλαδή Γη, Ύδωρ, Αήρ και Πυρ.
    Στη σφαίρα της δυνατότητας, ο Ντάιρα Αλ Ιμκάν (
    دائرة الإمكان) (Κύκλος της Δυνατότητας) σήμαινε αυτούς τους Δύο Κόσμους. Το ανώτερο μισό αυτής της σφαίρας είναι υπεράνω του Θρόνου του Θεού και το κατώτερο μισό είναι κάτωθεν του Θρόνου. Η μορφή της σφαίρας λαμβάνει το εξής σχήμα:

    Οι Λαταΐφ του Αλίμ Αλ Άμρ συνδέονται με την εσωτερική ζωή ενός ατόμου και σαν τέτοιες εδρεύουν στο σώμα. Έχουνε ακριβείς θέσεις, συμπεριλαμβανομένης και αυτής της Ναφς την οποία επίσης ανήκει στις φυσικές όψεις του ανθρώπου. Η Ναφς εδρεύει κάτω από τον ομφαλό, η Κάλμπ στην αριστερή πλευρά, η Ρουχ στη δεξιά πλευρά του θώρακα και η Σιρ ακριβώς μεταξύ της Κάλμπ και της Ρουχ. Η Χάφι λέγεται από μερικούς Σούφι πως είναι στο μέτωπο, στο τρίτο μάτι και η Άχφα στον εγκέφαλο. Ενώ άλλοι λένε πως η Άχφα είναι στο μέσον του θώρακα, η Σιρ μεταξύ της Κάλμπ και της Άχφα και η η Χάφι μεταξύ της Ρουχ και της Άχφα.
    Η διαδικασία του Δίκρ (ذكر μνημόνευση) του Ίσμ Α’δάτ (
    أسم الذات το όνομα της Ουσίας, δηλαδή الله)είναι ότι κάποιος πρέπει να πει το όνομα με τέτοιο τρόπο που να μείνει η γλώσσα στον ουρανίσκο κρατώντας το Άγιο Όνομα στη σκέψη και πρέπει να στρέψει την στον Πανίσχυρο Θεό και να απορροφηθεί στο Δικρ του Ίσμ Α’δάτ.
    Αυτό το Άγιο Όνομα που δεν μοιάζει με καμία οντότητα και καμία οντότητα δεν μοιάζει με Αυτό, που τίποτα δεν τοποθετείται στο μήκος του και τίποτα δεν είναι παρόμοιό του, αυτού που η καταμέτρηση δεν περιορίζεται και τα όρια δεν εγκλείονται, αυτού που οι κατευθύνσεις δεν το πλαισιώνουν και δεν έχει κανένα κοινό γνώρισμα με τα υλικά σώματα, αυτού που είναι μοναδικό χωρίς άλλο παρόμοιο, αυτού που διαιρέθηκε χωρίς κανένα όμοιο.

    Μην χρησιμοποιείς μόσχο στο σώμα, τρίψε τον στην καρδιά.
    Τι είναι ο μόσχος; Το μυστικό όνομά Του που είναι γεμάτο από Μεγαλοπρέπεια
                                                                                                                                            Ρούμι

    Πριν αρχίσει το Δικρ, η ακόλουθη λέξη πρέπει να ειπωθεί και το νόημά της, που πραγματικά είναι το νόημα του είναι το όνομα του Θεού, πρέπει να κρατηθεί στη σκέψη, ενώ συγκεντρώνεται σε μια ιδιαίτερη Λατίφα.

    Η Πνευματική Επιείκεια ξεχειλίζει από την Ύπαρξη – αυτού που είναι Μοναδικός χωρίς όμοιο, διαιρεμένος χωρίς όμοιο, αυτού που αποδίδεται με όλες τις ποιότητες και τις τελειότητες και απαλλάσσεται από όλες τις ατέλειες και όλα τα ελαττώματα – πάνω στην καρδιά μου.

    Όταν ο Δακίρ (ذكرى αυτός που εκτελεί Δικρ) επαναλαμβάνει το Ισμ Α’δάτ εκατόν φορές, πρέπει ημερήσια να ακολουθεί τη λέξη με ταπεινότητα και πίστη, δια μέσου της αγάπης συνδέεται με τον Θεό:

    Ώ Θεέ, Εσύ και η Δική σου εκπλήρωση μόνο, είναι ο μόνος σκοπός μου. Παραχώρησε προς εμένα τη δική Σου Αγάπη και Γνώση.

    Αυτές οι λέξεις πρέπει να ειπωθούν από καρδιάς. Στην ορολογία του Τάγματος των Νακσμπαντίγια, αυτό καλείται Μπάζ Κάστ (باز گشت επιστροφή στα Περσικά). Η λέξη Νακ-σμπαντίγια (نقشبندی ) είναι Περσική και λήφθηκε από το όνομα του ιδρυτή του Τάγματος. Μερικοί λένε πως σημαίνει «Πρότυπο του Δημιουργού», άλλοι λένε «Χρυσή Αλυσίδα». Αυτοί αρνούνται τις προσποιήσεις της καρδιάς. Ο Δακίρ γίνεται αγνός και αμόλυντος κα η καρδιά αποσυνδέεται από όλα, εκτός από τον Θεό. Πριν αρχίσει το Δικρ, ο Δακίρ πρέπει με κάθε ταπεινότητα και πίστη, να κρατήσει υπ’ όψη του τις ανεπάρκειές του, στρέφοντας το πρόσωπό του προς τον Θεό και προσδοκώντας ότι το Δικρ του να γίνει αποδεχτό, να διαλέξει το όνομα του Θεού ως μέσον για την προσέγγιση και να καθορίσει την προσοχή του στο Δικρ της καρδιάς, λέγοντας:

    Ακόμα και η καρδιά δεν γνωρίζει την αλήθεια,
    Ακόμα τα βήματα της αναζήτησης συνεχίζουν να βηματίζουν την Ατραπό,
    Ώ Κύριε! είτε έδωσες σε μας την Χάρη ή όχι,
    Θα επαναλαμβάνομε το όνομά Σου, Αλλάχ, Αλλάχ!

    Κατά τη διάρκεια του Δικρ, όσο η Ουκούφι Κάλμπ (القلب الوُقُوفαφύπνιση καρδιάς) γίνεται σε μεγάλο βαθμό και τόσο πολύ το Δικρ, τόση η αντίληψη του Θεού, η οποία είναι εντελώς η ουσία της ανθρώπινης αλήθειας και μπορεί να φανερωθεί από μόνη στην καρδιά. Δηλαδή το Δικρ πρέπει να επαναλαμβάνεται συχνά για να επιτευχθεί η ενθύμηση και η συνειδητοποίηση του Θεού και να αποκομιστεί η αντίληψη της παρουσίας Του εσωτερικά και εξωτερικά.

    Η ικανότητα της συνειδητοποίησης ή η αντίληψη της παρουσίας του Θεού, δίνεται στο άτομο και βρίσκεται εν δυνάμει, σε κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Έτσι, μπορεί να κατανοηθεί πλήρως και να γίνει μια πραγματικότητα.

  • Ύμνοι Ανώνυμοι

    Νερτερίη χθονίη τε καὶ οὐρανίη μολὲ Βομβώ, εἰνοδίη, τριοδῖτι, φαεσφόρε, νυκτερόφοιτε, ἐχθρὴ μὲν φωτός, νυκτὸς δὲ φίλη καὶ ἑταίρη, χαίρουσα σκυλάκων ὑλακῇ τε καὶ αἵματι φοινῷ, ἐν νέκυσιν στείχουσα κατ' ἠρία τεθνηώτων, αἵματος ἱμείρουσα, φόβον θνητοῖσι φέρουσα, Γοργὼ καὶ Μορμὼ καὶ Μήνη καὶ πολύμορφε, ἔλθοις εὐάντητος ἐφ' ἡμετέρῃσι θυηλαῖς.
     

    Τίς μορφὰς ζώων ἔπλασεν; τίς δ' εὗρε κελεύθους; τίς καρπῶν γενέτης;
    τίς δ' οὔρεα ὑψόσ' ἐγείρει; τίς δ' ἀνέμους ἐκέλευσεν ἔχειν ἐνιαύσια ἔργα;
    τίς δ' Αἰὼν Αἰῶνα τρέφων Αἰῶσιν ἀνάσσει;
    εἷς θεὸς ἀθάνατος· πάντων γενέτωρ σὺ πέφυκας
    καὶ πᾶσιν ψυχὰς σὺ νέμεις καὶ πάντα κρατύνεις,
    Αἰώνων βασιλεῦ καὶ κύριε, ὅν τε τρέμουσιν
    οὔρεα σὺν πεδίοις, πηγῶν ποταμῶν τε ῥέεθρα
    καὶ βῆσσαι γαίης καὶ πνεύματα, πάντα τὰ φύντα·
    οὐρανὸς ὑψιφαής σε τρέμει καὶ πᾶσα θάλασσα,
    κύριε παντοκράτωρ, ἅγιε καὶ δέσποτα πάντων·
    σῇ δυνάμει στοιχεῖα πέλει καὶ φύεθ' ἅπαντα
    'ἠελίου μήνης τε δρόμος νυκτός τε καὶ ἠοῦσ(
    ἀέρι καὶ γαίᾳ καὶ ὕδατι καὶ πυρὸς ἀτμῷ.
    Δεῦρο σύ, παντὸς κτίστα, θεῶν θεέ, κοίρανε παντόσ,
    Πάν, ὁ διαστήσας τὸν κόσμον 'τῷ σεαυτῷ( πνεύματι θείῳ.
    πρῶτος δ' ἐξεφάνης ἐκ πρωτογόνου, Μελιοῦχε,
    ὕδατος ἐκ βιαίου ὁ τὰ πάντα κτίσσας· ἄβυσσον,
    γαῖαν, πῦρ, ὕδωρ τε καὶ ἀέρα καὶ πάλιν αἶθραν
    καὶ ποταμοὺσ κελάδοντασ· ὑσγινοιδὴσ δὲ σελήνη,
    ἀστέρες ἀέριοι, ἐῶοι, περιδινοπλανῆται
    αὐταῖς σαῖς βουλαῖς σοι δουρυφοροῦσιν ἅπαντα.
     Χαῖρε δράκων, ἀκμαῖε 'δε( λέων, Φύσι καὶ πυρὸς ἀρχή,
    χαῖρε δὲ λεῦκον ὕδωρ καὶ δένδρεον ὑψιπέτηλον
    καὶ χρυσοῦ κυαμῶνος ἀναθρῴσκων μελίλωτον
    καὶ καθαρῶν στομάτων ἀφρὸν ἥμερον ἐξαναβλύζων,
    κάνθαρε, κύκλον ἄγων σπορίμου πυρός, αὐτογένεθλε,
    ὅστε δισύλλαβος εἶ, ΑΗ, καὶ πρωτοφανὴς εἶ·
    νεῦσον ἐμοί, λίτομαι, ὅτι σύμβολα μυστικὰ φράζω,
    ἱλαθί μοι, προπάτωρ, καί μοι σθένος αὐτὸς ὀπάζοις.
    Ἀεροφοιτήτων ἀνέμων ἐποχούμενος αὔραις,
    Ἥλιε χρυσοκόμα, διέπων φλογὸς ἀκάματον πῦρ,
    αἰθερίοισι τρίβοισι μέγαν πόλον ἀμφιελίσσων,
    γεννῶν αὐτὸς ἅπαντα ἅπερ πάλιν ἐξαναλύεις·
    ἐκ σοῦ γὰρ στοιχεῖα τεταγμένα σοῖσι νόμοισι
    κόσμον ἅπαντα τρέφουσι τετράτροπον εἰς ἐνιαυτόν.
    κλῦθι, μάκαρ, κλῄζω σε, τὸν οὐρανοῦ ἡγεμονῆα
    γαίης τε χάεός τε καὶ Ἄιδος, ἔνθα νέμονται
    δαίμονες ἀνθρώπων οἱ πρὶν φάος εἰσορόωντες.
    καὶ δὴ νῦν λίτομαι 'σε(, μάκαρ ἄφθιτε, δέσποτα κόσμου·
    ἢν γαίης κευθμῶνα μόλῃς νεκύων ἐνὶ χώρῳ,
    πέμψον δαίμονα τοῦτον ἐμοὶ μεσάταισιν ἐν ὥραις
    νυκτὸς ἐλευσόμενον προστάγμασι σῆς ὑπ' ἀνάγκης,
    οὗπερ ἀπὸ σκήνους κατέχω τόδε, καὶ φρασάτω μοι
    ὅσσα θέλω γνώμῃσιν, ἀληθείην καταλέξας,
    πραύς, μειλίχιος, μηδ' ἀντία μοι φρονέοιτο.
    μηδὲ σὺ μηνίσῃς ἐπ' ἐμαῖς ἱεραῖς ἐπαοιδαῖς·
    ταῦτα γὰρ αὐτὸς ἔταξας ἐν ἀνθρώποισι δαῆναι
    νήματα Μοιράων ταῖς σαῖς ὑποθημοσύνῃσιν·
    ἀλλὰ φύλαξον ἅπαν 'μου( δέμας ἄρκιον ἐς φάος ἐλθεῖν,
    καί μοι μηνυσάτω 'ὁ δεῖνα( τὸ τίσ ἢ πόθεν, ἢ δύναται 'μοι( τί
    νῦν ἐς ὑπηρεσίαν, καὶ τὸν χρόνον ὃν παρεδρεύει.
    κλῄζω δ' οὔνομα σὸν ὡρῶν Μοίραις ἰσάριθμον,
    αχαιφωθωθωαιηιαηαιιαηαιηιαωθωθωφιαχα·
    ἱλαθί μοι, προπάτωρ, κόσμου θάλος, αὐτολόχευτε,
    πυρφόρε, χρυσοφαῆ, φαεσίμβροτε, δέσποτα κόσμου,
    δαῖμον ἀκοιμήτου πυρὸς, ἄφθιτε, χρυσεόκυκλε,
    φέγγος ἀπ' ἀκτίνων καθαρὸν πέμπων ἐπὶ γαῖαν.
     Ἥσυχον ἐν στόμασιν πάντες κατερύκετε φωνήν,
    αἰθέρος ἀμφίδρομοι σιγὴν ὄρνιθες ἔχοιτε,
    σκιρτῶντες δελφῖνες ὑπὲρ ἁλίοιο παύεσθε,
    μείνατέ μοι ποταμῶν τε ῥοαὶ καὶ νάματ' ἀναύρων,
    οἰωνοὶ πτηνοὶ νῦν στήσατε πάντες ὑπ' αἴθραν,
    ἑρπετὰ φωλειοῖσι βοὴν ἀίοντα φοβεῖσθε,
    δαίμονες ἐν φθιμένοις σιγὴν τρομέοντες ἔχοιτε·
    ἀρρήτοις ἔπεσιν κόσμοσ ξεινίζεται αὐτός.
    ὦ βασιλεῦ κόσμου γενέτωρ, ἐμοὶ ἵλαος ἔλθοις,
    κάνθαρε, χρυσοκόμην κλῄζω θεὸν ἀθάνατόν σε,
    κάνθαρε, πᾶσι θεοῖσι καὶ ἀνθρώποις μέγα θαῦμα,
    ἵλαθι, δέσποτ' ἔχων ἐπὶ σοὶ φλόγινον πυρὸς ἀτμόν,
    δέσποτα ἀντολίησ, Τίταν, πυρόεις ἀνατείλας·
    κλῄζω πρῶτον τὸν Διὸς ἄγγελον, θεῖον Ἰάω,
    καί σε τὸν οὐράνιον κόσμον κατέχοντα, Ῥαφαήλ,
    ἀντολίῃς χαίρων, θεὸς ἵλαος ἔσσο, Ἀβρασάξ,
    καί σε, μέγιστε καὶ αἰθέριε, κλῄζω 'αρωγον σου( σε Μιχαήλ,
    καὶ σώζοντα βίουσ ἰδίων, Διὸσ ὄμμα τέλειον,
    καὶ φύσιν ἀέξοντα καὶ ἐκ φύσεως φύσιν αὖθις,
    καὶ κλῄζω ἀθανάτων σεσενγενβαρφαραγγης
    παντοκράτωρ θεὸς ἔσσι, σὺ δ', ἀθάνατ', ἔσσι μέγιστος.
    ἱκνοῦμαι νῦν λάμψον, ἄναξ κόσμοιο Σαβαώθ,
    ὃς δύσιν ἀντολίῃσιν ἐπισκεπάζεις, Ἀδωναί,
    κόσμος ἐὼν κόσμον μόνος ἀθανάτων ἐφοδεύεις,
    αὐτομαθής, ἀδίδακτος, μέσον τὸν κόσμον ἐλαύνων
    τῆσ νυκτὸς καιροὺς ἰδὲ ἠοῦς, Ἀκραμμαχάρι
    κακρων ἐπιθύματα δάφνησ
    καὶ Στυγὸς ἀδμήτοιο πύλας καὶ ἠέρα λυγρόν
     ὁρκίζω σε, σφραγῖδα θεοῦ, ὃν πάντες Ὀλύμπου
    ἀθάνατοι φρίσσουσι !!! καὶ δαίμονες ἔξοχ' ἄριστοι
    καὶ πέλαγος σιγᾷ καὶ στέλλεται ὁππότ' ἀκούει.
     

    Υμνος στην Εκάτη
    Νερτερίη χθονίη τε καὶ οὐρανίη μολὲ Βομβώ,
    εἰνοδίη, τριοδῖτι, φαεσφόρε, νυκτερόφοιτε,
    ἐχθρὴ μὲν φωτός, νυκτὸς δὲ φίλη καὶ ἑταίρη,
    χαίρουσα σκυλάκων ὑλακῇ τε καὶ αἵματι φοινῷ,
    ἐν νέκυσιν στείχουσα κατ' ἠρία τεθνηώτων,
    αἵματος ἱμείρουσα, φόβον θνητοῖσι φέρουσα,
    Γοργὼ καὶ Μορμὼ καὶ Μήνη καὶ πολύμορφε,
    ἔλθοις εὐάντητος ἐφ' ἡμετέρῃσι θυηλαῖς.

    Κραταιὲ Τυφών, τῆς ἄνω σκηπτουχίας
    σκηπτοῦχε καὶ δυνάστα, θεὲ θεῶν, ἄναξ,
    γνοφεντινάκτα, βρονταγωγέ, λαιλαφέτη,
    νυκταστραπῆτα, ψυχροθερμοφύσησε,
    πετρεντινάκτα, τειχοσεισμοποίησε,
    κοχλαζοκύμων, βυθοταραξοκίνησε·
    ἐγὼ 'ειμι( ὁ σὺν σοὶ τὴν ὅλην οἰκουμένην
    ἀνασκαλεύσας καὶ ἐξευρὼν τὸν μέγαν
    Ὄσιριν, ὅν σοι δέσμιον προσήνεγκα,
    ἐγὼ 'ειμι( ὁ σὺν σοὶ συμμαχήσας τοῖς θεοῖς,
    ἐγὼ 'ειμι( ὁ κλείσας οὐρανοῦ δισσὰς πτύχας
    καὶ κοιμίσας δράκοντα τὸν ἀθεώρητον,
    στήσας θάλασσαν, ῥεῖθρα, ποταμῶν νάματα,
    ἄχρις 'ου( κυριεύσῃς τῆσδε τῆς σκηπτουχίας,
    ὁ σὸς στρατιώτης ὑπὸ θεῶν νενίκημαι,
    πρηνὴς ῥέριμμαι μηνίδος εἵνεκεν κενῆς·
    ἔγειρον, ἱκετῶ, τὸν σόν, ἱκνοῦμαι, φίλον
    καὶ μή με ῥίψῃς χθονοριφῆ, ἄναξ θεῶν.
    δυνάμωσον, ἱκετῶ, δὸς δέ μοι ταύτην χάριν,
    ἵν' ὅταν τινα αὐτῶν τῶν θεῶν φράσω μολεῖν
    ἐμαῖς ἀοιδαῖς, θᾶττον ὀφθῇ μοι μολών.
     

     Σὲ καλέω τὸν πρῶτα θεῶν οργιλον διέποντα,
    σὲ τὸν ἐπουρανίων σκῆπτρον βασίλειον ἔχοντα,
    σὲ τὸν ἄνω μεσεύοντ' 'ων( ἄστρων Τυφῶνα δυνάστην,
    σὲ καλέω τὸν ἐπὶ 'τῷ( στερεώματι δεινὸν ἄνακτα,
    σὲ τὸν παμφοβερόν, 'καὶ( τρομερὸν καὶ φρικτὸν ἐόντα,
    σὲ τὸν δηλον ἀμήχανον, μισοπόνηρον,
    σὲ καλέω, Τυφών, ὥραις ἀνόμοις ἀμετρήτοις,
    σὲ τὸν ἐπ' ἀσβέστῳ βεβηκότα πυρὶ λιγείῳ,
    σὲ τὸν ἄνω χιόνων τε κάτω τε πάγους σκοτεεινοῦ,
    σὲ τὸν ἐπευκταίων Μοιρῶν βασίλειον ἔχοντα
    κλῄζω, παντοκράτωρ, ἵνα μοι ποιῇς ἅ σ' ἐρωτῶ
    κεὐθὺς ἐπινεύσῃς μοι ἐπιτρέψῃς τε γενέσθαι.
     

    Ἑρμῆ κοσμοκρ,άτωρ, ἐγκάρδιε, κύκλε σελήνης,,
    στρογγύλε καὶ τ,ετράγωνε, λόγων ἀρχηγέτα γλώσσης,,
    πειθοδικαιόσυνε,, χλαμυδηφόρε, πτηνοπέδιλε.,
    παμφώνου γ,λώσσης μεδέων
    εισπνοιη γὰρ
    παρων προει
    ντυτθῷ χρόνῳ 
    ὅταν πάλι μόρσιμον ἦμαρ ἐπέλθῃ
    .... χρησμόν τιν' ἀληθέα... πεμπ
    μοιρῶν τε κλωσ,τὴρ σὺ λέγῃ καὶ θεῖος ὄνειροσ,
    αστος, ἅπερ φε
    αν ἐπικρίνοιο 
    ἐσθλὰ μὲν ἐσθλοῖσιν παρέχεις, ἀνόμοισι δὲ λυγρά.
    σοὶ δ' ἠὼς ἀνέτειλε, θοὴ δ' ἐπελάσσατό σοι νύξ,
    στοιχείων σὺ κρατεῖς, πυρός, ἀέρος, ὕδατος, αἴης·
    ἡνία, πηδαλιοῦχος ἔφυς κόσμοιο ἅπαντος.
    ὧν δ' ἐθέλεις ψυχὰς προάγεις, τοὺς δ' αὖτε καλύπτεις·
    κόσμος γὰρ κόσμου γεγαὼς κόσμον σὺ κρατύνεις·
    σὺ γὰρ καὶ νούσους μερόπων πάσας θεραπεύεις,
    ἡμερινοὺς καὶ νυκτερινοὺς χρησμοὺς ἐπιπέμπων·,
    καί μοι εὐχομένῳ τὴν σὴν μορφὴν ἐπίδειξαι
    ἀνθρώπῳ ὁσίῳ, ἱκέτῃ καὶ σῷ στρατιώτῃ,
    καὶ σὴν μαντοσύνην νημερτέα...
     

    Χαῖρ' ἱερὸν φῶς, ταρταροῦχε, φωτοπλήξ,
    χαῖρ' ἱερὰ αὐγὴ ἐκ σκότους εἰλημμένη,
    ἀναστατοῦσα πάντα βουλαῖς ἀστόχοις.
    καλέσω κἀκούσῃ μου τῶν ἱερῶν λόγων
    φρικτῆς ἀνάγκης σοι παντόθ' ὑπεστρωμένης·
    δεθεῖσα τρίς, λύθητι, ἐλθέ, βρίμασον
    τὸν δεῖνα· Κλωθὼ γὰρ ἐπικλώσει σοι λίνα.
    νεῦσον μάκαιρα, πρὶν στυγνήν σε καταλάβω,
    πρὶν τοὺς ξιφήρεις ἀναλάβῃς σου κονδύλους,
    πρὶν ἠδὲ λυσσῇς, ἰσοπαρθένος κύων.
    τὸ δεῖνα ποιήσεις, κἂν θέλῃς κἂν μὴ θέλῃς,
    ὅτι οἶδά σου τὰ φῶτα πρὸσ στιγμῆς μέτρον
    καὶ τῶν καλῶν σου μυσταγωγὸς πραγμάτων
    ὑπουργόσ εἰμι καὶ συνίστωρ, παρθένε.
    ὃ δεῖ γενέσθαι, τοῦτ' οὐκ ἔξεστιν φυγεῖν,
    τὸ δεῖνα ποιήσεις, κἂν θέλῃς κἂν μὴ θέλῃς.
    ἐνεύχομαί σοι τήνδε νύκτα κυρίαν,
    ἐν ᾗ τὸ σὸν φῶς ὕστατον χωρίζεται,
    ἐν ᾗ κύων κέχηνε κοὐ κλείει στόμα,
    ἐν ᾗ τὸ κλεῖθρον ἠνέῳχε ταρτάρου,
    ἐν ᾗ προλυσσᾷ Κέρβερος κεραύνοπλος.
    ἔγειρε σεαυτήν, ἡλιωτίδος τροφοῦ
    χρῄζουσα Μήνη, νερτέρων ἐπίσκοπε,
    ἐνεύχομαί σοι, ξενη δ αυγη, παρθένε,
    ἐνεύχομαί σοι, δαιδάλη καὶ πειθόη,
    ολκιτι λοφαιη φασγανων θυμαντρια
    παιωνια προθμηεισδαυγη πολυκλειτη
    νυσσα ποδαρκη αλκιμη πορφυρεη
    σκοτειη Βριμω αμβροτε επηκοε
    Περσια νομαιε Αλκυονη χρυσοστεφη
    πρεσβειρα φαεννω πελαγιη ειδωνη
    ινδαλιμη δειχτειρα βαριδουχε ευστοχε
    αυτοφυης μιτριη ανδρειη στρατηλατι
    Δωδωνιη Ιδαια νεοπενθης λυκω
    στηλιτι ουλοη αρκιη χαροπη οξυβοη
    Θασια Μηνη πηματ', ηγκαλισμενη
    ακτινας, η σωτειρα παγγαιη κυων
    Κλωθαιη πανδωτειρα δολιχη κυδιμη
    ανασσα αρηγε αγλαη ευρυστοχε
    αιζηιη αγια ημερη αφθιτε
    λιγεια λιπαροπλοκαμε θαλια ζαθεη
    χρυσωπι τερψιμβροτε Μινωα λοχιας
    Θηβαια τλητη δολοεσσα ατασθαλη
    ἀκτινοχαῖτι, ἰοχέαιρα, παρθένε,
    δόλου γέμουσα καὶ φόβου σωτηρίη.
    ἦ σ' οἶδα, πάντων ὡς μάγων ἀρχηγέτης,
    Ἑρμῆς ὁ πρέσβυς, Ἴσιδος πατὴρ ἐγώ.
    ἄκουσον ηω 'φορβα βριμω σαχμι
    νεβουτο σουαληθ(, τοῦτο γάρ σου σύμβολον·
    τὸ σάνδαλόν σου ἔκρυψα καὶ κλεῖδα κρατῶ,
    ἤνοιξα ταρταρούχου κλεῖθρα 'ταρταρου( Κερβέρου
    καὶ νύκτα τὴν ἄωρον παρέδωκα σκότει.
    ῥόμβον στρέφω σοι, κυμβάλων οὐχ ἅπτομαι.
    ἄθρησον εἴς σε, Νειλωῖτι, δὸς χάριν,
    κάτοπτρον ἣν ἰδοῦσα σαυτὴν θαυμάσεις,
    πρὶν ἢ μέλαν φῶς ἐκπτύσῃς ἀπ' ὀμμάτων.
    ὃ δεῖ σε ποιῆσαι, τοῦτο δεῖ σε μὴ φυγεῖν,
    τὸ δεῖνα 'μοι( ποιήσεις, κἂν θέλῃς κἂν μὴ θέλῃς.
    ἵππος, κόρη, δράκαινα, λαμπάς, ἀστραπή,
    ἀστήρ, λέων, λύκαινα, αηω ηη,
    σκεῦος παλαιόν, κόσκινόν μου σύμβολον
    καὶ ψωμὸς εἷς, κόραλλος, αἷμα τρυγόνος,
    ὄνυξ καμήλου καὶ βοὸς θρὶξ παρθένου,
    Πανὸς γόνος, πῦρ ἡλιωτίδος βολῆς,
    χαμαίλυκον, νήθουσα, παιδέρως, ἄρις,
    γλαυκῆς γυναικὸς σῶμα διεσκελισμένον,
    σφιγγὸς μελαίνης ἡ φύσις θεωρουμένη,
    ἅπαντα ταῦτα σύμβολόν μου πνεύματος.
    ὅλης ἀνάγκης δεσμὰ συρραγήσεται,
    καὶ κρύψει σὸν φῶς Ἥλιος πρὸς τὸν νότον,
    Τηθύς τε τὴν σὴν κουφίσει οἰκουμένην,
    Αἰὼν κραδαίνει, κινηθήσετ' οὐρανός,
    Κρόνος φοβηθείς τὸν βεβιασμένον σου νοῦν
    πέφευγ' εἰς Ἅιδην νερτέρων ἐπίσκοπος,
    Μοῖραί σου τὸν ἀνέκλειπτον ῥίπτουσιν μίτον,
    ἂν μὴ μαγείης τῆς ἐμῆς ἀναγκάσῃς
    βέλος πετηνὸν ταχύτατον τέλος δραμεῖν.
    οὐ γὰρ φυγεῖν ἔξεστι μοῖραν μου λόγων,
    ὃ δεῖ 'σε( γενέσθαι μὴ ς ατην ἀναγκάσῃς
    ἄνωθεν εἰς ανωθεν ἀκούειν συμβόλων.
    τὸ δεῖνα ποιήσεις, κἂν θέλῃς κἂν μὴ θέλῃς,
    ἀχρείου φωτὸς πρίν σε μοῖρα καταλάβῃ.
    ποίησον ὃ λέγω, ταρταροῦχε, παρθένε·
    ἔδησα δεσμοῖς τοῖς Κρόνου τὸν σὸν πόλον
    καὶ σφιγγανάγκῃ ἀντίχειρά σου κρατῶ.
    'οὐ γείνεται αὔριον, εἰ μὴ γένηται ὃ βούλομαι(
    ἔνευσας Ἑρμῇ, τῷ θεῶν ἀρχηγέτῃ,
    εἰς τήνδε 'τὴν( πρᾶξιν συμβαλεῖν· ἦ μὴν σ' ἔχω.
    ἄκουσον ἡ θεωροῦσα καὶ θεωρουμένη·
    βλέπω σε καὶ βλέπεις με, εἶτα κἀγώ σοι
    ἐρῶ σημεῖον· χάλκεον τὸ σάνδαλον
    τῆς ταρταρούχου, στέμμα, κλείς, κηρύκιον,
    ῥόμβος σιδηροῦς καὶ κύων κυάνεος,
    κλεῖθρον τρίχωρον, ἐσχάρα πυρουμένη,
    σκότος, βυθός, φλὸξ ταρτάρου σημάντρια
    φοβοῦσ' Ἐριννῦς, δαίμονας τεραστίους·
    εἰσῆλθας, ἥκεις; ὀργίσθητι, παρθένε,
    τῷ δεῖνα, ἐχθρῷ τῶν ἐν οὐρανῷ θεῶν,
    Ἡλίου Ὀσίριδος συνεύνου τ' Ἴσιδος.
    οἷον λέγω σοι, εἴσβαλ' εἰς τοῦτον κακόν,
    ὅτι οἶδά σου τὰ καλὰ καὶ μεγάλα, Κόρη,
    ὀνόματα σεμνά, οἷς φωτίζετ' οὐρανός
    καὶ γαῖα πίνει τὴν δρόσον καὶ κυοφορεῖ,
    ἐξ ὧν ὁ κόσμος αὔξεται 'τε( καὶ λείπεται.
     

     Ἐλθέ μοι, ὦ δέσποινα φίλη, τριπρόσωπε Σελήνη,
    εὐμενίῃ δ' ἐπάκουσον ἐμῶν ἱερῶν ἐπαοιδῶν,
    νυκτὸς ἄγαλμα, νέα, φαεσίμβροτε, ἠριγένεια,
    ἡ χαροποῖς ταύροισιν ἐφεζομένη βασίλεια,
    Ἠελίου δρόμον ἶσον ἐν ἅρμασιν ἱππεύουσα,
    ἣ Χαρίτων τρισσῶν τρισσαῖς μορφαῖσι χορεύεις
    ἄστρασι κωμάζουσα· Δίκη καὶ νήματα Μοιρῶν,
    Κλωθὼ καὶ Λάχεσις ἠδ' Ἄτροπος εἶ, τρικάρανε,
    Περσεφόνη τε, Μέγαιρα καὶ Ἀλληκτώ, πολύμορφε,
    ἡ χέρας ὁπλίζουσα κελαινὰς λαμπάσι δειναῖς,
    ἡ φοβερῶν ὀφίων χαίτην σείουσα μετώποις,
    ἡ ταύρων μύκημα κατὰ στομάτων ἀνιεῖσα,
    ἡ νηδὺν φολίσιν πεπυκασμένη ἑρπυστήρων,
    ἰοβόλοις ταρσοῖσι κατωμαδίοισι δρακόντων
    σφιγγομένη κατὰ νῶτα παλαμναίοις ὑπὸ δεσμοῖς·
    νυκτιβόη, ταυρῶπι, φιλήρεμε, ταυροκάρηνε,
    ὄμμα δέ σοι ταυρωπόν, ἔχεις σκυλακωδέα φωνήν,
    μορφὰς δ' ἐν κνήμαισιν ὑποσκεπάουσα λεόντων,
    μορφόλυκον σφυρόν ἐστι, κύνες φίλοι ἀγριόθυμοι·
    τοὔνεκά σε κλῄζουσ' Ἑκάτην, πολυώνυμε, Μήνην,
    ἀέρα μὲν τέμνουσαν, ἅτ' Ἄρτεμιν ἰοχέαιραν,
    τετραπρόσωπε θεά, τετραώνυμε, τετραοδῖτι,
    Ἄρτεμι, Περσεφόνη, ἐλαφηβόλε, νυκτοφάνεια,
    τρίκτυπε, τρίφθογγε, τρικάρανε, τριώνυμε Μήνη,
    Θρινακία, τριπρόσωπε, τριαύχενε καὶ τριοδῖτι,
    ἣ τρισσοῖς ταλάροισιν ἔχεις φλογὸς ἀκάματον πῦρ
    καὶ τριόδων μεδέεις τρισσῶν δεκάδων τε ἀνάσσεις·
    ἵλαθί μοι καλέοντι καὶ εὐμενέως ἐσάκουσον,
    ἡ πολυχωρητὸν κόσμον νυχὸς ἀμφιέπουσα,
    δαίμονες ἣν φρίσσουσι καὶ ἀθάνατοι τρομέουσιν,
    κυδιάνειρα θεά, πολυώνυμε, καλλιγένεια,
    ταυρῶπι, κερόεσσα, θεῶν γενέτειρα καὶ ἀνδρῶν
    καὶ Φύσι παμμήτωρ· οὐ γὰρ φοιτᾷς ἐν Ὀλύμπῳ,
    εὐρεῖαν δέ τ' ἄβυσσον ἀπείριτον ἀμφιπολεύεις.
    ἀρχὴ καὶ τέλος εἶ, πάντων δὲ σὺ μούνη ἀνάσσεις·
    ἐκ σέο γὰρ πάντ' ἐστὶ καὶ εἰς 'αιωνε( σὲ ἅπαντα τελευτᾷ.
    ἀέναον διάδημα ἑοῖς φορεεῖς κροτάφοισιν,
    δεσμοὺς ἀρρήκτους, ἀλύτους μεγάλοιο Κρόνοιο
    καὶ χρύσειον σκῆπτρον ἑαῖς κατέχεις παλάμαισιν.
    γράμματα σῷ σκήπτρῳ αὐτὸσ Κρόνος ἀμφεχάραξεν,
    δῶκε δέ σοι φορεεῖν, ὀφρ' ἔμπεδα πάντα μένοιεν·
    Δαμνὼ Δαμνομένη Δαμασάνδρα Δαμνοδαμία.
    σὺ δὲ χάους μεδέεις, ἀραραχαραρα 'η( φθισίκηρε.
    χαῖρε θεά, καὶ σαῖσιν ἐπωνυμίαις ἐπάκουσον.
    θύω σοι τόδ' ἄρωμα, Διὸς τέκος, ἰοχέαιρα,
    οὐρανία, λιμνῖτι, ὀρίπλανε εἰνοδία τε,
    νερτερία νυχία τ', ἀϊδωναία σκοτία τε,
    ἥσυχε καὶ δασπλῆτι, τάφοις ἔνι δαῖτα ἔχουσα,
    Νύξ, Ἔρεβος, Χάος εὐρύ, σὺ γὰρ δυσάλυκτος Ἀνάγκη,
    Μοῖρα δ' ἔφυς σύ τ' ἐρινὺς βάσανος ὀλετισι δίκη σύ.
    Κέρβερον ἐν δεσμοῖσιν ἔχεις, φολίσιν σὺ δρακόντων
    κυανέα, ὀφεοπλόκαμε καὶ ζωνοδράκοντι,
    αἱμαπότι, θανατηγέ, φθορηγόνε, καρδιόδαιτε,
    σαρκοφάγε, καπετόκτυπ', ἀωροβόρ', οἰστροπλάνεια·
    ἐλθ' ἐπ' ἐμαῖς θυσίαις καί μοι τόδε πρᾶγμα ποίησον.
     

     Ἡ δεῖνά σοι θύει, θεά, δεινόν τι θυμίασμα·
    αἰγός τε ποικίλης στέαρ καὶ αἷμα καὶ μύσαγμα,
    ἰχῶρα παρθένου νεκρᾶς καὶ καρδίαν ἀώρου
    καὶ οὐσίαν νεκροῦ κυνὸς καὶ ἔμβρυον γυναικός
    καὶ λεπτὰ πίτυρα τῶν μύρων καὶ λύματ' ὀξόεντα,
    ἅλα, στέαρ ἐλάφου νεκρᾶς σχῖνόν τε μυρσίνην τε,
    δάφνην ἄτεφρον, ἄλφιτα καὶ καρκίνοιο χηλάς,
    σφάγνον, ῥόδον πυρῆνά τε καὶ κρόμμυον τὸ μοῦνον
    σκόρδον τε, σύκων ἄλφιτον, κόπρον κυνοκεφάλοιο
     

     Ἡ δεῖνά σοι ἐπιθύει, θεά, ἐχθρόν τι θυμίασμα·
    αἰγὸς στέαρ τῆς ποικίλης καὶ αἷμα καὶ δύσαγμα,
    ἰχῶρα, κύνεον ἔμβρυον καὶ παρθένου ἀώρου
    καὶ καρδίαν παιδὸς νέου σὺν ἀλφίτοις μετ' ὄξους
    ἅλας τε καὶ ἐλάφου κέρας σχῖνόν τε μυρσίνην τε,
    δάφνην ἄτεφρον εὐχερῶς καὶ καρκίνοιο χηλάς,
    σφάγνον, ῥόδον, πυρῆνά σοι καὶ κρόμμυον τὸ μοῦνον
    σκόρδον τε, μυγαλοῦ κόπρον, κυνοκεφάλειον αἷμα
     ὠόν τε ἴβεως νέας 'ἃ μὴ θέμισ( τοῖς σοῖς ἔθηκε βωμοῖς
    φύλλα τε τἀμαράντιν' εἰς φλόγας πυρὸς βαλοῦσα
    ἱέρακα τὸν πελαγοδρόμον καὶ γῦπά σοι σφαγιάζει
    καὶ μυγαλόν, τὸ σόν, θεά, μυστήριον μέγιστον.
    ἔλεξε δ' ἄλγη ταῦτα σὲ δεδρακέναι ἀπηνῶς·
    κτανεῖν γὰρ ἄνθρωπον σ' ἔφη, πίνειν τὸ δ' αἷμα τούτου,
    σάρκας φαγεῖν, μίτρην τε σὴν εἶναι τὰ ἔντερ' αὐτοῦ,
    καὶ δέρμ' ἔχειν δορῆς ἅπαν κεἰς τὴν φύσιν σου θεῖναι
    ἱέρακος αἷμα πελαγίου, τροφὴν δὲ κάνθαρόν σοι.
    ὁ Πὰν δὲ σῶν κατ' ὀμμάτων γονὴν ἀθέμιτον ὦρσε·
    ἐκγίνεται κυνοκέφαλος ὅταν τὰ μηνιαῖα.
    σὺ δ' Ἀκτιωφι κοίρανε, μόνη τύραννε, κραιπνή
    Τύχη θεῶν καὶ δαιμόνων 
    στίξον πικραῖς τιμωρίαις τὴν δεῖνα τὴν ἄθεσμον,
     ὠόν τε ἴβεως νέας, ὃ μὴ θέμις γενέσθαι,
    ἐν σοῖς ἔθηκε 'και( βωμίοις ξύλοις ἀρκευθίνοισιν.
    ἡ δεῖνα σὲ δεδρακέναι τὸ πρᾶγμα τοῦτ' ἔλεξεν·
    κτανεῖν γὰρ ἄνθρωπόν σ' ἔφη, πιεῖν τὸ δ' αἷμα τούτου,
    σάρκας φαγεῖν, μίτρην δὲ σὴν λέγει τὰ ἔντερ' αὐτοῦ,
    καὶ δέρμ' ἑλεῖν δορῆς ἅπαν κεἰς τὴν φύσιν σου θεῖναι
    ἱέρακος αἷμα πελαγίου, τροφὴν δὲ κάνθαρον σήν.
    ὁ Πὰν δὲ σῶν κατ' ὀμμάτων γονὴν οὐ θεμιτὸν ὦσεν·
    ἐκγίνεται κυνοκέφαλος ὅλῃ τῇ μηνιαίᾳ.
    σὺ δ' Ἀκτιωφι κοίρανε, μηνοτύραννε Σελήνη,
    Τύχη θεῶν καὶ δαιμόνων 
    τεῦξον πικραῖς τιμωρίαις τὴν δεῖνα τὴν ἄθεσμον,
    ηπεπα ἐγώ σοι κατὰ τρόπον ἐναντίως ελεξω
    καλῶ σε τριπρόσωπον θεάν, Μήνην, ἐράσμιον φῶς,
    Ἑρμῆν τε καὶ Ἑκάτην ὁμοῦ, ἀρσενόθηλυν ἔρνος.
     ἣν πάλιν ἐγώ σοι κατὰ τρόπον ἐναντίως ἔλεξα.
     λέγει πρὸς τὴν θεὸν ἄθεσμα,
    ἀναγκάσει γὰρ τῷ λόγῳ καὶ τὰς πέτρας ῥαγῆναι.
    Θύω σοι τόδ' ἄρωμα, Διὸς τέκος, ἰοχέαιρα,
    Ἄρτεμι, Περσεφόνη, ἐλαφηβόλε, νυκτοφάνεια,
    τρίκτυπε, τρίφθογγε, τρικάρανε, 'σεληνη( τριώνυμε Μήνη,
    Τριναχία, τριπρόσωπε, τριαύχενε καὶ τριοδῖτι,
    ἣ τρισσοῖς ταλάροισιν ἔχεις φλογὸς ἀκάματον πῦρ
    καὶ τρίοδον μεθέπεις, τρισσῶν δεκάδων δὲ ἀνάσσεις
    καὶ τρισὶ μορφαῖσιν καὶ φλέγμασι καὶ σκυλάκεσσι
    διονυν εξατονων πέμπεις οξεανιων
    φρικτὸν ἀναυδήσασα θεὰ τρισσοῖς στομάτεσσι.
    κλαγγῆς σῆς ἀκούοντα τὰ κοσμικὰ πάντα δονεῖται
    νερτέριαί τε πύλαι καὶ Λήθης ἱερὸν ὕδωρ
    καὶ Χάος ἀρχέγονον καὶ Τάρταρα, χάσμα φαεινόν·
    ἣν πάντες θεοὶ ἀθάνατοι 'ην τε( θνητοί τ' ἄνθρωποι
    οὔρεά τ' ἀστερόεντα, νάπαι καὶ δένδρεα πάντα
    καὶ ποταμοὶ κελαδοῦντες ἰδ' ἀτρύγετός τε θάλασσα,
    ἠχὼ ἐρημαίη καὶ δαίμονες οἱ κατὰ κόσμον
    φρίσσουσίν σε, μάκαιρα, ἀκούοντες ὄπα δεινήν.
    δεῦρ' ἴθι μοι, νυχία, θηροκτόνε, δεῦρ' ἐπ' ἀρωγῆς,
    ἥσυχε καὶ δασπλῆτι, τάφοις ἔνι δαῖτας ἔχουσα,
    εὐχαῖσίν τ' ἐπάκουσον ἐμαῖς, πολυώδυνε Μήνη,
    ἡ νυκταιροδύτειρα, τριώνυμε καὶ τρικάρανε 'Μηνη(,
    Μαρζουν, ἡ φοβερά τε καὶ ἀπρονόη καὶ Πειθώ·
    δεῦρ' ἴθι μοι, κερατῶπι, φαεσφόρε, ταυρεόμορφε,
    ἱπποπρόσωπε θεά, κυνολύγματε, δεῦρο, λύκαινα,
    καὶ μόλε νῦν ἁγία, νυχία, χθονία, μελανείμων,
    ἣν ἀνακυκλεῖται κόσμου φύσις ἀστερόφοιτος·
    ἡνίκα γὰρ αὔξεις, σὺ τὰ κοσμικὰ πάντα τέθεικας.
    γεννᾷς γὰρ σὺ ἅπαντα ἐπὶ χθονὸς ἠδ' ὑπὸ πόντου
    καὶ πτηνῶν δεξιε παντοῖα γένη παλίνεδρα,
    παγγενέτειρα θεὰ καὶ ἐρωτοτόκει' Ἀφροδίτη,
    λαμπαδία, φαέθουσα καὶ αὐγάζουσα Σελήνη,
    αστροχια καὶ οὐρανία, δᾳδοῦχε, πυρίπνου,
    τετραπροσωπεινή, τετραώνυμε, τετραοδῖτι.
    χαῖρε, θεά, καὶ σαῖσιν ἐπωνυμίαις ἐπάκουσον,
    οὐρανία, λιμενῖτι, ὀρείπλανε εἰνοδία τε,
    νερτερία, βυθία, ἀιδωναία σκοτία τε·
    ἐλθ' ἐπ' ἐμαῖς θυσίαις καί μοι τόδε πρᾶγμα τέλεσσον
    εὐχομένῳ τ' ἐπάκουσον ἐμοί, λίτομαί σε, ἄνασσα.
     Δεῦρ' Ἑκάτη γιγάεσσα, Διώνης ἡ μεδέουσα,
    Περσεία, Βαυβώ, Φρούνη, θεὰ ἰοχέαιρα,
    ἀδμήτη, Λυδή, ἀδαμάστωρ, εὐπατόρεια,
    δᾳδοῦχ', ἡγεμόνη, κατακαμψυψαύχενε κούρη,
    κλῦθι διαζεύξασα πύλας ἀλύτου ἀδάμαντος,
    Ἄρτεμι, ἣ καὶ πρόσθεν ἐπίσκοπος ἦσθα μεγίστη,
    πότνια, ῥηξίχθων, σκυλακάγεια, πανδαμάτειρα,
    εἰνοδία, τρικάρανε, φαεσφόρε, παρθένε σεμνή,
    σὲ καλῶ ἐλλοφόνα λωεσσα αυδναια πολύμορφε.
    δεῦρ' Ἑκάτη, τριοδῖτι, πυρίπνοα φάσματ' ἔχουσα,
    ἅτ' ἔλαχες δεινὰς μὲν ὁδούς, χαλεπὰς δ' ἐπιπομπάς,
    τὰν Ἑκάταν σὲ καλῶ σὺν ἀποφθιμένοισιν ἀώροις
    κεἴ τινες ἡρώων 'ε(θάνον ἁγ'υ(ναῖοί τε ἄπαιδες,
    ἄγρια συρίζοντες, ἐπὶ φρεσὶ θυμὸν ἔχοντες
    στάντες ὑπὲρ κεφαλῆς 'τῆς δεῖνα(, ἀφέλεσθ' αὐτῆς 'τὸν( γλυκὺν ὕπνον·
    μηδέποτε βλέφαρον βλεφάρῳ κολλητὸν ἐπέλθοι,
    τειρέσθω δ' ἐπ' ἐμαῖσι φιλαγρύπνοισι μερίμναις.
    εἰ δὲ τιν' ἄλλον ἔχουσ' ἐν κόλποισιν κατάκειται,
    κεῖνον ἀπωσάσθω, ἐμὲ δ' ἐν φρεσὶν ἐγκαταθέσθω
    καὶ προλιποῦσα τάχιστ' ἐπ' ἐμοῖς προθύροισι παρέστω
    δαμνομένη ψυχὴν ἐπ' ἐμῇ φιλότητι καὶ εὐνῇ.
    ἀλλὰ σύ, ὦ Ἑκάτη, πολυώνυμε, παρθένε, κούρα,
    λοεσσα ελομαι ἅλωος φυλακὰ καὶ ἰωγή,
    Περσεφόνα, τρικάρανε, θεὰ πυρίφοιτε, βοῶπι,
    βουορφορβη, πανφορβα φαρβαρα Ακτιωφι Ερεσχιγαλ
    Νεβουτοσουαληθ παρὰ θύραις πυπυληδεδεζω ῥηξιπύλη τε.
    δεῦρ' Ἑκάτη, πυρίβουλε, καλῶ σ' ἐπ' ἐμαῖς ἐπαοιδαῖς
    μασκελλι μαινομένη δ' 'ἡ δεῖνα( ἥκοι ἐπ' ἐμαῖσι θύραισι τάχιστα
    ληθομένη τέκνων τε συνηθείης τε τοκήων
    καὶ στυγέουσα τὸ πὰν ἀνδρῶν γένος ἠδὲ γυναικῶν
    εἰς τόδ' ἐμοῦ τοῦ δεῖνα, μόνον με δ' ἔχουσα παρέστω
    ἐν φρεσὶ δαμνομένη κρατερῆς ὑπ' ἔρωτος ἀνάγκης.
     

    Ἰὼ πασικράτεια καὶ Ἰὼ πασιμέδουσα, Ἰὼ παντρεφέουσα
    σπεῦδε τάχιστ', ἤδη δ' ἐπ' ἐμαῖσι θύραισι παρέστω.
     Ἀφρογενὲς Κυθέρεια, θεῶν γενέτειρα καὶ ἀνδρῶν,
    αἰθερία, χθονία, Φύσι παμμήτωρ, ἀδάμαστε,
    ἀλληλοῦχε, πυρὸς μεγάλου περιδινήτειρα,
    ἣ τὸν ἀεικίνητον ἔχεις περιδινέα Βαρζαν
    ἄρρηκτον, σὺ δὲ πάντα τελεῖς, κεφαλήν τε πόδας τε,
    σαῖς τε θελημοσύναις περιμίγνυται ἱερὸν ὕδωρ,
    ἡνίκα κινήσῃς τὸν ἐν ἄστροις χείρεσι Ρουζω,
    ὄμφαλον ὃν κατέχεις κόσμου· κινεῖς δὲ τὸν ἁγνόν
    ἵμερον εἰς ἀνδρῶν ψυχὰς ἐπί τ' ἄνδρα γυναῖκας,
    κἀνδρὶ γυναῖκα τίθης συ ἐράσμιον ἤματα πάντα.
    ἡμετέρη βασίλεια, θεά, μόλε ταῖσδ' ἐπαοιδαῖς,
    πότνια 'Αρρωριφρασι Γωθητινι(
    Κυπρογένει', 'σουι ης θνοβοχου θοριθε σθενεπιω ἄνασσα
    σερθενεβηηι καὶ τῇ Δ ἣν Δ(
    αὐτῇ βάλε πυρσὸν ἐρώτων,
    ὥστ' ἐπ' ἐμοῦ 'τοῦ Δ, οὗ ἡ Δ( φιλότητι τακήμεναι ἤματα πάντα.
    σὺ δέ, μάκαρ, Ζουρω, τάδε νεῦσον ἐμοί, τῷ δεῖνα, ὡς σὸν ἐν ἄστροις
    ἐς χόρον οὐκ ἐθέλοντ' ἦξες ἐπὶ λέκτρα μιγῆναι,
    ἀχθεὶς δ' ἐξαπίνης καὶ τὸν μέγαν ἔστρεφε Βαρζαν,
    στρεφθεὶς δ' οὐκ ἀνεπαύσετ' ἐλισσόμενός τε δονεῖται.
    'διὸ ἆξόν μοι τὴν Δ, φιλότητι καὶ εὐνῇ(
    'σὺ δὲ( Κυπρογένεια θεά, σὺ τέλει τελέαν ἐπαοιδήν.

    εἰς Μοῦσαν
    Ἄειδε μοῦσά μοι φίλη,
    μολπῆς δ' ἐμῆς κατάρχου,
    αὔρη δὲ σῶν ἀπ' ἀλσέων
    ἐμὰς φρένας δονείτω.
    Καλλιόπεια σοφά,
    μουσῶν προκαθαγέτι τερπνῶν,
    καὶ σοφὲ μυστοδότα,
    Λατοῦς γόνε, Δήλιε Παιάν,
    εὐμενεῖς πάρεστέ μοι.

    ὕμνος εἰς Ἥλιον
    Εὐφαμείτω πᾶς αἰθήρ,
    γῆ καὶ πόντος καὶ πνοιαί,
    οὔρεα, τέμπεα σιγάτω,
    ἦχοι φθόγγοι τ' ὀρνίθων·
    μέλλει γὰρ πορτ' ἡμᾶς βαίνειν
    Φοῖβος ἀκερσεκόμας εὐχαίτας.
    χιονοβλεφάρου πάτερ Ἀοῦς,
    ῥοδόεσσαν ὃς ἄντυγα πώλων
    πτανοῖς ὑπ' ἴχνεσσι διώκεις,
    χρυσέαισιν ἀγαλλόμενος κόμαις
    περὶ νῶτον ἀπείριτον οὐρανοῦ
    ἀκτῖνα πολύστροφον ἀμπλέκων,
    αἴγλας πολυδερκέα παγάν
    περὶ γαῖαν ἅπασαν ἑλίσσων,
    ποταμοὶ δὲ σέθεν πυρὸς ἀμβρότου
    τίκτουσιν ἐπήρατον ἁμέραν.
    σοὶ μὲν χορὸς εὔδιος ἀστέρων
    κατ' Ὄλυμπον ἄνακτα χορεύει
    ἄνετον μέλος αἰὲν ἀείδων
    Φοιβηίδι τερπόμενος λύρᾳ,
    γλαυκὰ δὲ πάροιθε Σελάνα
    χρόνον ὥριον ἁγεμονεύει
    λευκῶν ὑπὸ σύρμασι μόσχων·
    γάνυται δέ τέ σοι νόος εὐμενής
    πολυείμονα κόσμον ἑλίσσων.

    ὕμνος εἰς Νέμεσιν
    Νέμεσι πτερόεσσα βίου ῥοπά,
    κυανῶπι θεά, θύγατερ Δίκας,
    ἃ κοῦφα φρυάγματα θνατῶν
    ἐπέχεις ἀδάμαντι χαλινῷ,
    ἔχθουσα δ' ὕβριν ὀλοὰν βροτῶν
    μέλανα φθόνον ἐκτὸς ἐλαύνεις.
    ὑπὸ σὸν τροχὸν ἄστατον ἀστιβῆ
    χαροπὰ μερόπων στρέφεται τύχα,
    λήθουσα δὲ πὰρ πόδα βαίνεις,
    γαυρούμενον αὐχένα κλίνεις.
    ὑπὸ πῆχυν ἀεὶ βίοτον μετρεῖς,
    νεύεις δ' ὑπὸ κόλπον ὄφρυν ἀεί
    ζυγὸν μετὰ χεῖρα κρατοῦσα.
    ἵλαθι μάκαιρα δικασπόλε
    Νέμεσι πτερόεσσα βίου ῥοπά.
    Νέμεσιν θεὸν ᾄδομεν ἀφθίταν,
    Νίκην τανυσίπτερον ὀμβρίμαν
    νημερτέα καὶ πάρεδρον Δίκας,
    ἃ τὰν μεγαλανορίαν βροτῶν
    νεμεσῶσα φέρεις κατὰ ταρτάρου.

    εἰς τὴν Φύσιν
    Ἀρχὰ καὶ πάντων γέννα,
    πρεσβίστα κόσμου μᾶτερ
    καὶ νὺξ καὶ φῶς καὶ σιγά,
    ἃ φρουρεῖς πάντασ μύστασ
    ἠδ' ἀγγέλλεις τοὺς Ζηνός
    παῖδας κυδίστῃ Ῥείῃ,
    δέχει γὰρ πάντας μύθους
    μειλικτοὺς ἀνδρῶν ἔργοις.
    καί μοι πρῶτον μὲν ψυχά
    ὀρθὰν βαίνοι πρὸς γραμμάν
    ἀψευδεῖ γλώσσης ῥύμῃ·
    γυίων αὖθις δ' ἀσκηθεῖς
    γόμφοι τ' εἶεν καὶ ταρσοί
    ζωᾶς ἐς μέτρον τᾶσδε.
    σὺ δ' ὦ λαμπραῖς ἀκτῖσιν
    γαῖαν πᾶσαν πυρσεύων
    Αἰὼν ἀσβέστων φλογμῶν,
    ταῖς σαῖς δέρκευ με γλήναις
    ὄλβον χεύων εὐαγῆ
    τῷ σῷ, Παιάν, βακχευτᾷ.
    εἰς σὲ ζωὰν γὰρ τείνω
    γυίοις ἐνναίων ῥευστοῖς·
    οἴκτειρον τόσσον, Τιτάν,
    ἀνθρώπου δειλοῦ δεσμόν.

    εἰς τὴν Ἶσιν
    Εἷς ὕμνος ἀνά τε γᾶν
    ἀνά τε νηῦς ἁλιπόρους
    ᾄδεται, πολυτρόποις
    ἓν τέλος ἐν ὀργίοις·
    ἁ βαθύκερως Ἶσις
    ἅτ' ἔαρος ἅτε θέρεος
    ἅτε χείματος ἄγει
    νεογόνους ἡνίας.
    τὲ καλεῦσι πῦρ Ἄιδος 'τε(
    καὶ χθόνιος ὑμέναιος,
    αἱ φυτῶν ὠδῖνες,
    οἱ Κύπριδος ἵμεροι,
    τὲ νηπιάχου γονά,
    πῦρ τέλεον ἄρρητον,
    οἱ Ῥέας Κούρητες
    ὅ τε Κρόνιος ἄμητος·
    ἄστρα διφρηλάτᾳ
    πάντα δι' ἀνακτόρων
    Ἴσιδι χορεύεται.

    εἰς Ἀδρίαν
    Ἀδρία βαθύπλου, πόθεν ἄρξομαι
    ὑμνεῖν σε, μεσαιπόλε πόντου;
    πῶς ἢ τίς ἔτικτέ σε παγά
    ἢ πῶς τὸ πανόλβιον ὕδωρ
    χθονὶ μὴ περικείμενον ἵσταται;
    οὐ γὰρ βλέπετ' ἔνθεν †ἀπωροφά,
    οὐ βουκόλος, οὐ γένος ὀρνέων,
    οὐ μηκάσι σύρισε ποιμήν·
    ἔνθ' ὕδατα καὶ πλατὺς ἀήρ.
    χορὸς εἰς σὲ πάλιν κέκλιτ' ἀστέρων
    καὶ κέντρα φαεινὰ σελάνας
    καὶ Πλειάδος ἀστέρες εὐγενεῖς.
    δὸς ἰδεῖν χθόνα, δέσποτα, καὶ πόλιν,
    ἀνέμους δὸς ἀπήμονας εὐδίους·
    καὶ μητέρα γῆς ἐσιδὼν πόλιν
    τότε σοι νεβρὸν εὔκερω θύσω.

  • Ύμνοι Ορφέως

    ΟΡΦΕΥΣ ΠΡΟΣ ΜΟΥΣΑΙΟΝ.
    Εὐτυχῶς χρῶ, ἑταῖρε.
    Μάνθανε δή, Μουσαῖε, θυηπολίην περισέμνην,
    εὐχήν, ἣ δή τοι προφερεστέρη ἐστὶν ἁπασέων.
    Ζεῦ βασιλεῦ καὶ Γαῖα καὶ οὐράνιαι φλόγες ἁγναὶ
    Ἠελίου, Μήνης θ' ἱερὸν σέλας Ἄστρα τε πάντα·
    καὶ σύ, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαῖτα,
    Φερσεφόνη θ' ἁγνὴ Δημήτηρ τ' ἀγλαόκαρπε
    Ἄρτεμί τ' ἰοχέαιρα, κόρη, καὶ ἤιε Φοῖβε,
    ὃς Δελφῶν ναίεις ἱερὸν πέδον· ὅς τε μεγίστας
    τιμὰς ἐν μακάρεσσιν ἔχεις, Διόνυσε χορευτά·
    Ἆρές τ' ὀμβριμόθυμε καὶ Ἡφαίστου μένος ἁγνὸν
    ἀφρογενής τε θεά, μεγαλώνυμα δῶρα λαχοῦσα·
    καὶ σύ, καταχθονίων βασιλεῦ, μέγ' ὑπείροχε δαῖμον,
    Ἥβη τ' Εἰλείθυια καὶ Ἡρακλέος μένος ἠύ·
    καὶ τὸ Δικαιοσύνης τε καὶ Εὐσεβίης μέγ' ὄνειαρ
    κικλήσκω Νύμφας τε κλυτὰς καὶ Πᾶνα μέγιστον
    Ἥρην τ', αἰγιόχοιο Διὸς θαλερὴν παράκοιτιν·
    Μνημοσύνην τ' ἐρατὴν Μούσας τ' ἐπικέκλομαι ἁγνὰς
    ἐννέα καὶ Χάριτάς τε καὶ Ὥρας ἠδ' Ἐνιαυτὸν
    Λητώ τ' εὐπλόκαμον, Θείην σεμνήν τε Διώνην
    Κουρῆτάς τ' ἐνόπλους Κορύβαντάς τ' ἠδὲ Καβείρους
    καὶ μεγάλους Σωτῆρας ὁμοῦ, Διὸς ἄφθιτα τέκνα,
    Ἰδαίους τε θεοὺς ἠδ' ἄγγελον Οὐρανιώνων,
    Ἑρμείαν κήρυκα, Θέμιν θ', ἱεροσκόπον ἀνδρῶν,
    Νύκτα τε πρεσβίστην καλέω καὶ φωσφόρον Ἦμαρ,
    Πίστιν τ' ἠδὲ Δίκην καὶ ἀμύμονα Θεσμοδότειραν,
    Ῥείαν τ' ἠδὲ Κρόνον καὶ Τηθὺν κυανόπεπλον
    Ὠκεανόν τε μέγαν, σύν τ' Ὠκεανοῖο θύγατρας
    Ἄτλαντός τε καὶ Αἰῶνος μέγ' ὑπείροχον ἰσχὺν
    καὶ Χρόνον ἀέναον καὶ τὸ Στυγὸς ἀγλαὸν ὕδωρ
    μειλιχίους τε θεούς, ἀγαθήν τ' ἐπὶ τοῖσι Πρόνοιαν
    Δαίμονά τ' ἠγάθεον καὶ Δαίμονα πήμονα θνητῶν,
    Δαίμονας οὐρανίους καὶ ἠερίους καὶ ἐνύδρους
    καὶ χθονίους καὶ ὑποχθονίους ἠδ' ἐμπυριφοίτους,
    καὶ Σεμέλην Βάκχου τε συνευαστῆρας ἅπαντας,
    Ἰνὼ Λευκοθέην τε Παλαίμονά τ' ὀλβιοδώτην
    Νίκην θ' ἡδυέπειαν ἰδ' Ἀδρήστειαν ἄνασσαν
    καὶ βασιλῆα μέγαν Ἀσκληπιὸν ἠπιοδώτην
    Παλλάδα τ' ἐγρεμάχην κούρην, Ἀνέμους τε πρόπαντας
    καὶ Βροντὰς Κόσμου τε μέρη τετρακίονος αὐδῶ·
    Μητέρα τ' ἀθανάτων, Ἄττιν καὶ Μῆνα κικλήσκω
    Οὐρανίαν τε θεάν, σύν τ' ἄμβροτον ἁγνὸν Ἄδωνιν
    Ἀρχήν τ' ἠδὲ Πέρας - τὸ γὰρ ἔπλετο πᾶσι μέγιστον -
    εὐμενέας ἐλθεῖν κεχαρημένον ἦτορ ἔχοντας
    τήνδε θυηπολίην ἱερὴν σπονδήν τ' ἐπὶ σεμνήν.

    Ἑκάτης
      Εἰνοδίαν Ἑκάτην κλήιζω, τριοδῖτιν, ἐραννήν,
    οὐρανίαν χθονίαν τε καὶ εἰναλίαν, κροκόπεπλον,
    τυμβιδίαν, ψυχαῖς νεκύων μέτα βακχεύουσαν,
    Περσείαν, φιλέρημον, ἀγαλλομένην ἐλάφοισι,
    νυκτερίαν, σκυλακῖτιν, ἀμαιμάκετον βασίλειαν,
    θηρόβρομον, ἄζωστον, ἀπρόσμαχον εἶδος ἔχουσαν,
    ταυροπόλον, παντὸς κόσμου κληιδοῦχον ἄνασσαν,
    ἡγεμόνην, νύμφην, κουροτρόφον, οὐρεσιφοῖτιν,
    λισσόμενος κούρην τελεταῖς ὁσίαισι παρεῖναι
    βουκόλωι εὐμενέουσαν ἀεὶ κεχαρηότι θυμῶι.
     
    Προθυραίας, θυμίαμα στύρακα.
     Κλῦθί μοι, ὦ πολύσεμνε θεά, πολυώνυμε δαῖμον,
    ὠδίνων ἐπαρωγέ, λεχῶν ἡδεῖα πρόσοψι,
    θηλειῶν σώτειρα μόνη, φιλόπαις, ἀγανόφρον,
    ὠκυλόχεια, παροῦσα νέαις θνητῶν, Προθυραία,
    κλειδοῦχ', εὐάντητε, φιλοτρόφε, πᾶσι προσηνής,
    ἣ κατέχεις οἴκους πάντων θαλίαις τε γέγηθας,
    λυσίζων', ἀφανής, ἔργοισι δὲ φαίνηι ἅπασι,
    συμπάσχεις ὠδῖσι καὶ εὐτοκίηισι γέγηθας,
    Εἰλείθυια, λύουσα πόνους δειναῖς ἐν ἀνάγκαις·
    μούνην γὰρ σὲ καλοῦσι λεχοὶ ψυχῆς ἀνάπαυμα·
    ἐν γὰρ σοὶ τοκετῶν λυσιπήμονές εἰσιν ἀνῖαι,
    Ἄρτεμις Εἰλείθυια,  καὶ ἡ  σεμνή, Προθυραία.
    κλῦθι, μάκαιρα, δίδου δὲ γονὰς ἐπαρωγὸς ἐοῦσα
    καὶ σῶζ', ὥσπερ ἔφυς αἰεὶ σώτειρα προπάντων.
    ,
    Νυκτός, θυμίαμα δαλούς.
     Νύκτα θεῶν γενέτειραν ἀείσομαι ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν.
    'Νὺξ γένεσις πάντων, ἣν καὶ Κύπριν καλέσωμεν(
    κλῦθι, μάκαιρα θεά, κυαναυγής, ἀστεροφεγγής,
    ἡσυχίηι χαίρουσα καὶ ἠρεμίηι πολυύπνωι,
    εὐφροσύνη, τερπνή, φιλοπάννυχε, μῆτερ ὀνείρων,
    ληθομέριμν'  ἀγαθή τε  πόνων ἀνάπαυσιν ἔχουσα,
    ὑπνοδότειρα, φίλη πάντων, ἐλάσιππε,  νυχαυγής,
    ἡμιτελής, χθονία ἠδ' οὐρανία πάλιν αὐτή,
    ἐγκυκλία, παίκτειρα διώγμασιν ἠεροφοίτοις,
    ἣ φάος ἐκπέμπεις ὑπὸ νέρτερα καὶ πάλι φεύγεις
    εἰς Ἀίδην· δεινὴ γὰρ ἀνάγκη πάντα κρατύνει.
    νῦν σε, μάκαιρα, καλῶ, πολυόλβιε, πᾶσι ποθεινή,
    εὐάντητε, κλύουσα ἱκετηρίδα φωνὴν
    ἔλθοις εὐμενέουσα, φόβους δ' ἀπόπεμπε νυχαυγεῖς.

    Οὐρανοῦ, θυμίαμα λίβανον.
     Οὐρανὲ παγγενέτωρ, κόσμου μέρος αἰὲν ἀτειρές,
    πρεσβυγένεθλ', ἀρχὴ πάντων πάντων τε τελευτή,
    κόσμε πατήρ, σφαιρηδὸν ἑλισσόμενος περὶ γαῖαν,
    οἶκε θεῶν μακάρων, ῥόμβου δίναισιν ὁδεύων,
    οὐράνιος χθόνιός τε φύλαξ πάντων περιβληθείς,
    ἐν στέρνοισιν ἔχων φύσεως ἄτλητον ἀνάγκην,
    κυανόχρως, ἀδάμαστε, παναίολε, αἰολόμορφε,
    πανδερκές, Κρονότεκνε, μάκαρ, πανυπέρτατε δαῖμον,
    κλῦθ' ἐπάγων ζωὴν ὁσίαν μύστηι νεοφάντηι.

    Αἰθέρος, θυμίαμα κρόκον.
      Ὦ Διὸς ὑψιμέλαθρον ἔχων κράτος αἰὲν ἀτειρές,
    ἄστρων ἠελίου τε σεληναίης τε μέρισμα,
    πανδαμάτωρ, πυρίπνου, πᾶσι ζωοῖσιν ἔναυσμα,
    ὑψιφανὴς Αἰθήρ, κόσμου στοιχεῖον ἄριστον,
    ἀγλαὸν ὦ βλάστημα, σελασφόρον, ἀστεροφεγγές,
    κικλήσκων λίτομαί σε κεκραμένον εὔδιον εἶναι.
     
    Πρωτογόνου, θυμίαμα σμύρναν.
      Πρωτόγονον καλέω διφυῆ, μέγαν, αἰθερόπλαγκτον,
    ὠιογενῆ, χρυσέαισιν ἀγαλλόμενον πτερύγεσσι,
    ταυροβόαν, γένεσιν μακάρων θνητῶν τ' ἀνθρώπων,
    σπέρμα πολύμνηστον, πολυόργιον, Ἠρικεπαῖον,
    ἄρρητον, κρύφιον ῥοιζήτορα, παμφαὲς ἔρνος,
    ὄσσων ὃς σκοτόεσσαν ἀπημαύρωσας ὁμίχλην
    πάντη δινηθεὶς πτερύγων ῥιπαῖς κατὰ κόσμον
    λαμπρὸν ἄγων φάος ἁγνόν, ἀφ' οὗ σε Φάνητα κικλήσκω
    ἠδὲ Πρίηπον ἄνακτα καὶ Ἀνταύγην ἑλίκωπον.
    ἀλλά, μάκαρ, πολύμητι, πολύσπορε, βαῖνε γεγηθὼς
    ἐς τελετὴν ἁγίαν πολυποίκιλον ὀργιοφάνταις.
     
    Ἄστρων, θυμίαμα ἀρώματα.
     Ἄστρων οὐρανίων ἱερὸν σέλας ἐκπροκαλοῦμαι
    εὐιέροις φωναῖσι κικλήσκων δαίμονας ἁγ[ν]ούς.
    Ἀστέρες οὐράνιοι, Νυκτὸς φίλα τέκνα μελαίνης,
    ἐγκυκλίοις δίναισι  περιθρόνια κυκλέοντες.
    ἀνταυγεῖς, πυρόεντες, ἀεὶ γενετῆρες ἁπάντων,
    μοιρίδιοι, πάσης μοίρης σημάντορες ὄντες,
    θνητῶν ἀνθρώπων θείαν διέποντες ἀταρπόν,
    ἑπταφαεῖς ζώνας ἐφορώμενοι, ἠερόπλαγκτοι,
    οὐράνιοι χθόνιοί τε, πυρίδρομοι, αἰὲν ἀτειρεῖς,
    αὐγάζοντες ἀεὶ νυκτὸς ζοφοειδέα πέπλον,
    μαρμαρυγαῖς στίλβοντες, ἐύφρονες ἐννύχιοί τε·
    ἔλθετ' ἐπ' εὐιέρου τελετῆς πολυΐστορας ἄθλους
    ἐσθλὸν ἐπ' εὐδόξοις ἔργοις δρόμον ἐκτελέοντες.
    ,
    Εἰς Ἥλιον, θυμίαμα λιβανομάνναν.
    Κλῦθι μάκαρ, πανδερκὲς ἔχων αἰώνιον ὄμμα,
    Τιτὰν χρυσαυγής, Ὑπερίων, οὐράνιον φῶς,
    αὐτοφυής, ἀκάμασ, ζώιων ἡδεῖα πρόσοψι,
    δεξιὲ μὲν γενέτωρ ἠοῦς, εὐώνυμε νυκτός,
    κρᾶσιν ἔχων ὡρῶν, τετραβάμοσι ποσσὶ χορεύων,
    εὔδρομε, ῥοιζήτωρ, πυρόεις, φαιδρωπέ, διφρευτά,
    ῥόμβου ἀπειρεσίου δινεύμασιν οἶμον ἐλαύνων,
    εὐσεβέσιν καθοδηγὲ καλῶν, ζαμενὴς ἀσεβοῦσι,
    χρυσολύρη, κόσμου τὸν ἐναρμόνιον δρόμον ἕλκων,
    ἔργων σημάντωρ ἀγαθῶν, ὡροτρόφε κοῦρε,
    κοσμοκράτωρ, συρικτά, πυρίδρομε, κυκλοέλικτε,
    φωσφόρε,  αἰολόδικτε, φερέσβιε, κάρπιμε Παιάν,
    ἀιθαλής, ἀμίαντε, χρόνου πάτερ, ἀθάνατε Ζεῦ,
    εὔδιε, πασιφαής, κόσμου τὸ περίδρομον ὄμμα,
    σβεννύμενε λάμπων τε καλαῖς ἀκτῖσι φαειναῖς,
    δεῖκτα δικαιοσύνης, φιλονάματε, δέσποτα κόσμου,
    πιστοφύλαξ, αἰεὶ πανυπέρτατε, πᾶσιν ἀρωγέ,
    ὄμμα δικαιοσύνης, ζωῆς φῶς· ὦ ἐλάσιππε,
    μάστιγι λιγυρῆι τετράορον ἅρμα διώκων·
    κλῦθι λόγων, ἡδὺν δὲ βίον μύστηισι πρόφαινε.
     
    Εἰς Σελήνην, θυμίαμα ἀρώματα.
      Κλῦθι, θεὰ βασίλεια, φαεσφόρε, δῖα Σελήνη,
    ταυρόκερως  Μήνη, νυκτιδρόμε, ἠεροφοῖτι,
    ἐννυχία, δαιδοῦχε, κόρη, εὐάστερε, Μήνη,
    αὐξομένη καὶ λειπομένη, θῆλύς τε καὶ ἄρσην,
    αὐγάστειρα, φίλιππε, χρόνου μῆτερ, φερέκαρπε,
    ἠλεκτρίς, βαρύθυμε, καταυγάστειρα,  νυχία,
    πανδερκής, φιλάγρυπνε, καλοῖς ἄστροισι βρύουσα,
    ἡσυχίηι χαίρουσα καὶ εὐφρόνηι ὀλβιομοίρωι,
    λαμπετίη, χαριδῶτι, τελεσφόρε, νυκτὸς ἄγαλμα,
    ἀστράρχη, τανύπεπλ', ἑλικοδρόμε, πάνσοφε κούρη,
    ἐλθέ, μάκαιρ', εὔφρων, εὐάστερε, φέγγεϊ τρισσῶι
    λαμπομένη, σώζουσα νέους ἱκέτας σέο, κούρη.
    ,
    Φύσεως, θυμίαμα ἀρώματα.
    Ὦ Φύσι, παμμήτειρα θεά, πολυμήχανε μῆτερ,
    οὐρανία, πρέσβειρα, πολύκτιτε δαῖμον, ἄνασσα,
    πανδαμάτωρ, ἀδάμαστε, κυβερνήτειρα, παναυγής,
    παντοκράτειρα,  τιτιμενέα πανυπέρτατε πᾶσιν
    ἄφθιτε, πρωτογένεια, παλαίφατε, κυδιάνειρα,
    ἐννυχία, πολύτειρε, σελασφόρε, δεινοκαθέκτι,
    ἄψοφον ἀστραγάλοισι ποδῶν ἴχνος εἱλίσσουσα,
    ἁγνή, κοσμήτειρα θεῶν ἀτελής τε τελευτή,
    κοινὴ μὲν πάντεσσιν, ἀκοινώνητε δὲ μούνη,
    αὐτοπάτωρ, ἀπάτωρ, ἐρατή,  πολύγηθε, μεγίστη,
    εὐάνθεια, πλοκή, φιλία, πολύμικτε, δαῆμον,
    ἡγεμόνη, κράντειρα, φερέσβιε, παντρόφε κούρη,
    αὐτάρκεια, δίκη, Χαρίτων πολυώνυμε πειθώ,
    αἰθερία, χθονία καὶ εἰναλία μεδέουσα,
    πικρὰ μέν φαύλοισι, γλυκεῖα δὲ πειθομένοισι,
    πάνσοφε, πανδώτειρα, κομίστρια, παμβασίλεια,
    αὐξιτρόφος, πίειρα πεπαινομένων τε λύτειρα.
    πάντων μὲν σὺ πατήρ, μήτηρ, τροφὸς ἠδὲ τιθηνός,
    ὠκυλόχεια, μάκαιρα, πολύσπορος, ὡριὰς ὁρμή,
    παντοτεχνές, πλάστειρα, πολύκτιτε,  ποντία δαῖμον,
    ἀιδία, κινησιφόρε, πολύπειρε, περίφρων,
    ἀενάωι στροφάλιγγι θοὸν ῥύμα δινεύουσα,
    πάνρυτε, κυκλοτερής, ἀλλοτριομορφοδίαιτε,
    εὔθρονε, τιμήεσσα, μόνη τὸ κριθὲν τελέουσα,
    σκηπτούχων ἐφύπερθε βαρυβρεμέτειρα κρατίστη,
    ἄτρομε, πανδαμάτειρα, πεπρωμένη, αἶσα, πυρίπνους,
    ἀίδιος ζωὴ ἠδ' ἀθανάτη τε πρόνοια·
    πάντα σύ ἐσσι, ἄνασσα· σὺ γὰρ μούνη τάδε τεύχεις.
    ἀλλά, θεά, λίτομαί σε  σὺν εὐόλβοισιν  ἐν ὥραις
    εἰρήνην ὑγίειαν ἄγειν, αὔξησιν ἁπάντων.
     
    Πανός, θυμίαμα ποικίλα.
      Πᾶνα καλῶ κρατερόν, νόμιον, κόσμοιο τὸ σύμπαν,
    οὐρανὸν ἠδὲ θάλασσαν ἰδὲ χθόνα παμβασίλειαν
    καὶ πῦρ ἀθάνατον· τάδε γὰρ μέλη ἐστὶ τὰ Πανός.
    ἐλθέ, μάκαρ, σκιρτητά, περίδρομε, σύνθρονε Ὥραις,
    αἰγομελές, βακχευτά, φιλένθεε, ἀστροδίαιτε,
    ἁρμονίαν κόσμοιο κρέκων φιλοπαίγμονι μολπῆι,
    φαντασιῶν ἐπαρωγέ, φόβων ἔκπαγλε βροτείων,
    αἰγονόμοις χαίρων ἀνὰ πίδακας ἠδέ τε βούταις,
    εὔσκοπε, θηρητήρ, Ἠχοῦς φίλε, σύγχορε νυμφῶν,
    παντοφυής, γενέτωρ πάντων, πολυώνυμε δαῖμον,
    κοσμοκράτωρ, αὐξητά, φαεσφόρε, κάρπιμε Παιάν,
    ἀντροχαρές, βαρύμηνις, ἀληθὴς Ζεὺς ὁ κεράστης.
    σοὶ γὰρ ἀπειρέσιον γαίης πέδον ἐστήρικται,
    εἴκει δ' ἀκαμάτου πόντου τὸ βαθύρροον ὕδωρ
    Ὠκεανός τε πέριξ  ἐν ὕδασι  γαῖαν ἑλίσσων,
    ἀέριόν τε μέρισμα τροφῆς, ζωοῖσιν ἔναυσμα,
    καὶ κορυφῆς ἐφύπερθεν ἐλαφροτάτου πυρὸς ὄμμα.
    βαίνει γὰρ τάδε θεῖα πολύκριτα σαῖσιν ἐφετμαῖς·
    ἀλλάσσεις δὲ φύσεις πάντων ταῖς σαῖσι προνοίαις
    βόσκων ἀνθρώπων γενεὴν κατ' ἀπείρονα κόσμον.
    ἀλλά, μάκαρ, βακχευτά, φιλένθεε, βαῖν' ἐπὶ λοιβαῖς
    εὐιέροις, ἀγαθὴν δ' ὄπασον βιότοιο τελευτὴν
    Πανικὸν ἐκπέμπων οἶστρον ἐπὶ τέρματα γαίης.
    ,
    Ἡρακλέος, θυμίαμα λίβανον.
     Ἥρακλες ὀμβριμόθυμε, μεγασθενές, ἄλκιμε Τιτάν,
    καρτερόχειρ, ἀδάμαστε, βρύων ἄθλοισι κραταιοῖς,
    αἰολόμορφε, χρόνου πάτερ,  ἀίδιέ τε  ἐύφρων,
    ἄρρητ', ἀγριόθυμε, πολύλλιτε, παντοδυνάστα,
    παγκρατὲς ἦτορ ἔχων, κάρτος μέγα, τοξότα, μάντι,
    παμφάγε, παγγενέτωρ, πανυπέρτατε, πᾶσιν ἀρωγέ,
    ὃς θνητοῖς κατέπαυσας ἀνήμερα φῦλα διώξας,
    εἰρήνην ποθέων κουροτρόφον, ἀγλαότιμ[ον],
    αὐτοφυής, ἀκάμας, γαίης βλάστημα φέριστον,
    πρωτογόνοις στράψας βολίσιν, μεγαλώνυμε Παιών,
    ὃς περὶ κρατὶ φορεῖς ἠῶ καὶ νύκτα μέλαιναν,
    δώδεκ' ἀπ' ἀντολιῶν ἄχρι δυσμῶν ἆθλα διέρπων,
    ἀθάνατος, πολύπειρος, ἀπείριτος, ἀστυφέλικτος·
    ἐλθέ, μάκαρ, νούσων θελκτήρια πάντα κομίζων,
    ἐξέλασον δὲ κακὰς ἄτας κλάδον ἐν χερὶ πάλλων,
    πτηνοῖς τ' ἰοβόλοις κῆρας χαλεπὰς ἐπίπεμπε.
    ,
    Κρόνου, θυμίαμα στύρακα.
     Ἀιθαλής, μακάρων τε θεῶν πάτερ ἠδὲ καὶ ἀνδρῶν,
    ποικιλόβουλ', ἀμίαντε, μεγασθενές, ἄλκιμε Τιτάν,
    ὃς δαπανᾶις μὲν ἅπαντα καὶ αὔξεις ἔμπαλιν αὐτός,
    δεσμοὺς ἀρρήκτους ὃς ἔχεις κατ' ἀπείρονα κόσμον,
    αἰῶνος Κρόνε παγγενέτωρ, Κρόνε ποικιλόμυθε,
    Γαίης τε βλάστημα καὶ Οὐρανοῦ ἀστερόεντος,
    γέννα, φυή, μείωσι, Ῥέας πόσι, σεμνὲ Προμηθεῦ,
    ὃς ναίεις κατὰ πάντα μέρη κόσμοιο, γενάρχα,
    ἀγκυλομῆτα, φέριστε· κλύων ἱκετηρίδα φωνὴν
    πέμποις εὔολβον βιότου τέλος αἰὲν ἄμεμπτον.
     
    Ῥέας, θυμίαμα ἀρώματα.
    Πότνα Ῥέα, θύγατερ πολυμόρφου Πρωτογόνοιο,
     ἥτ' ἐπὶ ταυροφόρον  ἱερότροχον ἅρμα τιταίνεις,
    τυμπανόδουπε, φιλοιστρομανές, χαλκόκροτε κούρη,
    μῆτερ Ζηνὸς ἄνακτος Ὀλυμπίου, αἰγιόχοιο,
    πάντιμ', ἀγλαόμορφε, Κρόνου σύλλεκτρε μάκαιρα,
    οὔρεσιν ἣ χαίρεις θνητῶν τ' ὀλολύγμασι φρικτοῖς,
    παμβασίλεια Ῥέα, πολεμόκλονε, ὀμβριμόθυμε,
    ψευδομένη, σώτειρα, λυτηριάς, ἀρχιγένεθλε,
    μήτηρ μέν τε θεῶν ἠδὲ θνητῶν ἀνθρώπων·
    ἐκ σοῦ γὰρ καὶ γαῖα καὶ οὐρανὸς εὐρὺς ὕπερθεν
    καὶ πόντος πνοιαί τε· φιλόδρομε, ἀερόμορφε·
    ἐλθέ, μάκαιρα θεά, σωτήριος εὔφρονι βουλῆι
    εἰρήνην κατάγουσα σὺν εὐόλβοις κτεάτεσσι,
    λύματα καὶ κῆρας πέμπουσ' ἐπὶ τέρματα γαίης.
    ,
    Διός, θυμίαμα στύρακα.
      Ζεῦ πολυτίμητε, Ζεῦ ἄφθιτε, τήνδε τοι ἡμεῖς
    μαρτυρίαν τιθέμεσθα λυτήριον ἠδὲ πρόσευξιν.
    ὦ βασιλεῦ, διὰ σὴν κεφαλὴν ἐφάνη τάδε θεῖα,
    γαῖα θεὰ μήτηρ ὀρέων θ' ὑψηχέες ὄχθοι
    καὶ πόντος καὶ πάνθ', ὁπόσ' οὐρανὸς ἐντὸς ἔταξε·
    Ζεῦ Κρόνιε, σκηπτοῦχε, καταιβάτα, ὀμβριμόθυμε,
    παντογένεθλ', ἀρχὴ πάντων πάντων τε τελευτή,
    σεισίχθων, αὐξητά, καθάρσιε, παντοτινάκτα,
    ἀστραπαῖε, βρονταῖε, κεραύνιε, φυτάλιε Ζεῦ·
    κλῦθί μου, αἰολόμορφε, δίδου δ' ὑγίειαν ἀμεμφῆ
    εἰρήνην τε θεὰν καὶ πλούτου δόξαν ἄμεμπτον.
     
    Ἥρης, θυμίαμα ἀρώματα.
     Κυανέοις κόλποισιν ἐνημένη, ἀερόμορφε,
    Ἥρα παμβασίλεια, Διὸς σύλλεκτρε μάκαιρα,
    ψυχοτρόφους αὔρας θνητοῖς παρέχουσα προσηνεῖς,
    ὄμβρων μὲν μήτηρ, ἀνέμων τροφέ, παντογένεθλε·
    χωρὶς γὰρ σέθεν οὐδὲν ὅλως ζωῆς φύσιν ἔγνω·
    κοινωνεῖς γὰρ ἅπασι κεκραμένη ἠέρι σεμνῶι·
    πάντων γὰρ κρατέεις μούνη πάντεσσί τ' ἀνάσσεις
    ἠερίοις ῥοίζοισι τινασσομένη κατὰ χεῦμα.
    ἀλλά, μάκαιρα θεά, πολυώνυμε, παμβασίλεια,
    ἔλθοις εὐμενέουσα καλῶι γήθοντι προσώπωι.
     
    Ποσειδῶνος, θυμίαμα σμύρναν.
      Κλῦθι, Ποσείδαον γαιήοχε, κυανοχαῖτα,
    ἵππιε, χαλκοτόρευτον ἔχων χείρεσσι τρίαιναν,
    ὃς ναίεις πόντοιο βαθυστέρνοιο θέμεθλα,
    ποντομέδων, ἁλίδουπε, βαρύκτυπε, ἐννοσίγαιε,
    κυμοθαλής, χαριδῶτα, τετράορον ἅρμα διώκων,
    εἰναλίοις ῥοίζοισι τινάσσων ἁλμυρὸν ὕδωρ,
    ὃς τριτάτης ἔλαχες μοίρης βαθὺ χεῦμα θαλάσσης,
    κύμασι τερπόμενος θηρσίν θ' ἅμα, πόντιε δαῖμον·
    ἕδρανα γῆς σώζοις καὶ νηῶν εὔδρομον ὁρμήν,
    εἰρήνην, ὑγίειαν ἄγων ἠδ' ὄλβον ἀμεμφῆ.

    Εἰς Πλούτωνα.
     Ὦ τὸν ὑποχθόνιον ναίων δόμον, ὀμβριμόθυμε,
    Ταρτάριον λειμῶνα βαθύσκιον ἠδὲ λιπαυγῆ,
    Ζεῦ χθόνιε, σκηπτοῦχε, τάδ' ἱερὰ δέξο προθύμως,
    Πλούτων, ὃς κατέχεις γαίης κληῖδας ἁπάσης,
    πλουτοδοτῶν γενεὴν βροτέην καρποῖς ἐνιαυτῶν·
    ὃς τριτάτης μοίρης ἔλαχες χθόνα παμβασίλειαν,
    ἕδρανον ἀθανάτων, θνητῶν στήριγμα κραταιόν·
    ὃς θρόνον ἐστήριξας ὑπὸ ζοφοειδέα χῶρον
    τηλέπορον 'τ'(, ἀκάμαντα, λιπόπνοον, ἄκριτον Ἅιδην
    κυάνεόν τ' Ἀχέρονθ', ὃς ἔχει ῥιζώματα γαίης·
    ὃς κρατέεις θνητῶν θανάτου χάριν, ὦ πολυδέγμων
    Εὔβουλ', ἁγνοπόλου Δημήτερος ὅς ποτε παῖδα
    νυμφεύσας λειμῶνος ἀποσπαδίην διὰ πόντου
    τετρώροις ἵπποισιν ὑπ' Ἀτθίδος ἤγαγες ἄντρον
    δήμου Ἐλευσῖνος, τόθι περ πύλαι εἴσ' Ἀίδαο.
    μοῦνος ἔφυς ἀφανῶν ἔργων φανερῶν τε βραβευτής,
    ἔνθεε, παντοκράτωρ, ἱερώτατε, ἀγλαότιμε,
    σεμνοῖς μυστιπόλοις χαίρων ὁσίοις τε σεβασμοῖς·
    ἵλαον ἀγκαλέω σε μολεῖν κεχαρηότα μύσταις.
     
    Κεραυνοῦ Διόσ, θυμίαμα στύρακα.
      Ζεῦ πάτερ, ὑψίδρομον πυραυγέα κόσμον ἐλαύνων,
    στράπτων αἰθερίου στεροπῆς πανυπέρτατον αἴγλην,
    παμμακάρων ἕδρανον θείαις βρονταῖσι τινάσσων,
    νάμασι παννεφέλοις στεροπὴν φλεγέθουσαν ἀναίθων,
    λαίλαπας, ὄμβρους, πρηστῆρας κρατερούς τε κεραυνούς,
    βάλλων  ἐς ῥοθίους φλογερούς, βελέεσσι καλύπτων
    παμφλέκτους, κρατερούς, φρικώδεας, ὀμβριμοθύμους,
    πτηνὸν ὅπλον δεινόν, κλονοκάρδιον, ὀρθοέθειρον,
    αἰφνίδιον, βρονταῖον, ἀνίκητον βέλος ἁγνόν,
    ῥοίζου ἀπειρεσίου δινεύμασι παμφάγον ὁρμήν,
    ἄρρηκτον, βαρύθυμον, ἀμαιμάκετον πρηστῆρα
    οὐράνιον βέλος ὀξὺ καταιβάτου αἰθαλόεντος,
    ὃν καὶ γαῖα πέφρικε θάλασσά τε παμφανόωντα,
    καὶ θῆρες πτήσσουσιν, ὅταν κτύπος οὖας ἐσέλθηι·
    μαρμαίρει δὲ πρόσωπ' αὐγαῖς, σμαραγεῖ δὲ κεραυνὸς
    αἰθέρος ἐν γυάλοισι· διαρρήξας δὲ χιτῶνα
    οὐράνιον προκάλυμμα  βάλλεις ἀργῆτα κεραυνόν.
    ἀλλά, μάκαρ, θυμὸν [.....] κύμασι πόντου
    ἠδ' ὀρέων κορυφαῖσι· τὸ σὸν κράτος ἴσμεν ἅπαντες.
    ἀλλὰ χαρεὶς λοιβαῖσι δίδου φρεσὶν αἴσιμα πάντα
    ζωήν τ' ὀλβιόθυμον, ὁμοῦ θ' ὑγίειαν ἄνασσαν
    εἰρήνην τε θεόν, κουροτρόφον, ἀγλαότιμον,
    καὶ βίον εὐθύμοισιν ἀεὶ θάλλοντα λογισμοῖς.
     
    Διὸς Ἀστραπαίου, θυμίαμα λιβανομάνναν.
     Κικλήσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐρισμάραγον, περίφαντον,
    ἀέριον, φλογόεντα, πυρίδρομον, ἀεροφεγγῆ,
    ἀστράπτοντα σέλας νεφέων παταγοδρόμωι αὐδῆι,
    φρικώδη, βαρύμηνιν, ἀνίκητον θεὸν ἁγνόν,
    ἀστραπαῖον Δία, παγγενέτην, βασιλῆα μέγιστον,
    εὐμενέοντα φέρειν γλυκερὴν βιότοιο τελευτήν.
     
    Νεφῶν, θυμίαμα σμύρναν.
     Ἀέριοι νεφέλαι, καρποτρόφοι, οὐρανόπλαγκτοι,
    ὁμβροτόκοι, πνοιαῖσιν ἐλαυνόμεναι κατὰ κόσμον,
    βρονταῖαι, πυρόεσσαι, ἐρίβρομοι, ὑγροκέλευθοι,
    ἀέρος ἐν κόλπωι πάταγον φρικώδη ἔχουσαι,
    πνεύμασιν ἀντίσπαστοι ἐπιδρομάδην παταγεῦσαι,
    ὑμᾶς νῦν λίτομαι, δροσοείμονες, εὔπνοοι αὔραις,
    πέμπειν καρποτρόφους ὄμβρους ἐπὶ μητέρα γαῖαν.
     
    Θαλάσσης, θυμίαμα λιβανομάνναν.
     Ὠκεανοῦ καλέω νύμφην, γλαυκώπιδα Τηθύν,
    κυανόπεπλον ἄνασσαν, ἐύτροχα κυμαίνουσαν,
    αὔραις ἡδυπνόοισι πατασσομένην περὶ γαῖαν.
    θραύουσ' αἰγιαλοῖσι πέτρηισί τε κύματα μακρά,
    εὐδίνοις ἁπαλοῖσι γαληνιόωσα δρόμοισι,
    ναυσὶν ἀγαλλομένη, θηροτρόφε, ὑγροκέλευθε,
    μήτηρ μὲν Κύπριδος, μήτηρ νεφέων ἐρεβεννῶν
    καὶ πάσης πηγῆς νυμφῶν νασμοῖσι βρυούσης·
    κλῦθί μου, ὦ πολύσεμνε, καὶ εὐμενέουσ' ἐπαρήγοις,
    εὐθυδρόμοις οὖρον ναυσὶν πέμπουσα, μάκαιρα.

    Νηρέως, θυμίαμα σμύρναν.
     Ὦ κατέχων πόντου ῥίζας, κυαναυγέτιν ἕδρην,
    πεντήκοντα κόραισιν ἀγαλλόμενος κατὰ κῦμα
    καλλιτέκνοισι χοροῖς, Νηρεῦ, μεγαλώνυμε δαῖμον,
    πυθμὴν μὲν πόντου, γαίης πέρας, ἀρχὴ ἁπάντων,
    ὃς κλονέεις Δηοῦς ἱερὸν βάθρον, ἡνίκα πνοιὰς
    ἐν μυχίοις κευθμῶσιν ἐλαυνομένας ἀποκλείηις·
    ἀλλά, μάκαρ, σεισμοὺς μὲν ἀπότρεπε, πέμπε δὲ μύσταις
    ὄλβον τ' εἰρήνην τε καὶ ἠπιόχειρον ὑγείην.
     
    Νηρηίδων, θυμίαμα ἀρώματα.
      Νηρέος εἰναλίου νύμφαι καλυκώπιδες, ἁγναί,
     σφράγιαι βύθιαι, χοροπαίγμονες, ὑγροκέλευθοι,
    πεντήκοντα κόραι περὶ κύμασι βακχεύουσαι,
    Τριτώνων ἐπ' ὄχοισιν ἀγαλλόμεναι περὶ νῶτα
    θηροτύποις μορφαῖς, ὧν βόσκει σώματα πόντος,
    ἄλλοις θ' οἳ ναίουσι βυθόν, Τριτώνιον οἶδμα,
    ὑδρόδομοι, σκιρτηταί, ἑλισσόμενοι περὶ κῦμα,
    ποντοπλάνοι δελφῖνες, ἁλιρρόθιοι, κυαναυγεῖς.
    ὑμᾶς κικλήσκω πέμπειν μύσταις πολὺν ὄλβον·
    ὑμεῖς γὰρ πρῶται τελετὴν ἀνεδείξατε σεμνὴν
    εὐιέρου Βάκχοιο καὶ ἁγνῆς Φερσεφονείης,
    Καλλιόπηι σὺν μητρὶ καὶ Ἀπόλλωνι ἄνακτι.

    Πρωτέως, θυμίαμα στύρακα.
     Πρωτέα κικλήσκω, πόντου κληῖδας ἔχοντα,
    πρωτογενῆ, πάσης φύσεως ἀρχὰς ὃς ἔφηνεν
    ὕλην ἀλλάσσων ἱερὴν ἰδέαις πολυμόρφοις,
    πάντιμος, πολύβουλος, ἐπιστάμενος τά τ' ἐόντα
    ὅσσα τε πρόσθεν ἔην ὅσα τ' ἔσσεται ὕστερον αὖτις·
    πάντα γὰρ αὐτὸς ἔχων μεταβάλλεται οὐδέ τις ἄλλος
    ἀθανάτων, οἳ ἔχουσιν ἕδος νιφόεντος Ὀλύμπου
    καὶ πόντον καὶ γαῖαν ἐνηέριοί τε ποτῶνται·
     πάντα γὰρ  Πρωτεῖ πρώτη φύσις ἐγκατέθηκε.
    ἀλλά, πάτερ, μόλε μυστιπόλοις ὁσίαισι προνοίαις
    πέμπων εὐόλβου βιότου τέλος ἐσθλὸν ἐπ' ἔργοις.

    Γῆς, θυμίαμα πᾶν σπέρμα πλὴν κυάμων καὶ ἀρωμάτων.
      Γαῖα θεά, μῆτερ μακάρων θνητῶν τ' ἀνθρώπων,
    παντρόφε, πανδώτειρα, τελεσφόρε, παντολέτειρα,
    αὐξιθαλής, φερέκαρπε, καλαῖς ὥραισι βρύουσα,
    ἕδρανον ἀθανάτου κόσμου, πολυποίκιλε κούρη,
    ἣ λοχίαις ὠδῖσι κύεις καρπὸν πολυειδῆ,
    ἀιδία, πολύσεπτε, βαθύστερν', ὀλβιόμοιρε,
    ἡδυπνόοις χαίρουσα χλόαις πολυανθέσι δαῖμον,
    ὀμβροχαρής, περὶ ἣν κόσμος πολυδαίδαλος ἄστρων
    εἱλεῖται φύσει ἀενάωι καὶ ῥεύμασι δεινοῖς.
    ἀλλά, μάκαιρα θεά, καρποὺς αὔξοις πολυγηθεῖς
    εὐμενὲς ἦτορ ἔχουσα,  σὺν ὀλβίοισιν  ἐν ὥραις.
     
    Μητρὸς θεῶν, θυμίαμα ποικίλα.
     Ἀθανάτων θεότιμε θεῶν μῆτερ, τροφὲ πάντων,
    τῆιδε μόλοις, κράντειρα θεά, σέο, πότνι', ἐπ' εὐχαῖς,
    ταυροφόνων ζεύξασα ταχυδρόμον ἅρμα λεόντων,
    σκηπτοῦχε κλεινοῖο πόλου, πολυώνυμε, σεμνή,
    ἣ κατέχεις κόσμοιο μέσον θρόνον, οὕνεκεν αὐτὴ
    γαῖαν ἔχεις θνητοῖσι τροφὰς παρέχουσα προσηνεῖς.
    ἐκ σέο δ' ἀθανάτων τε γένος θνητῶν τ' ἐλοχεύθη,
    σοὶ ποταμοὶ κρατέονται ἀεὶ καὶ πᾶσα θάλασσα,
    Ἑστία αὐδαχθεῖσα· σὲ δ' ὀλβοδότιν καλέουσι,
    παντοίων ἀγαθῶν θνητοῖς ὅτι δῶρα χαρίζηι,
    ἔρχεο πρὸς τελετήν, ὦ πότνια, τυμπανοτερπήσ,
    πανδαμάτωρ, Φρυγίη'σ(, σώτειρα, Κρόνου συνόμευνε,
    Οὐρανόπαι, πρέσβειρα, βιοθρέπτειρα, φίλοιστρε·
    ἔρχεο γηθόσυνος, κεχαρημένη εὐσεβίηισιν.

    Ἑρμοῦ, θυμίαμα λίβανον.
     Κλῦθί μου, Ἑρμεία, Διὸς ἄγγελε, Μαιάδος υἱέ,
    παγκρατὲς ἦτορ ἔχων, ἐναγώνιε, κοίρανε θνητῶν,
    εὔφρων, ποικιλόβουλε, διάκτορε ἀργειφόντα,
    πτηνοπέδιλε, φίλανδρε, λόγου θνητοῖσι προφῆτα,
    γυμνάσιν ὃς χαίρεις δολίαις τ' ἀπάταις,  τροφιοῦχε,
    ἑρμηνεῦ πάντων, κερδέμπορε, λυσιμέριμνε,
    ὃς χείρεσσιν ἔχεις εἰρήνης ὅπλον ἀμεμφές,
    Κωρυκιῶτα, μάκαρ, ἐριούνιε, ποικιλόμυθε,
    ἐργασίαις ἐπαρωγέ, φίλε θνητοῖς ἐν ἀνάγκαις,
    γλώσσης δεινὸν ὅπλον τὸ σεβάσμιον ἀνθρώποισι·
    κλῦθί μου εὐχομένου, βιότου τέλος ἐσθλὸν ὀπάζων
    ἐργασίαισι, λόγου χάρισιν καὶ μνημοσύνηισιν.

    Ὕμνος Περσεφόνης.
     Φερσεφόνη, θύγατερ μεγάλου Διός, ἐλθέ, μάκαιρα,
    μουνογένεια θεά, κεχαρισμένα δ' ἱερὰ δέξαι,
    Πλούτωνος πολύτιμε δάμαρ, κεδνή, βιοδῶτι,
    ἣ κατέχεις Ἀίδαο πύλας ὑπὸ κεύθεα γαίης,
    Πραξιδίκη, ἐρατοπλόκαμε, Δηοῦς θάλος ἁγνόν,
    Εὐμενίδων γενέτειρα, ὑποχθονίων βασίλεια,
    ἣν Ζεὺς ἀρρήτοισι γοναῖς τεκνώσατο κούρην,
    μῆτερ ἐριβρεμέτου πολυμόρφου Εὐβουλῆος,
    Ὡρῶν συμπαίκτειρα, φαεσφόρε, ἀγλαόμορφε,
    σεμνή, παντοκράτειρα, κόρη καρποῖσι βρύουσα,
    εὐφεγγής, κερόεσσα, μόνη θνητοῖσι ποθεινή,
    εἰαρινή, λειμωνιάσιν χαίρουσα πνοῆισιν,
    ἱερὸν ἐκφαίνουσα δέμας βλαστοῖς χλοοκάρποις,
    ἁρπαγιμαῖα λέχη μετοπωρινὰ νυμφευθεῖσα,
    ζωὴ καὶ θάνατος μούνη θνητοῖς πολυμόχθοις,
    Φερσεφόνη· φέρβεις γὰρ ἀεὶ καὶ πάντα φονεύεις.
    κλῦθι, μάκαιρα θεά, καρποὺς δ' ἀνάπεμπ' ἀπὸ γαίης
    εἰρήνηι θάλλουσα καὶ ἠπιοχείρωι ὑγείαι
    καὶ βίωι εὐόλβωι λιπαρὸν γῆρας κατάγοντι
    πρὸς σὸν χῶρον, ἄνασσα, καὶ εὐδύνατον Πλούτωνα.

    Διονύσου, θυμίαμα στύρακα.
     Κικλήσκω Διόνυσον ἐρίβρομον, εὐαστῆρα,
    πρωτόγονον, διφυῆ, τρίγονον, Βακχεῖον ἄνακτα,
    ἄγριον, ἄρρητον, κρύφιον, δικέρωτα, δίμορφον,
    κισσόβρυον, ταυρωπόν, Ἀρήιον, εὔιον, ἁγνόν,
    ὠμάδιον, τριετῆ, βοτρυηφόρον, ἐρνεσίπεπλον.
    Εὐβουλεῦ, πολύβουλε, Διὸς καὶ Περσεφονείης
    ἀρρήτοις λέκτροισι τεκνωθείς, ἄμβροτε δαῖμον·
    κλῦθι, μάκαρ, φωνῆς, ἡδὺς δ' ἐπίπνευσον ἀμεμ[φ]ής
    εὐμενὲς ἦτορ ἔχων, σὺν ἐυζώνοισι τιθήναις.

    Ὕμνος Κουρήτων.
    Σκιρτηταὶ Κουρῆτες, ἐνόπλια βήματα θέντες,
    ποσσίκροτοι, ῥομβηταί, ὀρέστεροι, εὐαστῆρες,
    κρουσιλύραι, παράρυθμοι, ἐπεμβάται, ἴχνεσι κοῦφοι,
    ὁπλοφόροι, φύλακες, κοσμήτορες, ἀγλαόφημοι,
    μητρὸς ὀρειομανοῦς συνοπάονες, ὀργιοφάνται·
    ἔλθοιτ' εὐμενέοντες ἐπ' εὐφήμοισι λόγοισι,
    βουκόλωι εὐάντητοι ἀεὶ κεχαρηότι θυμῶι.

    Ἀθηνᾶς, θυμίαμα ἀρώματα.
    Παλλὰς μουνογενήσ, μεγάλου Διὸς ἔκγονε σεμνή,
    δῖα, μάκαιρα θεά, πολεμόκλονε, ὀμβριμόθυμε,
    ἄρρητε, ῥητή, μεγαλώνυμε, ἀντροδίαιτε,
    ἣ διέπεις ὄχθους ὑψαύχενας ἀκρωρείους
    ἠδ' ὄρεα σκιόεντα, νάπαισί τε σὴν φρένα τέρπεις,
    ὁπλοχαρής, οἰστροῦσα βροτῶν ψυχὰς μανίαισι,
    γυμνάζουσα κόρη, φρικώδη θυμὸν ἔχουσα,
    Γοργοφόνη, φυγόλεκτρε, τεχνῶν μῆτερ πολύολβε,
    ὁρμάστειρα, φίλοιστρε κακοῖς, ἀγαθοῖς δὲ φρόνησις·
    ἄρσην μὲν καὶ θῆλυς ἔφυς, πολεματόκε, μῆτι,
    αἰολόμορφε, δράκαινα, φιλένθεε, ἀγλαότιμε,
    Φλεγραίων ὀλέτειρα Γιγάντων, ἱππελάτειρα,
    Τριτογένεια, λύτειρα κακῶν, νικηφόρε δαῖμον,
    ἤματα καὶ νύκτας αἰεὶ νεάταισιν ἐν ὥραις,
    κλῦθί μου εὐχομένου, δὸς δ' εἰρήνην πολύολβον
    καὶ κόρον ἠδ' ὑγίειαν  ἐπ' εὐόλβοισιν  ἐν ὥραις,
    γλαυκῶφ', εὑρεσίτεχνε, πολυλλίστη βασίλεια.

    Νίκης, θυμίαμα μάνναν.
      Εὐδύνατον καλέω Νίκην, θνητοῖσι ποθεινήν,
    ἣ μούνη λύει θνητῶν ἐναγώνιον ὁρμὴν
    καὶ στάσιν ἀλγινόεσσαν ἐπ' ἀντιπάλοισι μάχαισιν,
    ἐν πολέμοις κρίνουσα τροπαιούχοισιν ἐπ' ἔργοις,
    οἷς ἂν ἐφορμαίνουσα φέροις γλυκερώτατον εὖχος·
    πάντων γὰρ κρατέεις, πάσης δ' ἔριδος κλέος ἐσθλὸν
    Νίκηι ἐπ' εὐδόξωι κεῖται θαλίαισι βρυάζον.
    ἀλλά, μάκαιρ', ἔλθοις πεποθημένη ὄμματι φαιδρῶι
    αἰεὶ ἐπ' εὐδόξοις ἔργοις κλέος ἐσθλὸν ἄγουσα.
     
    Ἀπόλλωνος, θυμίαμα μάνναν.
     Ἐλθέ, μάκαρ, Παιάν, Τιτυοκτόνε, Φοῖβε, Λυκωρεῦ,
    Μεμφῖτ', ἀγλαότιμε, ἰήιε, ὀλβιοδῶτα,
    χρυσολύρη, σπερμεῖε, ἀρότριε, Πύθιε, Τιτάν,
    Γρύνειε, Σμινθεῦ, Πυθοκτόνε, Δελφικέ, μάντι,
    ἄγριε, φωσφόρε δαῖμον, ἐράσμιε, κύδιμε κοῦρε,
     μουσαγέτα, χοροποιέ, ἑκηβόλε, τοξοβέλεμνε,
    Βράγχιε καὶ Διδυμεῦ,  ἑκάεργε, Λοξία, ἁγνέ,
    Δήλι' ἄναξ, πανδερκὲς ἔχων φαεσίμβροτον ὄμμα,
    χρυσοκόμα, καθαρὰς φήμας χρησμούς τ' ἀναφαίνων·
    κλῦθί μου εὐχομένου λαῶν ὕπερ εὔφρονι θυμῶι·
    τόνδε σὺ γὰρ λεύσσεις τὸν ἀπείριτον αἰθέρα πάντα
    γαῖαν δ' ὀλβιόμοιρον ὕπερθέ τε καὶ δι' ἀμολγοῦ,
    νυκτὸς ἐν ἡσυχίαισιν ὑπ' ἀστεροόμματον ὄρφνην
    ῥίζας νέρθε δέδορκας, ἔχεις δέ τε πείρατα κόσμου
    παντός· σοὶ δ' ἀρχή τε τελευτή τ' ἐστὶ μέλουσα,
    παντοθαλής, σὺ δὲ πάντα πόλον κιθάρηι πολυκρέκτωι
    ἁρμόζεις, ὁτὲ μὲν νεάτης ἐπὶ τέρματα βαίνων,
    ἄλλοτε δ' αὖθ' ὑπάτης, ποτὲ Δώριον εἰς διάκοσμον
    πάντα πόλον κιρνὰς κρίνεις βιοθρέμμονα φῦλα,
    ἁρμονίηι κεράσας 'τὴν( παγκόσμιον ἀνδράσι μοῖραν,
    μίξας χειμῶνος θέρεός τ' ἴσον ἀμφοτέροισιν,
    ταῖς ὑπάταις χειμῶνα, θέρος νεάταις διακρίνας,
    Δώριον εἰς ἔαρος πολυηράτου ὥριον ἄνθος.
    ἔνθεν ἐπωνυμίην σε βροτοὶ κλήιζουσιν ἄνακτα,
    Πᾶνα, θεὸν δικέρωτ', ἀνέμων συρίγμαθ' ἱέντα·
    οὕνεκα παντὸς ἔχεις κόσμου σφραγῖδα τυπῶτιν.
    κλῦθι, μάκαρ, σώζων μύστας ἱκετηρίδι φωνῆι.
     
    Λητοῦς, θυμίαμα σμύρναν.
     Λητὼ κυανόπεπλε, θεὰ διδυματόκε, σεμνή,
    Κοιαντίς, μεγάθυμε, πολυλλίστη βασίλεια,
    εὔτεκνον Ζηνὸς γονίμην ὠδῖνα λαχοῦσα,
    γειναμένη Φοῖβόν τε καὶ Ἄρτεμιν ἰοχέαιραν,
    τὴν μὲν ἐν Ὀρτυγίηι, τὸν δὲ κραναῆι ἐνὶ Δήλωι,
    κλῦθι, θεὰ δέσποινα, καὶ ἵλαον ἦτορ ἔχουσα
    βαῖν' ἐπὶ πάνθειον τελετὴν τέλος ἡδὺ φέρουσα.

    Ἀρτέμιδος, θυμίαμα μάνναν.
     Κλῦθί μου, ὦ βασίλεια, Διὸς πολυώνυμε κούρη,
    Τιτανίς, βρομία, μεγαλώνυμε, τοξότι, σεμνή,
    πασιφαής, δαιδοῦχε θεά, Δίκτυννα, λοχεία,
    ὠδίνων ἐπαρωγὲ καὶ ὠδίνων ἀμύητε,
    λυσίζωνε, φίλοιστρε, κυνηγέτι, λυσιμέριμνε,
    εὔδρομε, ἰοχέαιρα, φιλαγρότι, νυκτερόφοιτε,
    κληισία, εὐάντητε, λυτηρία, ἀρσενόμορφε,
    Ὀρθία, ὠκυλόχεια, βροτῶν κουροτρόφε δαῖμον,
    ἀμβροτέρα, χθονία, θηροκτόνε, ὀλβιόμοιρε,
    ἣ κατέχεις ὀρέων δρυμούς, ἐλαφηβόλε, σεμνή,
    πότνια, παμβασίλεια, καλὸν θάλος, αἰὲν ἐοῦσα,
    δρυμονία, σκυλακῖτι, Κυδωνιάς, αἰολόμορφε·
    ἐλθέ, θεὰ σώτειρα, φίλη, μύστηισιν ἅπασιν
    εὐάντητος, ἄγουσα καλοὺς καρποὺς ἀπὸ γαίης
    εἰρήνην τ' ἐρατὴν καλλιπλόκαμόν θ' ὑγίειαν·
    πέμποις δ' εἰς ὀρέων κεφαλὰς νούσους τε καὶ ἄλγη.

    Τιτάνων, θυμίαμα λίβανον.
     Τιτῆνες, Γαίης τε καὶ Οὐρανοῦ ἀγλαὰ τέκνα,
    ἡμετέρων πρόγονοι πατέρων, γαίης ὑπένερθεν
    οἴκοις Ταρταρίοισι μυχῶι χθονὸς ἐνναίοντες,
    ἀρχαὶ καὶ πηγαὶ πάντων θνητῶν πολυμόχθων,
    εἰναλίων πτηνῶν τε καὶ οἳ χθόνα ναιετάουσιν·
    ἐξ ὑμέων γὰρ πᾶσα πέλει γενεὰ κατὰ κόσμον.
    ὑμᾶς κικλήσκω μῆνιν χαλεπὴν ἀποπέμπειν,
    εἴ τις ἀπὸ χθονίων προγόνων οἴκοις ἐπελάσθη.

    Κουρήτων, θυμίαμα λίβανον.
    Χαλκόκροτοι Κουρῆτες, Ἀρήια τεύχε' ἔχοντες,
    οὐράνιοι χθόνιοί τε καὶ εἰνάλιοι, πολύολβοι,
    ζωιογόνοι πνοιαί, κόσμου σωτῆρες ἀγαυοί,
    οἵτε Σαμοθράικην, ἱερὴν χθόνα, ναιετάοντες
    κινδύνους θνητῶν ἀπερύκετε ποντοπλανήτων·
    ὑμεῖς καὶ τελετὴν πρῶτοι μερόπεσσιν ἔθεσθε,
    ἀθάνατοι Κουρῆτες, Ἀρήια τεύχε' ἔχοντες·
    νωμᾶτ' Ὠκεανόν, νωμᾶθ' ἅλα δένδρεά θ' αὕτως·
    ἐρχόμενοι γαῖαν κοναβίζετε ποσσὶν ἐλαφροῖς,
    μαρμαίροντες ὅπλοις· πτήσσουσι δὲ θῆρες ἅπαντες
    ὁρμώντων, θόρυβος δὲ βοή τ' εἰς οὐρανὸν ἵκει
    εἱλιγμοῖς τε ποδῶν κονίη νεφέλας ἀφικάνει
    ἐρχομένων· τότε δή ῥα καὶ ἄνθεα πάντα τέθηλε.
    δαίμονες ἀθάνατοι, τροφέες καὶ αὖτ' ὀλετῆρες,
    ἡνίκ' ἂν ὁρμαίνητε χολούμενοι ἀνθρώποισιν
    ὀλλύντες βίοτον καὶ κτήματα ἠδὲ καὶ αὐτοὺς
     πιμπλάντες, στοναχεῖ δὲ μέγας πόντος βαθυδίνης,
    δένδρη δ' ὑψικάρην' ἐκ ῥιζῶν ἐς χθόνα πίπτει,
    ἠχὼ δ' οὐρανία κελαδεῖ ῥοιζήμασι φύλλων.
    Κουρῆτες Κορύβαντες, ἀνάκτορες εὐδύνατοί τε
    ἐν Σαμοθράικηι ἄνακτες, ὁμοῦ δὲ Διόσκοροι αὐτοί,
    πνοιαὶ ἀέναοι, ψυχοτρόφοι, ἀεροειδεῖς,
    οἵτε καὶ οὐράνιοι δίδυμοι κλήιζεσθ' ἐν Ὀλύμπωι,
    εὔπνοοι, εὔδιοι, σωτήριοι ἠδὲ προσηνεῖς,
    ὡροτρόφοι, φερέκαρποι ἐπιπνείοιτε ἄνακτες.
     
    Κορύβαντος, θυμίαμα λίβανον.
      Κικλήσκω χθονὸς ἀενάου βασιλῆα μέγιστον,
    Κύρβαντ' ὀλβιόμοιρον, Ἀρήιον, ἀπροσόρατον,
    νυκτερινὸν Κουρῆτα, φόβων ἀποπαύστορα δεινῶν,
    φαντασιῶν ἐπαρωγόν, ἐρημοπλάνον Κορύβαντα,
    αἰολόμορφον ἄνακτα, θεὸν διφυῆ, πολύμορφον,
    φοίνιον, αἱμαχθέντα κασιγνήτων ὑπὸ δισσῶν,
    Δηοῦς ὃς γνώμαισιν ἐνήλλαξας δέμας ἁγνόν,
    θηρότυπον θέμενος μορφὴν δνοφεροῖο δράκοντος·
    κλῦθι, μάκαρ, φωνῶν, χαλεπὴν δ' ἀποπέμπεο μῆνιν,
    παύων φαντασίας, ψυχῆς ἐκπλήκτου ἀνάγκας.

    Δήμητρος Ἐλευσινίας, θυμίαμα στύρακα.
    Δηώ, παμμήτειρα θεά, πολυώνυμε δαῖμον,
    σεμνὴ Δήμητερ, κουροτρόφε, ὀλβιοδῶτι,
    πλουτοδότειρα θεά, σταχυοτρόφε, παντοδότειρα,
    εἰρήνηι χαίρουσα καὶ ἐργασίαις πολυμόχθοις,
    σπερμεία, σωρῖτι, ἀλωαία, χλοόκαρπε,
    ἣ ναίεις ἁγνοῖσιν Ἐλευσῖνος γυάλοισιν,
    ἱμερόεσσ', ἐρατή, θνητῶν θρέπτειρα προπάντων,
    ἡ πρώτη ζεύξασα βοῶν ἀροτῆρα τένοντα
    καὶ βίον ἱμερόεντα βροτοῖς πολύολβον ἀνεῖσα,
    αὐξιθαλής, Βρομίοιο συνέστιος, ἀγλαότιμος,
    λαμπαδόεσσ', ἁγνή, δρεπάνοις χαίρουσα θερείοις·
    σὺ χθονία, σὺ δὲ φαινομένη, σὺ δε πᾶσι προσηνής·
    εὔτεκνε, παιδοφίλη, σεμνή, κουροτρόφε κούρα,
    ἅρμα δρακοντείοισιν ὑποζεύξασα χαλινοῖς
    ἐγκυκλίοις δίναις περὶ σὸν θρόνον εὐάζουσα,
    μουνογενής, πολύτεκνε θεά, πολυπότνια θνητοῖς,
    ἧς πολλαὶ μορφαί, πολυάνθεμοι, ἱεροθαλεῖς.
    ἐλθέ, μάκαιρ', ἁγνή, καρποῖς βρίθουσα θερείοις,
    εἰρήνην κατάγουσα καὶ εὐνομίην ἐρατεινὴν
    καὶ πλοῦτον πολύολβον, ὁμοῦ δ' ὑγίειαν ἄνασσαν.

    Μητρὸς Ἀνταίας, θυμίαμα ἀρώματα.
     Ἀνταία βασίλεια, θεά, πολυώνυμε μῆτερ
    ἀθανάτων τε θεῶν ἠδὲ θνητῶν ἀνθρώπων,
    ἥ ποτε μαστεύουσα πολυπλάγκτωι ἐν ἀνίηι
    νηστείαν κατέπαυσας Ἐλευσῖνος 'ἐν( γυάλοισιν
    ἦλθές τ' εἰς Ἀίδην πρὸς ἀγαυὴν Περσεφόνειαν
    ἁγνὸν παῖδα Δυσαύλου ὁδηγητῆρα λαβοῦσα,
    μηνυτῆρ' ἁγίων λέκτρων χθονίου Διὸς ἁγνοῦ,
    Εὔβουλον τεύξασα θεὸν θνητῆς ἀπ' ἀνάγκης.
    ἀλλά, θεά, λίτομαί σε, πολυλλίστη βασίλεια,
    ἐλθεῖν εὐάντητον ἐπ' εὐιέρωι σέο μύστηι.
     
    Μίσης, θυμίαμα στύρακα.
     Θεσμοφόρον καλέω ναρθηκοφόρον Διόνυσον,
    σπέρμα πολύμνηστον, πολυώνυμον Εὐβουλῆα,
    ἁγνήν εὐίερόν τε Μίσην ἄρρητον ἄνασσαν,
    ἄρσενα καὶ θῆλυν, διφυῆ, λύσειον Ἴακχον·
    εἴτ' ἐν Ἐλευσῖνος τέρπηι νηῶι θυόεντι,
    εἴτε καὶ ἐν Φρυγίηι σὺν Μητέρι μυστιπολεύεις,
    ἢ Κύπρωι τέρπηι σὺν ἐυστεφάνωι Κυθερείηι,
    ἢ καὶ πυροφόροις πεδίοις ἐπαγάλλεαι ἁγνοῖς
    σὺν σῆι μητρὶ θεᾶι μελανηφόρωι Ἴσιδι σεμνῆι,
    Αἰγύπτου παρὰ χεῦμα σὺν ἀμφιπόλοισι τιθήναις·
    εὐμενέουσ' ἔλθοις ἀγαθοὺς τελετῆς ἐπ' ἀέθλους.
     
    Ὡρῶν, θυμίαμα ἀρώματα.
     Ὧραι θυγατέρες Θέμιδος καὶ Ζηνὸς ἄνακτος,
    Εὐνομίη τε Δίκη τε καὶ Εἰρήνη πολύολβε,
    εἰαριναί, λειμωνιάδες, πολυάνθεμοι, ἁγναί,
    παντόχροοι, πολύοδμοι ἐν ἀνθεμοειδέσι πνοιαῖς,
    Ὧραι ἀειθαλέες, περικυκλάδες, ἡδυπρόσωποι,
    πέπλους ἑννύμεναι δροσεροὺς ἀνθῶν πολυθρέπτων,
    ἁγνῆσ Περσεφόνης συμπαίκτορες, ἡνίκα Μοῖραι
    καὶ Χάριτες κυκλίοισι χοροῖς πρὸς φῶς ἀνάγωσι
    Ζηνὶ χαριζόμεναι καὶ μητέρι καρποδοτείρηι·
    ἔλθετ' ἐπ' εὐφήμους τελετὰς ὁσίας νεομύστοις
    εὐκάρπους καιρῶν γενέσεις ἐπάγουσαι ἀμεμφῶς.
     
    Σεμέλης, θυμίαμα στύρακα.
     Κικλήσκω κούρην Καδμηίδα παμβασίλειαν,
    εὐειδῆ Σεμέλην, ἐρατοπλόκαμον, βαθύκολπον,
    μητέρα θυρσοφόροιο Διωνύσου πολυγηθοῦς,
    ἣ μεγάλας ὠδῖνας ἐλάσσατο πυρφόρωι αὐγῆι
    ἀθανάτη τευχθεῖσα Διὸς βουλαῖς Κρονίοιο
    τιμὰς τευξαμένη παρ' ἀγαυῆς Περσεφονείης
    ἐν θνητοῖσι βροτοῖσιν ἀνὰ τριετηρίδας ὥρας,
    ἡνίκα σοῦ Βάκχου γονίμην ὠδῖνα τελῶσιν
    εὐίερόν τε τράπεζαν ἰδὲ μυστήριά θ' ἁγνά.
    νῦν σέ, θεά, λίτομαι, κούρη Καδμηίς, ἄνασσα,
    πρηύνοον καλέων αἰεὶ μύσταισιν ὑπάρχειν.

    Ὕμνος Διονύσου Βασσαρέως Τριετηρικοῦ.
      Ἐλθέ, μάκαρ Διόνυσε, πυρίσπορε, ταυρομέτωπε,
    Βάσσαρε καὶ Βακχεῦ, πολυώνυμε, παντοδυνάστα,
    ὃς ξίφεσιν χαίρεις ἠδ' αἵματι Μαινάσι θ' ἁγναῖς,
    εὐάζων κατ' Ὄλυμπον, ἐρίβρομε,  μανικὲ Βάκχε,
    θυρσεγχής, βαρύμηνι, τετιμένε πᾶσι θεοῖσι
    καὶ θνητοῖσι βροτοῖσιν, ὅσοι χθόνα ναιετάουσιν·
    ἐλθέ, μάκαρ, σκιρτητά, φέρων πολὺ γῆθος ἅπασι.
     
    Λικνίτου, θυμίαμα μάνναν.
     Λικνίτην Διόνυσον ἐπευχαῖς ταῖσδε κικλήσκω,
    Νύσιον ἀμφιθαλῆ, πεποθημένον, εὔφρονα Βάκχον,
    νυμφῶν ἔρνος ἐραστὸν ἐυστεφάνου τ' Ἀφροδίτης,
    ὅς ποτ' ἀνὰ δρυμοὺς κεχορευμένα βήματα πάλλες
    σὺν νύμφαις  χαρίεσσιν ἐλαυνόμενος μανίηισι,
    καὶ βουλαῖσι Διὸς πρὸς ἀγαυὴν Φερσεφόνειαν
    ἀχθεὶς ἐξετράφης φίλος ἀθανάτοισι θεοῖσιν.
    εὔφρων ἐλθέ, μάκαρ, κεχαρισμένα δ' ἱερὰ δέξαι.

    Περικιονίου, θυμίαμα ἀρώματα.
     Κικλήσκω Βάκχον περικιόνιον, μεθυδώτην,
    Καδμείοισι δόμοις ὃς ἑλισσόμενος πέρι πάντη
    ἔστησε κρατερῶς βρασμοὺς γαίης ἀποπέμψας,
    ἡνίκα πυρφόρος αὐγὴ ἐκίνησε χθόνα πᾶσαν
    πρηστῆρος ῥοίζοις· ὃ δ' ἀνέδραμε δεσμὸς ἁπάντων.
    ἐλθέ, μάκαρ, βακχευτά, γεγηθυίαις πραπίδεσσιν.

    Σαβαζίου, θυμίαμα ἀρώματα.
      Κλῦθι, πάτερ, Κρόνου υἱέ, Σαβάζιε, κύδιμε δαῖμον,
    ὃς Βάκχον Διόνυσον, ἐρίβρομον, εἰραφιώτην,
    μηρῶι ἐγκατέραψας, ὅπως τετελεσμένος ἔλθηι
    Τμῶλον ἐς ἠγάθεον παρὰ Ἵπταν καλλιπάρηιον.
    ἀλλά, μάκαρ, Φρυγίης μεδέων, βασιλεύτατε πάντων,
    εὐμενέων ἐπαρωγὸς ἐπέλθοις μυστιπόλοισιν.

    Ἵπτας, θυμίαμα στύρακα.
     Ἵπταν κικλήσκω, Βάκχου τροφόν, εὐάδα κούρην,
    μυστιπόλοις τελεταῖσιν ἀγαλλομένην Σάβου ἁγνοῦ
    νυκτερίοις τε χοροῖσιν ἐριβρεμέταο Ἰάκχου.
    κλῦθί μου εὐχομένου, χθονία μήτηρ, βασίλεια,
    εἴτε σύ γ' ἐν Φρυγίηι κατέχεις Ἴδης ὄρος ἁγνὸν
    ἢ Τμῶλος τέρπει σε, καλὸν Λυδοῖσι θόασμα·
    ἔρχεο πρὸς τελετὰς ἱερῶι γήθουσα προσώπωι.
    ,
    Λυσίου Ληναίου.
     Κλῦθι, μάκαρ, Διὸς υἷ', ἐπιλήνιε Βάκχε, διμάτωρ,
    σπέρμα πολύμνηστον, πολυώνυμε, λύσιε δαῖμον,
    κρυψίγονον μακάρων ἱερὸν θάλος, εὔιε Βάκχε,
    εὐτραφές, εὔκαρπε, πολυγηθέα καρπὸν ἀέξων,
    ῥηξίχθων, ληναῖε, μεγασθενές, αἰολόμορφε,
    παυσίπονον θνητοῖσι φανεὶς ἄκος, ἱερὸν ἄνθος
    χάρμα βροτοῖς φιλάλυπον,  ἐπάφιε, καλλιέθειρε,
    λύσιε, θυρσομανές, βρόμι', εὔιε, πᾶσιν ἐύφρων,
    οἷς ἐθέλεις θνητῶν ἠδ' ἀθανάτων  ἐπιφαύσκων
    νῦν σε καλῶ μύσταισι μολεῖν ἡδύν, φερέκαρπον.

    Νυμφῶν, θυμίαμα ἀρώματα.
     Νύμφαι, θυγατέρες μεγαλήτορος Ὠκεανοῖο,
    ὑγροπόροις γαίης ὑπὸ κεύθεσιν οἰκί' ἔχουσαι,
    κρυψίδρομοι, Βάκχοιο τροφοί, χθόνιαι, πολυγηθεῖς,
    καρποτρόφοι, λειμωνιάδες, σκολιοδρόμοι, ἁγναί,
    ἀντροχαρεῖς, σπήλυγξι κεχαρμέναι, ἠερόφοιτοι,
    πηγαῖαι, δρομάδες, δροσοείμονες, ἴχνεσι κοῦφαι,
    φαινόμεναι, ἀφανεῖς, αὐλωνιάδες, πολυανθεῖς,
    σὺν Πανὶ σκιρτῶσαι ἀν' οὔρεα, εὐάστειραι,
    πετρόρυτοι, λιγυραί, βομβήτριαι, οὐρεσίφοιτοι,
    ἀγρότεραι κοῦραι, κρουνίτιδες ὑλονόμοι τε,
    παρθένοι εὐώδεις, λευχείμονες, εὔπνοοι αὔραις,
    αἰπολικαί, νόμιαι, θηρσὶν φίλαι, ἀγλαόκαρποι,
    κρυμοχαρεῖς, ἁπαλαί, πολυθρέμμονες αὐξίτροφοί τε,
    κοῦραι ἁμαδρυάδες, φιλοπαίγμονες, ὑγροκέλευθοι,
    Νύσιαι,  μανικαί, παιωνίδες, εἰαροτερπεῖς,
    σὺν Βάκχωι Δηοῖ τε χάριν θνητοῖσι φέρουσαι·
    ἔλθετ' ἐπ' εὐφήμοις ἱεροῖς κεχαρηότι θυμῶι
    νᾶμα χέουσαι ὑγεινὸν ἀεξιτρόφοισιν ἐν ὥραις.
     
    Τριετηρικοῦ, θυμίαμα ἀρώματα.
      Κικλήσκω σε, μάκαρ, πολυώνυμε,  μανικέ, Βακχεῦ,
    ταυρόκερως, ληναῖε, πυρίσπορε, Νύσιε, λυσεῦ,
    μηροτρεφής, λικνῖτα,  πυριπόλε καὶ τελετάρχα,
    νυκτέρι', Εὐβουλεῦ, μιτρηφόρε, θυρσοτινάκτα,
    ὄργιον ἄρρητον, τριφυές, κρύφιον Διὸς ἔρνος,
    πρωτόγον', Ἠρικεπαῖε, θεῶν πάτερ ἠδὲ καὶ υἱέ,
    ὠμάδιε, σκηπτοῦχε, χοροιμανές, ἁγέτα κώμων,
    βακχεύων ἁγίας τριετηρίδας ἀμφὶ γαληνάς,
    ῥηξίχθων, πυριφεγγές,  ἐπάφριε, κοῦρε διμάτωρ,
    οὐρεσιφοῖτα, κερώς, νεβριδοστόλε, ἀμφιέτηρε,
    Παιὰν χρυσεγχής,  ὑποκόλπιε, βοτρυόκοσμε,
    Βάσσαρε, κισσοχαρής,  πολυπάρθενε καὶ διάκοσμε  
    ἐλθέ, μάκαρ, μύσταισι βρύων κεχαρημένος αἰεί.

    Ἀμφιετοῦς, θυμίαμα πάντα πλὴν λιβάνου καὶ σπένδε γάλα.
     Ἀμφιετῆ καλέω Βάκχον, χθόνιον Διόνυσον,
    ἐγρόμενον κούραις ἅμα νύμφαις εὐπλοκάμοισιν,
    ὃς παρὰ Περσεφόνης ἱεροῖσι δόμοισιν ἰαύων
    κοιμίζει τριετῆρα χρόνον, Βακχήιον ἁγνόν.
    αὐτὸς δ' ἡνίκα τὸν τριετῆ πάλι κῶμον ἐγείρηι,
    εἰς ὕμνον τρέπεται σὺν ἐυζώνοισι τιθήναις
    εὐνάζων κινῶν τε χρόνους ἐνὶ κυκλάσιν ὥραις.
    ἀλλά, μάκαρ, χλοόκαρπε, κερασφόρε, κάρπιμε Βάκχε,
    βαῖν' ἐπὶ πάνθειον τελετὴν γανόωντι προσώπωι
    εὐιέροις καρποῖσι τελεσσιγόνοισι βρυάζων.

    Σιληνοῦ Σατύρου Βακχῶν, θυμίαμα μάνναν.
      Κλῦθί μου, ὦ πολύσεμνε τροφεῦ, Βάκχοιο τιθηνέ,
    Σιληνῶν ὄχ' ἄριστε, τετιμένε πᾶσι θεοῖσι
    καὶ θνητοῖσι βροτοῖσιν ἐπὶ τριετηρίσιν ὥραις,
    ἁγνοτελής, γεραρός, θιάσου νομίου τελετάρχα,
    εὐαστής, φιλάγρυπνε σὺν εὐζώνοισι τιθήναις,
    Ναΐσι καὶ Βάκχαις ἡγούμενε κισσοφόροισι·
    δεῦρ' ἐπὶ πάνθειον τελετὴν Σατύροις ἅμα πᾶσι
    θηροτύποις, εὔασμα διδοὺς Βακχείου ἄνακτος,
    σὺν Βάκχαις Λήναια τελεσφόρα σεμνὰ προπέμπων,
    ὄργια νυκτιφαῆ τελεταῖς ἁγίαις ἀναφαίνων,
    εὐάζων, φιλόθυρσε, γαληνιόων θιάσοισιν.
     
    Εἰς Ἀφροδίτην.
    Οὐρανία, πολύυμνε, φιλομμειδὴς Ἀφροδίτη,
    ποντογενής, γενέτειρα θεά, φιλοπάννυχε, σεμνή,
    νυκτερία ζεύκτειρα, δολοπλόκε μῆτερ Ἀνάγκης·
    πάντα γὰρ ἐκ σέθεν ἐστίν, ὑπεζεύξω δέ τε κόσμον
    καὶ κρατέεις τρισσῶν μοιρῶν, γεννᾶις δὲ τὰ πάντα,
    ὅσσα τ' ἐν οὐρανῶι ἐστι καὶ ἐν γαίηι πολυκάρπωι
    ἐν πόντου τε βυθῶι 'τε(, σεμνὴ Βάκχοιο πάρεδρε,
    τερπομένη θαλίαισι, γαμοστόλε μῆτερ Ἐρώτων,
    Πειθοῖ λεκτροχαρής, κρυφία, χαριδῶτι,
    φαινομένη, 'τ'( ἀφανής, ἐρατοπλόκαμ', εὐπατέρεια,
    νυμφιδία σύνδαιτι θεῶν, σκηπτοῦχε, λύκαινα,
    γεννοδότειρα, φίλανδρε, ποθεινοτάτη, βιοδῶτι,
    ἡ ζεύξασα βροτοὺς ἀχαλινώτοισιν ἀνάγκαις
    καὶ θηρῶν πολὺ φῦλον ἐρωτομανῶν ὑπὸ φίλτρων·
    ἔρχεο, Κυπρογενὲς θεῖον γένος, εἴτ' ἐν' Ὀλύμπωι
    ἐσσί, θεὰ βασίλεια, καλῶι γήθουσα προσώπωι,
    εἴτε καὶ εὐλιβάνου Συρίης ἕδος ἀμφιπολεύεις,
    εἴτε σύ γ'  ἐν πεδίοισι  σὺν ἅρμασι χρυσεοτεύκτοις
    Αἰγύπτου κατέχεις ἱερῆς γονιμώδεα λουτρά,
    ἢ καὶ κυκνείοισιν ὄχοις ἐπὶ πόντιον οἶδμα
    ἐρχομένη χαίρεις κητῶν κυκλίαισι χορείαις,
    ἢ νύμφαις τέρπηι κυανώπισιν ἐν χθονὶ Δίηι
     θῖνας ἐπ' αἰγιαλοῖς ψαμμώδεσιν ἅλματι κούφωι·
    εἴτ' ἐν Κύπρωι, ἄνασσα, τροφῶι σέο, ἔνθα καλαί τε
    παρθένοι ἄδμηται νύμφαι τ' ἀνὰ πάντ' ἐνιαυτὸν
    ὑμνοῦσιν, σέ, μάκαιρα, καὶ ἄμβροτον ἁγνὸν Ἄδωνιν.
    ἐλθέ, μάκαιρα θεά μάλ' ἐπήρατον εἶδος ἔχουσα·
    ψυχῆι γάρ σε καλῶ σεμνῆι ἁγίοισι λόγοισιν.

    Ἀδώνιδος, θυμίαμα ἀρώματα.
      Κλῦθί μου εὐχομένου, πολυώνυμε, δαῖμον ἄριστε,
    ἁβροκόμη, φιλέρημε, βρύων ὠιδαῖσι ποθειναῖς,
    Εὐβουλεῦ, πολύμορφε, τροφεῦ πάντων ἀρίδηλε,
    κούρη καὶ κόρε,  σὺ πᾶσιν  θάλος αἰέν, Ἄδωνι,
    σβεννύμενε λάμπων τε καλαῖς ἐν κυκλάσιν ὥραις,
    αὐξιθαλής, δίκερως, πολυήρατε, δακρυότιμε,
    ἀγλαόμορφε, κυναγεσίοις χαίρων, βαθυχαῖτα,
    ἱμερόνους, Κύπριδος γλυκερὸν θάλος, ἔρνος Ἔρωτος,
    Φερσεφόνης ἐρασιπλοκάμου λέκτροισι λοχευθείς,
    ὃς ποτὲ μὲν ναίεις ὑπὸ Τάρταρον ἠερόεντα,
    ἠδὲ πάλιν πρὸς Ὄλυμπον ἄγεις δέμας ὡριόκαρπον·
    ἐλθέ, μάκαρ, μύσταισι φέρων καρποὺς ἀπὸ γαίης.

    Ἑρμοῦ Χθονίου, θυμίαμα στύρακα.
    Κωκυτοῦ ναίων ἀνυπόστροφον οἶμον ἀνάγκης,
    ὃς ψυχὰς θνητῶν κατάγεις ὑπὸ νέρτερα γαίης,
    Ἑρμῆ, βακχεχόροιο Διωνύσοιο γένεθλον
    καὶ Παφίης κούρης, ἑλικοβλεφάρου Ἀφροδίτης,
    ὃς παρὰ Περσεφόνης ἱερὸν δόμον ἀμφιπολεύεις,
    αἰνομόροις ψυχαῖς πομπὸς κατὰ γαῖαν ὑπάρχων,
    ἃς κατάγεις, ὁπόταν μοίρης χρόνος εἰσαφίκηται
    εὐιέρωι ῥάβδωι θέλγων  ὑπνοδώτειρα πάντα,
    καὶ πάλιν ὑπνώοντας ἐγείρεις· σοὶ γὰρ ἔδωκε 'τιμὴν(
    τιμὴν Φερσεφόνεια θεὰ κατὰ Τάρταρον εὐρὺν
    ψυχαῖς ἀενάοις θνητῶν ὁδὸν ἡγεμονεύειν.
    ἀλλά, μάκαρ, πέμποις μύσταις τέλος ἐσθλὸν ἐπ' ἔργοις.
     
    Ἔρωτος, θυμίαμα ἀρώματα.
      Κικλήσκω μέγαν, ἁγνόν, ἐράσμιον, ἡδὺν Ἔρωτα,
    τοξαλκῆ, πτερόεντα, πυρίδρομον, εὔδρομον ὁρμῆι,
    συμπαίζοντα θεοῖς ἠδὲ θνητοῖς ἀνθρώποις,
    εὐπάλαμον, διφυῆ, πάντων κληῖδας ἔχοντα,
    αἰθέρος οὐρανίου, πόντου, χθονός, ἠδ' ὅσα θνητοῖς
    πνεύματα παντογένεθλα θεὰ βόσκει χλοόκαρπος,
    ἠδ' ὅσα Τάρταρος εὐρὺς ἔχει πόντος· θ' ἁλίδουπος·
    μοῦνος γὰρ τούτων πάντων οἴηκα κρατύνεις.
    ἀλλά, μάκαρ, καθαραῖς γνώμαις μύσταισι συνέρχου,
    φαύλους δ' ἐκτοπίους θ' ὁρμὰς ἀπὸ τῶνδ' ἀπόπεμπε.

    Μοιρῶν, θυμίαμα ἀρώματα.
     Μοῖραι ἀπειρέσιοι, Νυκτὸς φίλα τέκνα μελαίνης,
    κλῦτέ μου εὐχομένου, πολυώνυμοι, αἵτ' ἐπὶ λίμνης
    οὐρανίας, ἵνα λευκὸν ὕδωρ νυχίας ὑπὸ θέρμης
    ῥήγνυται ἐν σκιερῶι λιπαρῶι μυχῶι εὐλίθου ἄντρου,
    ναίουσαι πεπότησθε βροτῶν ἐπ' ἀπείρονα γαῖαν·
    ἔνθεν ἐπὶ βρότεον δόκιμον γένος ἐλπίδι κοῦφον
    στείχετε πορφυρέηισι καλυψάμεναι ὀθόνηισι
    μορσίμωι ἐν πεδίωι, ὅθι πάγγεον ἅρμα διώκει
    δόξα δίκης παρὰ τέρμα καὶ ἐλπίδος ἠδὲ μεριμνῶν
    καὶ νόμου ὠγυγίου καὶ ἀπείρονος εὐνόμου ἀρχῆς·
    Μοῖρα γὰρ ἐν βιότωι καθορᾶι μόνη, οὐδέ τις ἄλλος
    ἀθανάτων, οἳ ἔχουσι κάρη νιφόεντος Ὀλύμπου,
    καὶ Διὸς ὄμμα τέλειον· ἐπεί γ' ὅσα γίγνεται ἡμῖν,
    Μοῖρά τε καὶ Διὸς οἶδε νόος διὰ παντὸς ἅπαντα.
    ἀλλά μοι εὐκταῖαι, μαλακόφρονες, ἠπιόθυμοι,
    Ἄτροπε καὶ Λάχεσι, Κλωθώ, μόλετ', εὐπατέρειαι,
    ἀέριοι, ἀφανεῖς, ἀμετάτροποι, αἰὲν ἀτειρεῖς,
    παντοδότειραι, ἀφαιρέτιδες, θνητοῖσιν ἀνάγκη·
    Μοῖραι, ἀκούσατ' ἐμῶν ὁσίων λοιβῶν τε καὶ εὐχῶν,
    ἐρχόμεναι μύσταις λυσιπήμονες εὔφρονι βουλῆι.
    'Μοιράων τέλος ἔλλαβ' ἀοιδή, ἣν ὕφαν' Ὀρφεύσ(

    Χαρίτων, θυμίαμα στύρακα.
     Κλῦτέ μοι, ὦ Χάριτες μεγαλώνυμοι, ἀγλαότιμοι,
    θυγατέρες Ζηνός τε καὶ Εὐνομίης βαθυκόλπου,
    Ἀγλαΐη Θαλίη τε καὶ Εὐφροσύνη πολύολβε,
    χαρμοσύνης γενέτειραι, ἐράσμιαι, εὔφρονες, ἁγναί,
    αἰολόμορφοι, ἀειθαλέες, θνητοῖσι ποθειναί·
    εὐκταῖαι, κυκλάδες, καλυκώπιδες, ἱμερόεσσαι·
    ἔλθοιτ' ὀλβοδότειραι, ἀεὶ μύσταισι προσηνεῖς.

    Νεμέσεως ὕμνος.
     Ὦ Νέμεσι, κλήιζω σε, θεά, βασίλεια μεγίστη,
    πανδερκής, ἐσορῶσα βίον θνητῶν πολυφύλων·
    ἀιδία, πολύσεμνε, μόνη χαίρουσα δικαίοις,
    ἀλλάσσουσα λόγον πολυποίκιλον, ἄστατον αἰεί,
    ἣν πάντες δεδίασι βροτοὶ ζυγὸν αὐχένι θέντες·
    σοὶ γὰρ ἀεὶ γνώμη πάντων μέλει, οὐδέ σε λήθει
    ψυχὴ ὑπερφρονέουσα λόγων ἀδιακρίτωι ὁρμῆι.
    πάντ' ἐσορᾶις καὶ πάντ' ἐπακούεις, 'καὶ( πάντα βραβεύεις·
    ἐν σοὶ δ' εἰσὶ δίκαι θνητῶν, πανυπέρτατε δαῖμον.
    ἐλθέ, μάκαιρ', ἁγνή, μύσταις ἐπιτάρροθος αἰεί·
    δὸς δ' ἀγαθὴν διάνοιαν ἔχειν, παύουσα πανεχθεῖς
    γνώμας οὐχ ὁσίας, πανυπέρφρονας, ἀλλοπροσάλλας.
     
    Δίκης, θυμίαμα λίβανον.
      Ὄμμα Δίκης μέλπω πανδερκέος, ἀγλαομόρφου,
    ἣ καὶ Ζηνὸς ἄνακτος ἐπὶ θρόνον ἱερὸν ἵζει
    οὐρανόθεν καθορῶσα βίον θνητῶν πολυφύλων,
    τοῖς ἀδίκοις τιμωρὸς ἐπιβρίθουσα δικαία,
    ἐξ ἰσότητος ἀληθείαι συνάγουσ' ἀνόμοια·
    πάντα γάρ, ὅσσα κακαῖς γνώμαις θνητοῖσιν ὀχεῖται
    δύσκριτα, βουλομένοις τὸ πλέον βουλαῖς ἀδίκοισι,
    μούνη ἐπεμβαίνουσα δίκην ἀδίκοις ἐπεγείρεις·
    ἐχθρὰ τῶν ἀδίκων, εὔφρων δὲ σύνεσσι δικαίοις.
    ἀλλά, θεά, μόλ' ἐπὶ γνώμαις ἐσθλαῖσι δικαία,
    ὡς ἂν ἀεὶ βιοτῆς τὸ πεπρωμένον ἦμαρ ἐπέλθοι.

    Δικαιοσύνης, θυμίαμα λίβανον.
     Ὦ θνητοῖσι δικαιοτάτη, πολύολβε, ποθεινή,
    ἐξ ἰσότητος ἀεὶ θνητοῖς χαίρουσα δικαίοις,
    πάντιμ', ὀλβιόμοιρε, Δικαιοσύνη μεγαλαυχής,
    ἣ καθαραῖς γνώμαισιν ἀεὶ τὰ δέοντα βραβεύεις,
    ἄθραυστος τὸ συνειδὸς ἀεί· θραύεις γὰρ ἅπαντας,
    ὅσσοι μὴ τὸ σὸν ἦλθον ὑπὸ ζυγόν,  ἀλλ' ὑπὲρ αὐτοῦ  
    πλάστιγξι βριαραῖσι παρεγκλίναντες ἀπλήστως·
    ἀστασίαστε, φίλη πάντων, φιλόκωμ', ἐρατεινή,
    εἰρήνηι χαίρουσα, βίον ζηλοῦσα βέβαιον·
    αἰεὶ γὰρ τὸ πλέον στυγέεις, ἰσότητι δὲ χαίρεις·
    ἐν σοὶ γὰρ σοφίη ἀρετῆς τέλος ἐσθλὸν ἱκάνει.
    κλῦθι, θεά, κακίην θνητῶν θραύουσα δικαίως,
    ὡς ἂν ἰσορροπίαισιν ἀεὶ βίος ἐσθλὸς ὁδεύοι
    θνητῶν ἀνθρώπων, οἳ ἀρούρης καρπὸν ἔδουσι,
    καὶ ζώιων πάντων, ὁπόσ' ἐν κόλποισι τιθηνεῖ
    γαῖα θεὰ μήτηρ καὶ πόντιος εἰνάλιος Ζεύς.

    Ὕμνος Νόμου.
      Ἀθανάτων καλέω καὶ θνητῶν ἁγνὸν ἄνακτα,
    οὐράνιον Νόμον, ἀστροθέτην, σφραγῖδα δικαίαν
    πόντου τ' εἰναλίου καὶ γῆς, φύσεως τὸ βέβαιον
    ἀκλινὲς ἀστασίαστον ἀεὶ τηροῦντα νόμοισιν,
    οἷσιν ἄνωθε φέρων μέγαν οὐρανὸν αὐτὸς ὁδεύει,
    καὶ φθόνον  οὐ δίκαιον  ῥοίζου τρόπον ἐκτὸς ἐλαύνει·
    ὃς καὶ θνητοῖσιν βιοτῆς τέλος ἐσθλὸν ἐγείρει·
    αὐτὸς γὰρ μοῦνος ζώιων οἴακα κρατύνει
    γνώμαις ὀρθοτάταισι συνών, ἀδιάστροφος αἰεί,
    ὠγύγιος, πολύπειρος, ἀβλάπτως πᾶσι συνοικῶν
    τοῖς νομίμοις, ἀνόμοις δὲ φέρων κακότητα βαρεῖαν.
    ἀλλά, μάκαρ, πάντιμε, φερόλβιε, πᾶσι ποθεινέ,
    εὐμενὲς ἦτορ ἔχων μνήμην σέο πέμπε, φέριστε.

    Ἄρεος, θυμίαμα λίβανον.
     Ἄρρηκτ', ὀμβριμόθυμε, μεγασθενές, ἄλκιμε δαῖμον,
    ὁπλοχαρής, ἀδάμαστε, βροτοκτόνε, τειχεσιπλῆτα,
    Ἆρες ἄναξ, ὁπλόδουπε, φόνοις πεπαλαγμένος αἰεί,
    αἵματι ἀνδροφόνωι χαίρων, πολεμόκλονε, φρικτέ,
    ὃς ποθέεις ξίφεσίν τε καὶ ἔγχεσι δῆριν ἄμουσον·
    στῆσον ἔριν λυσσῶσαν, ἄνες πόνον ἀλγεσίθυμον,
    εἰς δὲ πόθον νεῦσον Κύπριδος κώμους τε Λυαίου
    ἀλλάξας ἀλκὴν ὅπλων εἰς ἔργα τὰ Δηοῦς,
    εἰρήνην ποθέων κουροτρόφον, ὀλβιοδῶτιν.
     
    Ἡφαίστου, θυμίαμα λιβανομάνναν.
      Ἥφαιστ' ὀμβριμόθυμε, μεγασθενές, ἀκάματον πῦρ,
    λαμπόμενε φλογέαις αὐγαῖς, φαεσίμβροτε δαῖμον,
    φωσφόρε, καρτερόχειρ, αἰώνιε, τεχνοδίαιτε,
    ἐργαστήρ, κόσμοιο μέρος, στοιχεῖον ἀμεμφές,
    παμφάγε, πανδαμάτωρ, πανυπέρτατε, παντοδίαιτε,
    αἰθήρ, ἥλιος, ἄστρα, σελήνη, φῶς ἀμίαντον·
    ταῦτα γὰρ Ἡφαίστοιο μέλη θνητοῖσι προφαίνει.
    πάντα δὲ οἶκον ἔχεις, πᾶσαν πόλιν, ἔθνεα πάντα,
    σώματά τε θνητῶν οἰκεῖς, πολύολβε, κραταιέ.
    κλῦθι, μάκαρ, κλήιζω σε πρὸς εὐιέρους ἐπιλοιβάς,
    αἰεὶ ὅπως χαίρουσιν ἐπ' ἔργοις ἥμερος ἔλθοις.
    παῦσον λυσσῶσαν μανίαν πυρὸς ἀκαμάτοιο
    καῦσιν ἔχων φύσεως ἐν σώμασιν ἡμετέροισιν.

    Ἀσκληπιοῦ, θυμίαμα μάνναν.
     Ἰητὴρ πάντων, Ἀσκληπιέ, δέσποτα Παιάν,
    θέλγων ἀνθρώπων πολυαλγέα πήματα νούσων,
    ἠπιόδωρε, κραταιέ, μόλοις κατάγων ὑγίειαν
    καὶ παύων νούσους, χαλεπὰς κῆρας θανάτοιο,
    αὐξιθαλής, ἐπίκουρ', ἀπαλεξίκακ', ὀλβιόμοιρε,
    Φοίβου Ἀπόλλωνος κρατερὸν θάλος ἀγλαότιμον,
    ἐχθρὲ νόσων, Ὑγίειαν ἔχων σύλλεκτρον ἀμεμφῆ,
    ἐλθέ, μάκαρ, σωτήρ, βιοτῆς τέλος ἐσθλὸν ὀπάζων.

    Ὑγείας, θυμίαμα μάνναν.
      Ἱμερόεσσ', ἐρατή, πολυθάλμιε, παμβασίλεια,
    κλῦθι, μάκαιρ' Ὑγίεια, φερόλβιε, μῆτερ ἁπάντων·
    ἐκ σέο γὰρ νοῦσοι μὲν ἀποφθινύθουσι βροτοῖσι,
    πᾶς δὲ δόμος θάλλει πολυγηθὴς εἵνεκα σεῖο,
    καὶ τέχναι βρίθουσι· ποθεῖ δέ σε κόσμος, ἄνασσα,
    μοῦνος δὲ στυγέει σ' Ἀίδης ψυχοφθόρος αἰεί,
    ἀιθαλής, εὐκταιοτάτη, θνητῶν ἀνάπαυμα·
    σοῦ γὰρ ἄτερ πάντ' ἐστὶν ἀνωφελῆ ἀνθρώποισιν·
    οὔτε γὰρ ὀλβοδότης πλοῦτος γλυκερὸς θαλίηισιν,
    οὔτε γέρων πολύμοχθος ἄτερ σέο γίγνεται ἀνήρ·
    πάντων γὰρ κρατέεις μούνη καὶ πᾶσιν ἀνάσσεις.
    ἀλλά, θεά, μόλε μυστιπόλοις ἐπιτάρροθος αἰεὶ
    ῥυομένη νούσων χαλεπῶν κακόποτμον ἀνίην.

    Ἐρινύων, θυμίαμα στύρακα καὶ μάνναν.
     Κλῦτε, θεαὶ πάντιμοι, ἐρίβρομοι, εὐάστειραι,
    Τισιφόνη τε καὶ Ἀλληκτὼ καὶ δῖα Μέγαιρα·
    νυκτέριαι, μυχίοις ὑπὸ κεύθεσιν οἰκί' ἔχουσαι
    ἄντρωι ἐν ἠερόεντι παρὰ Στυγὸς ἱερὸν ὕδωρ,
    οὐχ ὁσίαις βουλαῖσι βροτῶν κεκοτημέναι αἰεί,
    λυσσήρεις, ἀγέρωχοι, ἐπευάζουσαι ἀνάγκαις,
    θηρόπεπλοι, τιμωροί, ἐρισθενέες, βαρυαλγεῖς,
    Ἀίδεω χθόνιαι, φοβεραὶ κόραι, αἰολόμορφοι,
    ἠέριαι, ἀφανεῖς, ὠκυδρόμοι ὥστε νόημα·
    οὔτε γὰρ ἠελίου ταχιναὶ φλόγες οὔτε σελήνης
    καὶ σοφίης ἀρετῆς τε καὶ ἐργασίμου θρασύτητος
     εὔχαρι οὔτε βίου λιπαρᾶς περικαλλέος ἥβης
    ὑμῶν χωρὶς ἐγείρει ἐυφροσύνας βιότοιο·
    ἀλλ' αἰεὶ θνητῶν πάντων ἐπ' ἀπείρονα φῦλα
    ὄμμα Δίκης ἐφορᾶτε, δικασπόλοι αἰὲν ἐοῦσαι.
    ἀλλά, θεαὶ Μοῖραι, ὀφιοπλόκαμοι, πολύμορφοι,
    πραΰνοον μετάθεσθε βίου μαλακόφρονα δόξαν.
     
    Εὐμενίδων, θυμίαμα ἀρώματα.
     Κλῦτέ μου, Εὐμενίδες μεγαλώνυμοι, εὔφρονι βουλῆι,
    ἁγναὶ θυγατέρες μεγάλοιο Διὸς χθονίοιο
    Φερσεφόνης τ', ἐρατῆς κούρης καλλιπλοκάμοιο,
    αἳ πάντων καθορᾶτε βίον θνητῶν ἀσεβούντων,
    τῶν ἀδίκων τιμωροί, ἐφεστηκυῖαι ἀνάγκηι,
    κυανόχρωτες ἄνασσαι, ἀπαστράπτουσαι ἀπ' ὄσσων
    δεινὴν ἀνταυγῆ φάεος σαρκοφθόρον αἴγλην·
    ἀίδιοι, φοβερῶπες, ἀπόστροφοι, αὐτοκράτειραι,
    λυσιμελεῖς οἴστρωι, βλοσυραί, νύχιαι,  πολύποτμοι,
    νυκτέριαι κοῦραι, ὀφιοπλόκαμοι, φοβερῶπες·
    ὑμᾶς κικλήσκω γνώμαις ὁσίαισι πελάζειν.

    Μηλινόης, θυμίαμα ἀρώματα.
      Μηλινόην καλέω, νύμφην χθονίαν, κροκόπεπλον,
    ἣν παρὰ Κωκυτοῦ προχοαῖς ἐλοχεύσατο σεμνὴ
    Φερσεφόνη λέκτροις ἱεροῖς Ζηνὸς Κρονίοιο,
    ἧι ψευσθεὶς Πλούτων' ἐμίγη δολίαις ἀπάταισι,
    θυμῶι Φερσεφόνης δὲ δισώματον ἔσπασε χροιήν,
    ἣ θνητοὺς μαίνει φαντάσμασιν ἠερίοισιν,
    ἀλλοκότοις ἰδέαις μορφῆς τύπον  ἐκπροφαίνουσα,
    ἄλλοτε μὲν προφανής, ποτὲ δὲ σκοτόεσσα, νυχαυγής,
    ἀνταίαις ἐφόδοισι κατὰ ζοφοειδέα νύκτα.
    ἀλλά, θεά, λίτομαί σε, καταχθονίων βασίλεια,
    ψυχῆς ἐκπέμπειν οἶστρον ἐπὶ τέρματα γαίης,
    εὐμενὲς εὐίερον μύσταις φαίνουσα πρόσωπον.

    Τύχης, θυμίαμα λίβανον.
    Δεῦρο, Τύχη· καλέω σ', ἀγαθῶν κράντειραν, ἐπευχαῖς,
    μειλιχίαν, ἐνοδῖτιν, ἐπ' εὐόλβοις κτεάτεσσιν,
    Ἄρτεμιν ἡγεμόνην, μεγαλώνυμον, Εὐβουλῆος
    αἵματος ἐκγεγαῶσαν, ἀπρόσμαχον εὖχος ἔχουσαν,
    τυμβιδίαν, πολύπλαγκτον, ἀοίδιμον ἀνθρώποισιν.
    ἐν σοὶ γὰρ βίοτος θνητῶν παμποίκιλός ἐστιν·
    οἷς μὲν γὰρ τεύχεις κτεάνων πλῆθος πολύολβον,
    οἷς δὲ κακὴν πενίην θυμῶι χόλον ὁρμαίνουσα.
    ἀλλά, θεά, λίτομαί σε μολεῖν βίωι εὐμενέουσαν,
    ὄλβοισι πλήθουσαν ἐπ' εὐόλβοις κτεάτεσσιν.
     
    Δαίμονος, θυμίαμα λίβανον.
      Δαίμονα κικλήσκω  μεγάλαν ἡγήτορα φρικτόν,
    μειλίχιον Δία, παγγενέτην, βιοδώτορα θνητῶν,
    Ζῆνα μέγαν, πολύπλαγκτον, ἀλάστορα, παμβασιλῆα,
    πλουτοδότην, ὁπόταν γε βρυάζων οἶκον ἐσέλθηι,
    ἔμπαλι δὲ τρύχοντα βίον θνητῶν πολυμόχθων·
    ἐν σοὶ γὰρ λύπης τε χαρᾶς  κληῖδες ὀχοῦνται.
    τοιγάρ τοι, μάκαρ, ἁγνέ, πολύστονα κήδε' ἐλάσσας,
    ὅσσα βιοφθορίην πέμπει κατὰ γαῖαν ἅπασαν,
    ἔνδοξον βιοτῆς γλυκερὸν τέλος ἐσθλὸν ὀπάζοις.

    Λευκοθέας, θυμίαμα ἀρώματα.
    Λευκοθέαν καλέω Καδμηίδα, δαίμονα σεμνήν,
    εὐδύνατον, θρέπτειραν ἐυστεφάνου Διονύσου.
    κλῦθι, θεά, πόντοιο βαθυστέρνου μεδέουσα,
    κύμασι τερπομένη, θνητῶν σώτειρα μεγίστη·
    ἐν σοὶ γὰρ νηῶν πελαγοδρόμος ἄστατος ὁρμή,
    μούνη δὲ θνητῶν οἰκτρὸν μόρον εἰν ἁλὶ λύεις,
    οἷς ἂν ἐφορμαίνουσα φίλη σωτήριος ἔλθοις.
    ἀλλά, θεὰ δέσποινα, μόλοις ἐπαρωγὸς ἐοῦσα
    νηυσὶν ἐπ' εὐσέλμοις σωτήριος εὔφρονι βουλῆι,
    μύσταις ἐν πόντωι ναυσίδρομον οὖρον ἄγουσα.

    Παλαίμονος, θυμίαμα μάνναν.
      Σύντροφε βακχεχόροιο Διωνύσου πολυγηθοῦς,
    ὃς ναίεις πόντοιο βυθοὺς ἁλικύμονας, ἁγνούς,
    κικλήσκω σε, Παλαῖμον, ἐπ' εὐιέροις τελεταῖσιν
    ἐλθεῖν εὐμενέοντα, νέωι γήθοντα προσώπωι,
    καὶ σώζειν μύστας κατά τε χθόνα καὶ κατὰ πόντον·
    ποντοπλάνοις γὰρ ἀεὶ ναυσὶν χειμῶνος ἐναργὴς
    φαινομένου σωτὴρ μοῦνος θνητοῖς ἀναφαίνηι,
    ῥυόμενος μῆνιν χαλεπὴν κατὰ πόντιον οἶδμα.
     
    Μουσῶν, θυμίαμα λίβανον.
     Μνημοσύνης καὶ Ζηνὸς ἐριγδούποιο θύγατρες,
    Μοῦσαι Πιερίδες, μεγαλώνυμοι, ἀγλαόφημοι,
    θνητοῖς, οἷς κε παρῆτε, ποθεινόταται, πολύμορφοι,
    πάσης παιδείης ἀρετὴν γεννῶσαι ἄμεμπτον,
    θρέπτειραι ψυχῆς, διανοίας ὀρθοδότειραι,
    καὶ νόου εὐδυνάτοιο καθηγήτειραι ἄνασσαι,
    αἳ τελετὰς θνητοῖς ἀνεδείξατε μυστιπολεύτους,
    Κλειώ τ' Εὐτέρπη τε Θάλειά τε Μελπομένη τε
    Τερψιχόρη τ' Ἐρατώ τε Πολύμνιά τ' Οὐρανίη τε
    Καλλιόπηι σὺν μητρὶ καὶ εὐδυνάτηι θεᾶι Ἁγνῆι.
    ἀλλὰ μόλοιτε, θεαί, μύσταις, πολυποίκιλοι, ἁγναί,
    εὔκλειαν ζῆλόν τ' ἐρατὸν πολύυμνον ἄγουσαι.

    Μνημοσύνης, θυμίαμα λίβανον
     Μνημοσύνην καλέω, Ζηνὸς σύλλεκτρον, ἄνασσαν,
    ἣ Μούσας τέκνωσ' ἱεράς, ὁσίας, λιγυφώνους,
    ἐκτὸς ἐοῦσα κακῆς λήθης βλαψίφρονος αἰεί,
    πάντα νόον συνέχουσα βροτῶν ψυχαῖσι σύνοικον,
    εὐδύνατον κρατερὸν θνητῶν αὔξουσα λογισμόν,
    ἡδυτάτη, φιλάγρυπνος ὑπομνήσκουσά τε πάντα,
    ὧν ἂν ἕκαστος ἀεὶ στέρνοις γνώμην κατάθηται,
    οὔτι παρεκβαίνουσ', ἐπεγείρουσα φρένα πᾶσιν.
    ἀλλά, μάκαιρα θεά, μύσταις μνήμην ἐπέγειρε
    εὐιέρου τελετῆς, λήθην δ' ἀπὸ τῶνδ' ἀπόπεμπε.
     
    Ἠοῦς, θυμίαμα μάνναν.
     Κλῦθι, θεά, θνητοῖς φαεσίμβροτον ἦμαρ ἄγουσα,
    Ἠὼς λαμπροφαής, ἐρυθαινομένη κατὰ κόσμον,
    ἀγγέλτειρα θεοῦ μεγάλου Τιτᾶνος ἀγαυοῦ,
    ἣ νυκτὸς ζοφερήν τε καὶ αἰολόχρωτα πορείην
    ἀντολίαις ταῖς σαῖς πέμπεις ὑπὸ νέρτερα γαίης·
    ἔργων ἡγήτειρα, βίου πρόπολε θνητοῖσιν·
    ἧι χαίρει θνητῶν μερόπων γένος· οὐδέ τίς ἐστιν,
    ὃς φεύγει τὴν σὴν ὄψιν καθυπέρτερον οὖσαν,
    ἡνίκα τὸν γλυκὺν ὕπνον ἀπὸ βλεφάρων ἀποσείσηις,
    πᾶς δὲ βροτὸς γήθει, πᾶν ἑρπετὸν ἄλλα τε φῦλα
    τετραπόδων πτηνῶν τε καὶ εἰναλίων πολυεθνῶν·
    πάντα γὰρ ἐργάσιμον βίοτον θνητοῖσι πορίζεις.
    ἀλλά, μάκαιρ', ἁγνή, μύσταις ἱερὸν φάος αὔξοις.

    Θέμιδος, θυμίαμα λίβανον.
     Οὐρανόπαιδ' ἁγνὴν καλέω Θέμιν εὐπατέρειαν,
    Γαίης τὸ βλάστημα, νέην καλυκώπιδα κούρην,
    ἣ πρώτη κατέδειξε βροτοῖς μαντήιον ἁγνὸν
    Δελφικῶι ἐν κευθμῶνι θεμιστεύουσα θεοῖσι
    Πυθίωι ἐν δαπέδωι, ὅθι Πύθων ἐμβασίλευεν·
    ἣ καὶ Φοῖβον ἄνακτα θεμιστοσύνας ἐδίδαξε·
    πάντιμ', ἀγλαόμορφε, σεβάσμιε, νυκτιπόλευτε·
    πρώτη γὰρ τελετὰς ἁγίας θνητοῖς ἀνέφηνας,
    βακχιακὰς ἀνὰ νύκτας ἐπευάζουσα ἄνακτα·
    ἐκ σέο γὰρ τιμαὶ μακάρων μυστήριά θ' ἁγνά.
    ἀλλά, μάκαιρ', ἔλθοις κεχαρημένη εὔφρονι βουλῆι
    εὐιέρους ἐπὶ μυστιπόλου τελετὰς σέο, κούρη.

    Βορέου, θυμίαμα λίβανον.
    Χειμερίοις αὔραισι δονῶν βαθὺν ἠέρα κόσμου,
    κρυμοπαγὴς Βορέα, χιονώδεος ἔλθ' ἀπὸ Θράικης
    λῦέ τε παννέφελον στάσιν ἠέρος ὑγροκελεύθου
    ῥιπίζων ἰκμάσιν νοτεραῖς ὀμβρηγενὲς ὕδωρ,
    αἴθρια πάντα τιθείς, θαλερόμματον αἰθέρα τεύχων
     ἀκτίνες ὣς λάμπουσιν  ἐπὶ χθονὸς ἠελίοιο.

    Ζεφύρου, θυμίαμα λίβανον.
      Αὖραι παντογενεῖς Ζεφυρίτιδες, ἠεροφοῖται,
    ἡδυπνοοι, ψιθυραί,  θανάτου ἀνάπαυσιν ἔχουσαι,
    εἰαριναί, λειμωνιάδες, πεποθημέναι ὅρμοις,
    σύρουσαι ναυσὶ τρυφερον ὅρμον, ἠέρα κοῦφον·
    ἔλθοιτ' εὐμενέουσαι, ἐπιπνείουσαι ἀμεμφεῖς,
    ἠέριαι, ἀφανεῖς, κουφόπτεροι, ἀερόμορφοι.

    Νότου, θυμίαμα λίβανον.
     Λαιψηρὸν πήδημα δι' ἠέρος ὑγροπόρευτον,
    ὠκείαις πτερύγεσσι δονούμενον ἔνθα καὶ ἔνθα,
    ἔλθοις σὺν νεφέλαις νοτίαις, ὄμβροιο γενάρχα·
    τοῦτο γὰρ ἐκ Διός ἐστι σέθεν γέρας ἠερόφοιτον,
    ὀμβροτόκους νεφέλας ἐξ ἠέρος εἰς χθόνα πέμπειν.
    τοιγάρ τοι λιτόμεσθα, μάκαρ, ἱεροῖσι χαρέντα
    πέμπειν καρποτρόφους ὄμβρους ἐπὶ μητέρα γαῖαν.
     
    Ὠκεανοῦ, θυμίαμα ἀρώματα.
     Ὠκεανὸν καλέω, πατέρ' ἄφθιτον, αἰὲν ἐόντα,
    ἀθανάτων τε θεῶν γένεσιν θνητῶν τ' ἀνθρώπων,
    ὃς περικυμαίνει γαίης περιτέρμονα κύκλον·
    ἐξ οὗπερ πάντες ποταμοὶ καὶ πᾶσα θάλασσα
    καὶ χθόνιοι γαίης πηγόρρυτοι ἰκμάδες ἁγναί.
    κλῦθι, μάκαρ, πολύολβε, θεῶν ἅγνισμα μέγιστον,
    τέρμα φίλον γαίης, ἀρχὴ πόλου, ὑγροκέλευθε,
    ἔλθοις εὐμενέων μύσταις κεχαρημένος αἰεί.
     
    Ἑστίας, θυμίαμα ἀρώματα.
     Ἑστία εὐδυνάτοιο Κρόνου θύγατερ βασίλεια,
    ἣ μέσον οἶκον ἔχεις πυρὸς ἀενάοιο, μεγίστου,
    τούσδε σὺ ἐν τελεταῖς ὁσίους μύστας ἀναδείξαις,
    θεῖσ' αἰειθαλέας, πολυόλβους, εὔφρονας, ἁγνούς·
    οἶκε θεῶν μακάρων, θνητῶν στήριγμα κραταιόν,
    ἀιδίη, πολύμορφε, ποθεινοτάτη, χλοόμορφε·
    μειδιόωσα, μάκαιρα, τάδ' ἱερὰ δέξο προθύμως,
    ὄλβον ἐπιπνείουσα καὶ ἠπιόχειρον ὑγείαν.
     
    Ὕπνου, θυμίαμα μετὰ μήκωνος.
    Ὕπνε, ἄναξ μακάρων πάντων θνητῶν τ' ἀνθρώπων
    καὶ πάντων ζώιων, ὁπόσα τρέφει εὐρεῖα χθών·
    πάντων γὰρ κρατέεις μοῦνος καὶ πᾶσι προσέρχηι
    σώματα δεσμεύων ἐν ἀχαλκεύτοισι πέδηισι,
    λυσιμέριμνε, κόπων ἡδεῖαν ἔχων ἀνάπαυσιν
    καὶ πάσης λύπης ἱερὸν παραμύθιον ἔρδων·
    καὶ θανάτου μελέτην ἐπάγεις ψυχὰς διασώζων·
    αὐτοκασίγνητος γὰρ ἔφυς Λήθης Θανάτου τε.
    ἀλλά, μάκαρ, λίτομαί σε κεκραμένον ἡδὺν ἱκάνειν
    σώζοντ' εὐμενέως μύστας θείοισιν ἐπ' ἔργοις.

    Ὀνείρου, θυμίαμα ἀρώματα.
     Κικλήσκω σε, μάκαρ, τανυσίπτερε, οὖλε Ὄνειρε,
    ἄγγελε μελλόντων, θνητοῖς χρησμωιδὲ μέγιστε·
    ἡσυχίαι γὰρ ὕπνου γλυκεροῦ σιγηλὸς ἐπελθών,
    προσφωνῶν ψυχαῖς θνητῶν νόον αὐτὸς ἐγείρεις,
    καὶ γνώμας μακάρων αὐτὸς καθ' ὕπνους ὑποπέμπεις,
    σιγῶν σιγώσαις ψυχαῖς μέλλοντα προφαίνων,
    οἷσιν ἐπ' εὐσεβίηισι θεῶν νόος ἐσθλὸς ὁδεύει,
    ὡς ἂν ἀεὶ τὸ καλὸν μέλλον, γνώμηισι προληφθέν,
    τερπωλαῖς ὑπάγηι βίον ἀνθρώπων προχαρέντων,
    τῶν δὲ κακῶν ἀνάπαυλαν, ὅπως θεὸς αὐτὸς ἐνίσπηι
    εὐχωλαῖς θυσίαις τε χόλον λύσαντες ἀνάκτων.
    εὐσεβέσιν γὰρ ἀεὶ τὸ τέλος γλυκερώτερόν ἐστι,
    τοῖς δὲ κακοῖς οὐδὲν φαίνει μέλλουσαν ἀνάγκην
    ὄψις ὀνειρήεσσα, κακῶν ἐξάγγελος ἔργων,
    ὄφρα μὴ εὕρωνται λύσιν ἄλγεος ἐρχομένοιο.
    ἀλλά, μάκαρ, λίτομαί σε θεῶν μηνύματα φράζειν,
    ὡς ἂν ἀεὶ γνώμαις ὀρθαῖς κατὰ πάντα πελάζηις
    μηδὲν ἐπ' ἀλλοκότοισι κακῶν σημεῖα προφαίνων.

    Θανάτου, θυμίαμα μάνναν.
     Κλῦθί μευ, ὃς πάντων θνητῶν οἴηκα κρατύνεις
    πᾶσι διδοὺς  χρόνον ἁγνόν , ὅσων  πόρρωθ' ὑπάρχεις·
    σὸς γὰρ ὕπνος ψυχῆς θραύει καὶ σώματος ὁλκόν,
    ἡνίκ' ἂν ἐκλύηις φύσεως κεκρατημένα δεσμὰ
    τὸν μακρὸν ζώιοισι φέρων αἰώνιον ὕπνον,
    κοινὸς μὲν πάντων, ἄδικος δ' ἐνίοισιν ὑπάρχων,
    ἐν ταχυτῆτι βίου παύων νεοήλικας ἀκμάς·
    ἐν σοὶ γὰρ μούνωι πάντων τὸ κριθὲν τελεοῦται·
    οὔτε γὰρ εὐχαῖσιν πείθηι μόνος οὔτε λιταῖσιν.
    ἀλλά, μάκαρ, μακροῖσι χρόνοις ζωῆς σε πελάζειν
    αἰτοῦμαι, θυσίαισι καὶ εὐχωλαῖς λιτανεύων,
    ὡς ἂν ἔοι γέρας ἐσθλὸν ἐν ἀνθρώποισι τὸ γῆρας.

  • Ύμνος εις ωρολόγιον

    εἰς ὡρολόγιον
    Τίς ὁ λάινον ἄντρον Ἄρει ξέσας,
    τίς ὁ κέντρον ἐπίσκοπον ἁρμόσας
    συνοδοιπόρον εὗρε τὸν ἁλίου,

  • Υποταγή στο Θεό

     Η θρησκεία του Ισλάμ είναι ο Δρόμος της Υποταγής στο Θεό.
     Το σωστό όνομα της θρησκείας είναι “Ισλάμ” και ο ακριβής όρος για τους πιστούς της θρησκείας, είναι “Μούσλιμ”. Η λέξη “Ισλάμ” έχει αραβική ρίζα, η οποία έχει δύο νοήματα: "υποταγή" ή "παράδοση στην ειρήνη". Ένας Μουσουλμάνος, “Μουσλίμ” είναι συνεπώς, ένας ο οποίος έχει παραδοθεί ή έχει υποταχθεί στην επιθυμία και καθοδήγηση του Θεού, έτσι κατορθώνεται η ειρήνη στη σκέψη και στην ψυχή. Οι λέξεις “Μωαμεθανός” και “Μωαμεθανισμός” πρέπει να υπολογιστούν παραπλανητικές ή ψεύτικες. Η ονοματολογία αυτή δείχνει έναν υπαινιγμό μιας γενικής σχέσης με τον προφήτη Μωχάμεντ -αλέιχι ασαλάμ, μια άποψη αναμφίβολα αντικρουόμενη από τους μουσουλμάνους. Η υπακοή στη θέληση του Θεού είναι, πολύ φυσικό, μια αναγνώριση αυτού του μυστήριου που πλαισιώνει το Θεό.
    Τον Θεό που είναι Ένας! Υπάρχει ένα κείμενο που διακηρύσσει τη Μοναδικότητα της Απόλυτης Αλήθειας και Ειλικρίνειας. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό. Δείτε αυτά τα αποσπάσματα που είναι γύρω από τον Έναν Θεό, ο οποίος υπάρχει στη ρίζα όλου του Πνευματικού Κόσμου: Στο Μυστήριο Μπάνι Ισραήλ,  Α-Νάμλ, Αλ-Μου'μινούν, Νουχ), στην Πολλαπλότητα Αλ Ανμπιγιά-α, Αλ-Μου'μινούν), στην Αντιστοιχία Α-σάτζντα, στην Αρμονικότητα Α-Ραχμάν).

    Αυτού που η Θεία Υπόστασή Του εκδηλώνεται μέσα στα 99 Θεία Επίθετά του, χωρισμένα σε τρεις κατηγορίες: της ενότητας, της θειότητας και της δύναμης. Η Υπόσταση πηγάζει από την ανδρόγυνο φύση Του που σημειοδοτείται από την έκφραση “Αυτός ο Ένας δημιούργησε και δημιουργεί, μα δεν γεννήθηκε, ούτε θα γεννηθεί” (σούρα αλ Ιχλάς- Κοράνι) με επόπτες στο Έργο Του, τις Επτά Μεγάλες Δυνάμεις, μέσα στα Εννέα Πνευματικά Επίπεδα Εξέλιξης που εκδηλώνονται διάχυτα στον Αστρικό Χώρο και παραστατικά συμβολίζονται από τους δώδεκα Ιμάμηδες.

    Όλη η αραβική αποκρυφολογία γύρω από τους αριθμούς και τα γράμματα, γράφτηκε στο Άγιο Κείμενο της Σίμα, από σοφούς που κατείχαν τη μυστική έννοια του Ονόματός Του. Εμείς σήμερα, έχουμε την τιμή να διδασκόμαστε τη θεωρία αυτή από πραγματείες που έγραψε ο μυημένος Άμπι Αλ Άμπες Μπιν Άλι Αλ Μπούνι, στο έργο του “Σάμς αλμαάρεφ αλκούμπρα”, στο οποίο κάνει αναφορές για τις απόκρυφες πράξεις και τις αντιδράσεις, τις ευγένειες του Θεού, τα Ονόματά Του κι άλλα πολλά, δίνοντας έτσι, κυριολεκτικά, το φάρο που φωτίζει ανεξάντλητα το Μεγάλο Δρόμο.

     

    Μοναδικότητα

    Σούρα «Αλ-Ιχλάς» سورة الاخلاص
    Το 112ο στάδιο «Αλ-Ιχλάς». Η Αμόλυντη Πίστη ή η Ειλικρίνεια. Μέκκα - σε 4 εδάφια.
    Στο όνομα του Φιλάνθρωπου κι Ελεήμονα Θεού.
    بسم الله الرحمن الرحيم
    Bismilla_hir rahma_nir rahim

    1. Λέγε: Αυτός είναι ο Θεός, ο Ένας και Μοναδικός.
    2. Θεός, ο Αιώνιος, ο Απόλυτος.
    3. Ποτέ δεν γέννησε και ποτέ δεν γεννήθηκε.
    4. Και δεν υπάρχει κανείς όμοιός Του.
    1. Qul huwal la_hu ahad
    2. Al la_hu samad
    3. Lam yalid wa lam yu_lad
    4. Wa lam yakul lahu_ kufuan ahad

    Μυστήριο

    Σούρα «Μπάνι Ισραήλ»
    Το 17ο στάδιο «Μπάνι Ισραήλ». Τα παιδιά του Ισραήλ. Μέκκα - σε111 εδάφια.
    Στο όνομα του Φιλάνθρωπου κι Ελεήμονα Θεού.
    Bismilla_hir rahma_nir rahim

    ويسألونك عن الروح قل الروح من امر ربي ومااوتيتم من العلم الا قليلا  
     

    85. Θα σε ερωτήσουν για το Πνεύμα (της έμπνευσης). Πες: «Το Πνεύμα (φτάνει) κατά διαταγή του Κυρίου μου. Πολύ λίγα σας μεταδίδονται (ω! άνθρωποι) απ’ τη γνώση»! 85. Wa yas'alu_naka 'anir ru_h(i), qulir ru_hu min amri rabbi wa ma_ u_titum minal 'ilmi illa_ qalila_(n).

    قل لايعلم من في السماوات والارض الغيب الا الله ومايشعرون ايان يبعثون 

    بل ادارك علمهم في الاخرة بل هم في شك منها بل هم منها عمون

     
    Σούρα «Α-Νάμλ»

    Το 27ο στάδιο «Α-Νάμλ».

    Τα μερμήγκια. Μέκκα - σε 93 εδάφια.

    Στο όνομα του Φιλάνθρωπου κι Ελεήμονα Θεού.

    Bismilla_hir rahma_nir rahim
    65. Να πεις: «Κανείς δεν γνωρίζει τα κρυμμένα (τα μυστικά) στους ουρανούς και στη γη, παρά μόνο ο Θεός. Κι ούτε μπορούν να αντιληφθούν, πότε θα αναστηθούν (για να λογοδοτήσουν).
    66. «Αλλά ακόμα πιο μικρή ίσως να είναι η γνώση τους για να καταλάβουν τη Μέλλουσα Ζωή. Αμφιβάλλουν και δεν είναι βέβαιοι για αυτή, και μάλλον είναι τυφλοί (δεν βλέπουν) μέχρι εκεί».
    65. Qul la_ yalamu man fis sama_wa_ti wal ardil gaiba il lal la_h wa ma_ yasuru_na ay ya_na yubasu_n

    66. Balid da_raka ilmuhum fil a_hirah bal hum fi sak kim minha_ bal hum minha_ amu_n
     

    مااتخذ الله من ولد وماكان معه من اله اذا لذهب كل اله بما خلق ولعلا بعضهم على بعض سبحان الله عما يصفون 

    عالم الغيب والشهادة فتعالى عما يشركون  

     
    Σούρα «Αλ Μου'μινούν»
    Το 23ο στάδιο «Αλ Μου'μινούν».
    Οι Πιστοί. Μέκκα - σε 118 εδάφια.
    Στο όνομα του Φιλάνθρωπου κι Ελεήμονα Θεού.
    Bismilla_hir rahma_nir rahim
     
    91. Δεν πήρε (γέννησε) ο Θεός ένα γιο και δεν έχει μαζί Του κανένα Θεό. Αν ήταν έτσι, κάθε θεός θα πήγαινε με ότι είχε δημιουργήσει και μερικοί θα ήθελαν να υψωθούν (να κυριαρχήσουν) πάνω από τους άλλους! Δόξα στο Θεό! (Μακριά από Αυτόν) ότι ψευτιές του αποδίδουν!
    92. Γνωρίζει το κρυμμένο και το φανερό και είναι πολύ ψηλά (ανώτερος) από τους συνεταίρους που Του αποδίδουν!
    91. Mat tahazal la_hu miw waladiw wa ma_ ka_na maahu_ min ila_hin izal lazahaba kul lu ila_hin bima_ halaqa wa la'ala_ baduhum ala_ bad subha_nal la_hi am ma_ yasifu_n


    92. A_limil gaibi was saha_dati fataa_ la_ am ma_ yusriku_n
     

    كيف خلق الله سبع سموات طباقا  

    Σούρα «Νουχ»
    Το 71ο στάδιο «Νουχ».
    Ο Νώε. Μέκκα - σε 28 εδάφια.
    Στο όνομα του Φιλάνθρωπου κι Ελεήμονα Θεού.
    Bismilla_hir rahma_nir rahim

    15. «- Μα δεν βλέπετε πως ο Θεός έπλασε τους επτά ουρανούς - τον έναν πάνω στον άλλον.

    15.-, Alam tarau kaifa halaqal la_hu saba sama_wa_tin tiba_qa_
     

    Πολλαπλότητα

    وله من في السماوات والارض ومن عنده لايستكبرون عن عبادته ولايستحسرون 

    يسبحون الليل والنهار لايفترون 

    ام اتخذوا الهة من الارض هم ينشرون

    لو كان فيهما الهة الا الله لفسدتا فسبحان الله رب العرش عما يصفون   
    Σούρα «Αλ-Αναμπιγιά-α»
    Το 21ο στάδιο «Αλ-Ιχλάς». Οι Προφήτες. Μέκκα - σε 112 εδάφια.
    Στο όνομα του Φιλάνθρωπου κι Ελεήμονα Θεού.
    Bismilla_hir rahma_nir rahim
    19. Και σε Αυτόν ανήκουν όλα (τα δημιουργήματα) που (βρίσκονται) στους ουρανούς και στη γη. Ακόμα κι αυτοί που είναι (πολύ) κοντά Του δεν υπερηφανεύονται να Τον υπηρετούν κι ούτε (ποτέ) κουράζονται (από την υπηρεσία Του).
    20. Πανηγυρίζουν (οι άγγελοι) τη δόξα Του, νύχτα και μέρα, και δεν διακόπτουν (τους ύμνους) για να επινοούν (ψευτιές εναντίον Του).
    21. Ή μήπως έχουν πάρει (για λατρεία) θεότητες από τη γη, που δεν μπορούν να αναστήσουν (νεκρούς);
    22. Αν υπήρχαν εκεί (στους ουρανούς και στη γη) άλλες θεότητες, εκτός του Θεού, θα είχαν κι όλας χαθεί. Αλλά, Δόξα στο Θεό, τον Κύριο του Θρόνου (της εξουσίας), (πολύ ψηλά είναι) από όσα του αποδίδουν!
    19. Wa la_hu_ manfis sama_wa_ti wal ard waman indahu_ la_ yastakbiru_na an iba_datihi wala_ yastahsiru_n



    20. Yusab bihu_nal laila wan naha_ra la_ yafturu_n


    21. Amit tahazu_ a_lihatam minal ardi hum yunsiru_n
    22. Lau ka_na fihima_a_lihatun il lal la_hu lafasadata_ fasubha_nal la_hi rab bil arsi am ma_ yasifu_n

    ثم خلقنا النطفة علقة فخلقنا العلقة مضغة فخلقنا المضغة عظاما فكسونا العظام لحما ثم انشاناه خلقا اخر فتبارك الله احسن الخالقين

     
    Σούρα «Αλ Μου'μινούν»
    Το 23ο στάδιο «Αλ Μου'μινούν».
    Οι Πιστοί. Μέκκα - σε 118 εδάφια.
    Στο όνομα του Φιλάνθρωπου κι Ελεήμονα Θεού.
    Bismilla_hir rahma_nir rahim
    14. Έπειτα δημιουργήσαμε το σπέρμα, σε θρόμβο από πηκτό αίμα και δημιουργήσαμε το θρόμβο σε (έμβρυο) σβώλο συμπαγή και δημιουργήσαμε το συμπαγή σβώλο σε κόκαλα και ντύσαμε (περιβάλαμε) τα κόκαλα με σάρκα κι έπειτα σχηματίσαμε από αυτό ένα άλλο (νέο) πλάσμα. Ας είναι ευλογημένος ο Θεός, ο Άριστος των δημιουργών. 14. Sum ma halaqnan nutfata alaqatan fahalaqnal alaqata mudgatan fahalaqnal mudgata iza_man fa kasaunal iza_ma lahma_ sum ma ansana_hu halqan a_har fataba_rakal la_hu ahsanul ha_liqin

    Αντιστοιχία

    الله الذي خلق السماوات والارض ومابينهما في ستة ايام ثم استوى على العرش مالكم من دونه من ولي ولاشفيع افلا تتذكرون

    يدبر الامر من السماء الى الارض ثم يعرج اليه في يوم كان مقداره الف سنة مما تعدون

    ذلك عالم الغيب والشهادة العزيز الرحيم 

    الذي احسن كل شئ خلقه وبدا خلق الانسان من طين 

    ثم جعل نسله من سلالة من ماء مهين 

    ثم سواه ونفخ فيه من روحه وجعل لكم السمع والابصار والافئدة قليلا ماتشكرون 

     

    Σούρα «Α-σάτζντα»
    Το 32ο στάδιο «Α-σάτζντα». Η Λατρεία.
    Μέκκα - σε 30 εδάφια.
    Στο όνομα του Φιλάνθρωπου κι Ελεήμονα Θεού.
    Bismilla_hir rahma_nir rahim

    4. Ο Θεός είναι που έπλασε τους ουρανούς και τη γη και ότι είναι ανάμεσά τους, σε έξη μέρες. Κι έπειτα εγκαταστάθηκε στο Θρόνο (της εξουσίας). Κανέναν άλλον - εκτός από Αυτόν - δεν έχετε για προστάτη ή μεσολαβητή (για σας). Γιατί - λοιπόν - δεν σκέφτεστε;
    5. Κυβερνά (όλες) τις υποθέσεις, από τον ουρανό ως τη γη. Έπειτα σε Αυτόν θα πάνε (όλες τους) μια Ήμέρα, που η διάρκειά της θα είναι (σαν) χίλια χρόνια κατά τους υπολογισμούς σας.
    6. Έτσι, είναι (ο Θεός), ο Γνώστης των πάντων, από κρυφά και από φανερά, ο Παντοδύναμος, ο Ελεήμονας,
    7. που έκανε (τέλεια) και πολύ όμορφα κάθε τι που έχει δημιουργήσει. Και πρώτα έπλασε τον άνθρωπο από λάσπη,
    8. κι έπειτα έκανε τους απογόνους του από ένα καθαρό στοιχείο μιας καταφρονημένης υγρής σταγόνας, (το ανδρικό σπέρμα),
    9. κι έπειτα του έδωσε το σχήμα στις πρέπουσες αναλογίες, και φύσηξε μέσα του κάτι από το Πνεύμα Του. Κι έφτιαξε για (ευκολία) σας την ακοή, την όραση και το αίσθημα (την κατανόηση). Λίγοι - όμως - είναι εκείνοι που ευχαριστούν.
    4. Al la_hul lazi halaqas sama_wa_ti wal arda wa ma_ bainahuma_ fi sitati ay ya_min sum mas tawa_ alal arsi ma_ lakum min du_nihi miw waliy yiw wala_ safiin afala_ tatazak karu_n


    5. Yudab birul amra minas sama_i ilal ardi sum ma yaruju ilaihi fi yaumin ka_na miqda_ruhu_ alfa sanatim mim ma_ taud du_n

    6. Zalika_ a_limul gaibi was saha_datil azizur rahim

    7. Alazi ahsana kul la sai in halaqahu_ wa bada a halqal insa_ni min tin

    8. Sum ma jaala nas lahu_ min sula_latim mim ma_ im mahin

    9. Sum ma saw wa_hu wa nafaha fihi mir ru_hihi wa ja'ala lakumus sama wal absa_ra wal af idah qalilam ma_ taskuru_n

    Σούρα Α-Ραχμάν
    Το 55ο στάδιο Α-Ραχμάν. Ο Φιλάνθρωπος. Μεντίνα - σε 78 εδάφια.

    Στο όνομα του Φιλάνθρωπου κι Ελεήμονα Θεού.
    Bismilla_hir rahma_nir rahim

    5. Ο Ήλιος και η Σελήνη ακολουθούν την υπολογισμένη (με ακρίβεια) πορεία.
    6. Και τα άστρα και τα δέντρα, (όμοια και τα δύο) σκύβουν για λατρεία.
    7. Και το Στερέωμα το σήκωσε ψηλά κι έστησε τη Ζυγαριά (της Δικαιοσύνης),
    8. για να μη παρανομείτε στα ζύγισμα.
    9. Γι’ αυτό τηρείτε το βάρος με δικαιοσύνη και μη στερείτε (περιορίζοντας) τη ζυγαριά.
    10. Κι έστρωσε τη γη για τα δημιουργήματά (Του).
    11. Μέσα της υπάρχουν φρούτα και φοινικόδεντρα που έχουν τα σπαθωτά κλαδιά (με τους κλειστούς χουρμάδες),
    12. (ακόμα και) το σιτάρι με τα στάχυα, και τα μυρωδάτα φρούτα.
    13. Τότε, ποια από τις ευεργεσίες του Κυρίου σας θα αρνηθείτε (και οι δύο);
    14. Έπλασε τον άνθρωπο από άργιλο, όμοιο με αυτό του κεραμέα.
    15. Κι έπλασε τα Πνεύματα από (καθαρή) φωτιά χωρίς καπνό.
    16. Τότε, ποια από τις ευεργεσίες του Κυρίου σας θα αρνηθείτε (και οι δύο);
    17. Είναι ο Κύριος των δύο Ανατολών και Κύριος των δύο Δύσεων!
    18. Τότε, ποια από τις ευεργεσίες του Κυρίου σας θα αρνηθείτε (και οι δύο);
    19. Διαχώρισε τις δύο θάλασσες που συναντώνται.
    20. Ανάμεσά τους υπάρχει ένα εμπόδιο που δεν μπορούν να το υπερβούν.
    21. Τότε, ποια από τις ευεργεσίες του Κυρίου σας θα αρνηθείτε (και οι δύο);
    22. Βγαίνουν απ’ αυτές (τις δύο) μαργαριτάρια και κοράλλια.
    23. Τότε, ποια από τις ευεργεσίες του Κυρίου σας θα αρνηθείτε (και οι δύο);
    24. Σ’ αυτόν ανήκουν τα πλεούμενα που διασχίζουν απαλά τη θάλασσα υψηλά σαν βουνά.
    25. Τότε ποια από τις ευεργεσίες του Κυρίου σας θα αρνηθείτε (και οι δύο);
    26. Όλα όσα είναι πάνω της (πάνω στη γη) θα χαθούν,
    27. και μόνο το Πρόσωπο του Κυρίου σου θα παραμείνει (για πάντα), Μεγαλόπρεπο, Γενναιόδωρο και Τιμημένο.
    28. Τότε, ποια καπό τις ευεργεσίες του Κυρίου σας, θα αρνηθείτε (και οι δύο);
    29. Αυτόν ερωτούν (για τις ανάγκες τους) κάθε τι που είναι στους ουρανούς και στη γη. Κάθε μέρα κάνει να λάμψει και μια καινούργια κατάσταση.
    30. Τότε, ποια από τις ευεργεσίες του Κυρίου σας θα αρνηθείτε (και οι δύο);

    الشمس والقمر بحسبان

    والنجم والشجر يسجدان

    والسماء رفعها ووضع الميزان

    الا تطغوا في الميزان 

    واقيموا الوزن بالقسط ولاتخسروا الميزان

    والارض وضعها للانام

    فيها فاكهة والنخل ذات الاكمام

    والحب ذو العصف والريحان 

    فباي الاء ربكما تكذبان

    خلق الانسان من صلصال كالفخار 

    وخلق الجان من مارج من نار

    فباي الاء ربكما تكذبان 

    رب المشرقين ورب المغربين

    فباي الاء ربكما تكذبان

    مرج البحرين يلتقيان

    بينهما برزخ لايبغيان

    فباي الاء ربكما تكذبان 

    يخرج منهما اللؤلؤ والمرجان 

    فباي الاء ربكما تكذبان

    وله الجوار المنشئات في البحر كالاعلام

    فباي الاء ربكما تكذبان

    كل من عليها فان

    ويبقى وجه ربك ذو الجلال والاكرام 

    فباي الاء ربكما تكذبان 

    يسأله من في السماوات والارض كل يوم هوفي شان 

    فباي الاء ربكما تكذبان

    5. As samsu wal qamaru bihusba_n

    6. Wan najmu was sajaru yasjuda_n

    7. Was sama_a rafa'anha_ wa wada'al miza_n

    8. Al la_ tatgau fil miza_n
    9. Wa aqimul wazna bil qisti wa la_ tuksirul miza_n

    10. Wal arda wadaaha_ lil ana_m

    11. Fiha_ fakihatuw wan naklu sa_tul akma_m


    12. Wal hab bu zul asfi war raiha_n

    13. Fabi ay yi a_la_i rab bikuma_ tukaz ziba_n

    14. Halaqal insa_na min salsa_lin kal fak ka_r

    15. Wa halaqal ja_n na mim ma_rijim min na_r

    16. Fabi ay yi a_la_ rab bikuma_ tukaziba_n

    17. Rab bul masriqaini wa rab bul magribain


    18. Fabi ay yi a_la_ rab bikuma_ tukaziba_n

    19. Marajal bahraini yaltaqiya_n
    20. Bainahuma_ barzakul la_ yabgiya_n

    21. Fabi ay yi a_la_i rab bikuma_ tukaziba_n

    22. Yakhruju minhumal lu lu u wal marja_n

    23. Fabi ay yi a_la_ i rab bikuma_ tukaziba_n

    24. Wa lahul jawa_ril munsa a_tu fil bahri kal ala_m

    25. Fabi ay yi a_la_ i rabikuma_ tukaziba_n


    26. Kul lu man alaiha_ fa_n
    27. Wa yabqa_ wajhu rab bika zul jala_li wal ikra_m


    28. Fabi ay yi a_la_ i rabikuma_ tukaziba_n

    29. Yas aluhu_ man fis sama_wa_ti wal ard kul la yaumin huwa fi san

    30. Fabi ay yi a_la_i rabikuma_ tukaziba_n
  • Φάνης

    Ο Χρόνος ποτέ δεν γερνά. Μετά από αυτόν έρχεται το Χάος και ο Αιθήρ

    Ο Χρόνος έφτιαξε μέσα στον Αιθέρα ένα ασημένιο αυγό. Από το αυγό αυτό βγήκε πρώτος ο Θεός Φάνης, ο μορφοποιητής του κόσμου. Ο Αριστοφάνης τον αποκαλεί Έρωτα, ενώ αλλού τον αποκαλούν Ηρικεπαίο.

    Κατά τις Ορφικές αντιλήψεις, ο Φάνης γεννήθηκε από το κοσμικό Ωόν. Είναι ο πρώτος Θεός και δημιουργός. Είναι ο πρώτος που βασίλευσε στο σύμπαν και στον κόσμο. Ο Πρόκλος, που είναι μία από τις κυριότερες πηγές των ορφικών θεωρήσεων, λέει ότι κατά τη βασιλεία του Φάνητος ή Ηρικεπαίου, ζούσε το Χρυσό Γένος. Επίσης πάλι κατά τον Πρόκλο, ο Φάνης κατασκεύασε το σκήπτρο και πρώτος βασίλευσε ο Ηρικεπαίος ή Ηρικαπαίος.
    Ο Ηρικεπαίος, κατά την Ορφική κοσμογονία υπήρξε αυτός που μετείχε σε αμφότερα τα φύλα, χαρακτηριζόμενος ως κυρίαρχος του κόσμου, ζωοδότης, πρωτόγονος. Κατά την ανωτέρω Κοσμογονία, δημιουργήθηκε κατ’ αρχάς ο Χρόνος, εξ αυτού η δυάς Αιθήρ και Χάος, τα οποία μετά του κοσμογονικού Ωού, παρήγαγαν την πρώτη τριάδα. Εκ της γονιμοποιήσεως του Ωού προήλθε ο Έρος, ο Φάνης, δηλαδή ο Θεός του Φωτός και ο Μήτις, ήτοι ο Θεός της σκέψης, της φρόνησης, αποτελέσαντες τοιουτοτρόπως την Δευτέρα τριάδα. Μετά της τριάδος ταυτής συνένωναν οι Ορφικοι τον Ηρικαπαίον, ο οποίος συνδύαζε κατ’ αυτούς την ζωή, το φως και την φρόνηση. Στο Θεό αυτόν υπάρχει αφιερωμένος ένας Ορφικός Ύμνος, «Πρωτογόνου», που εκεί καθαρά οι Ορφικοί τον ταυτίζουν με τον Φάνητα.
    Απόσπασμα του Πρόκλου από τα σχόλιά του για τον Κρατύλο του Πλάτωνα.

    Απόσπασμα του Πρόκλου

     ΠΡΟΚΛΟΥ ΔΙΑΔΟΧΟΥ ΕΙΣ ΤΟΝ ΤΙΜΑΙΟΝ ΠΛΑΤΩΝΟΣ Λοιπὸν δὲ περὶ αὐτῶν τῶν θεῶν τούτων, ὧν ἐμνημό νευσεν ὁ Πλάτων, ὁποίας ἔχειν ἐννοίας προσήκει ῥητέον, διότι καὶ τῶν παλαιῶν οἳ μὲν εἰς μύθους τὸν περὶ αὐτῶν λόγον ἀνήνεγκαν, οἳ δὲ εἰς πάτρια πόλεων, οἳ δὲ εἰς φυλακικὰς δυνάμεις, οἳ δὲ εἰς ἠθικὰς ἀποδόσεις, οἳ δὲ εἰς ψυχάς. οὓς καὶ ὁ θεῖος Ἰάμβλιχοσ αὐτάρκως διήλεγξεν ὡς τῆς τε τοῦ Πλάτωνος διανοίας ἁμαρτόντας καὶ τῆς τῶν πραγμάτων ἀληθείας. ῥητέον δ' οὖν τοῦτον τὸν τρόπον, ὅτι Πυθαγόρειος ὢν ὁ Τίμαιος ἕπεται ταῖς τῶν Πυθαγορείων ἀρχαῖς. αὗται δέ εἰσιν αἱ Ὀρφικαὶ παραδόσεις· ἃ γὰρ Ὀρφεὺς δι' ἀπορρήτων λόγων μυστικῶς παραδέδωκε, ταῦτα Πυθαγόρασ ἐξέμαθεν ὀργιασθεὶς ἐν Λεβήθροις τοῖς Θρᾳκίοις Ἀγλαοφάμω τελεστᾶ μεταδόντοσ ἣν περὶ θεῶν Ὀρφεὺσ σοφίαν παρὰ Καλλιόπης τῆς μητρὸς ἐπινύσθη· ταῦτα γὰρ αὐτός φησιν ὁ Πυθαγόρας ἐν τῷ Ἱερῷ λόγῳ. τίνες οὖν αἱ Ὀρφικαὶ παραδόσεισ, ἐπειδήπερ εἰς ταύτας ἀναφέρειν οἰόμεθα χρῆναι τὴν τοῦ Τιμαίου περὶ θεῶν διδασκαλίαν; θεῶν βασιλέας παραδέδωκεν Ὀρφεὺς κατὰ τὸν τέλειον ἀριθμὸν τῶν ὅλων προεστηκότας Φάνητα Νύκτα Οὐρανὸν Κρόνον Δία Διόνυσον· πρῶτος γὰρ ὁ Φάνης κατασκευάζει τὸ σκῆπτρον· καὶ πρῶτος βασίλευσε περικλυτὸς Ἠρικεπαῖοσ· δευτέρα δὲ ἡ Νύξ, δεξαμένη παρὰ τοῦ πατρός, τρίτος δὲ ὁ Οὐρανὸς παρὰ τῆς Νυκτός, καὶ τέταρτος ὁ Κρόνος, βιασάμενος, ὥς φασι, τὸν πατέρα, καὶ πέμπτος ὁ Ζεύς, κρατήσας τοῦ πατρός, καὶ μετὰ τοῦτον ἕκτος ὁ Διόνυσος.
    οὗτοι δὴ πάντες οἱ βασιλεῖς ἄνωθεν ἀπὸ τῶν νοητῶν καὶ νοερῶν ἀρξάμενοι θεῶν χωροῦσι διὰ τῶν μέσων τάξεων καὶ ἐς τὸν κόσμον, ἵνα καὶ τὰ τῇδε κοσμήσωσι· Φάνης γὰρ οὐ μόνον ἐστὶν ἐν τοῖς νοητοῖς, ἀλλὰ καὶ ἐν τοῖς νοεροῖς, ἐν τῇ δημιουργικῇ τάξει καὶ ἐν τοῖς ὑπερκοσμίοις καὶ τοῖς ἐγκοσμίοις, καὶ Νὺξ καὶ Οὐρανὸς ὁμοίως· αἱ γὰρ ἰδιότητες αὐτῶν διὰ πάντων χωροῦσι τῶν μέσων. αὐτὸς δὲ ὁ μέγιστος Κρόνος οὐχὶ καὶ πρὸ τοῦ Διὸς τέτακται καὶ μετὰ τὴν Δίιον βασιλείαν, μετὰ τῶν ἄλλων Τιτάνων τὴν Διονυσιακὴν μερίζων δημιουργίαν, καὶ ἄλλος μὲν ἐν τῷ οὐρανῷ, ἄλλος δὲ ἐν τοῖς ὑπὸ σελήνην, καὶ ἐν μὲν τῇ ἀπλανεῖ ἄλλος, ἐν δὲ ταῖς πλανωμέναις ἄλλος, καὶ Ζεὺς ὁμοίως καὶ Διόνυσος; ταῦτα μὲν οὖν καὶ διαρρήδην εἴρηται τοῖς παλαιοῖσ. εἰ δὲ ταῦτα ὀρθῶς φαμεν, πάντα πανταχοῦ ἀνὰ λόγον ἐστί, καὶ ὁ βουλόμενος τὰς ἐν οὐρανῷ τῶν θεῶν προόδους ἢ τὰς ὑπὸ σελήνην θεωρῆσαι πρὸς τὰς πρώτας ἀποβλέψει καὶ ἀρχηγικὰς αἰτίας τῶν βασιλειῶν· ἐκεῖθεν γὰρ πάσαις καὶ κατ' ἐκείνας ἡ γένεσις, διὸ δὴ καὶ ἡμῖν πρὸς ἐκείνας ἀποβλεπτέον.
    ἔνιοι μὲν οὖν φασιν, ὅτι τοὺς μὲν ἀνὰ λόγον τοῖς δύο βασιλεῦσιν ἐν οὐρανῷ καταλέλοιπε ζητεῖν, Φάνητι λέγω καὶ Νυκτί· δεῖ γὰρ )αὐ*τοὺς ἐν ὑπερτέρᾳ τάξει ποιεῖν καὶ ἐν τοῖς ἐγκοσμίοις, διότι δὴ καὶ πρὸ τοῦ κόσμου τῶν νοερῶν ἡγοῦνται θεῶν, ἐν τῷ ἀδύτῳ διαιωνίως ἱδρυμένοι, καθά φησιν Ὀρφεύσ, αὐτοῦ τοῦ Φάνητος, τὴν κρύφιον αὐτῶν τάξιν καὶ ἀνέκφαντον ἐκεῖνος ἄδυτον ἀποκαλῶν. εἴτε οὖν τὴν ταὐτοῦ περιφορὰν καὶ τὴν θατέρου τάττειν ἐθέλοι τισ εἰς τὴν τούτων ἀναλογίαν ὡς ἄρρεν καὶ θῆλυ καὶ πατρικὸν καὶ γεννητικόν, οὐκ ἂν ἁμαρτάνοι τῆς ἀληθείας, εἴτε ἥλιον καὶ σελήνην ὡς ἐν τοῖς πλανωμένοις ἀντιθέτους, ὁ μὲν ἥλιος τὴν ὁμοιότητα [τὴν] πρὸς τὸν Φάνητα δια[σώσει, ἡ δὲ] σελήνη τὴν πρὸς τὴν Νύκτα. [εἰ δὲ τοῦτο] ἀληθές,
    ὡς ἐμοὶ δοκεῖ, [τὸν ἕν]α τῶν ὅλων δημιουργὸν [ἀνὰ λόγ]ον ἱδρύσας τῷ πατρὶ [τῷ] Φάνητι νοερὸν... καὶ αὐτόν καὶ γὰρ... ταύτης ἐστὶ τῶν κόσμων... ποιεῖν ὁ θεολόγοσ, ὥσπερ οὗτος τοῦ τε Οὐρανοῦ καὶ τῆς Γῆσ· τὸν δὲ κρατῆρα τὸν ζῳογόνον τῇ Νυκτὶ τῇ πᾶσαν ἐκ τῶν ἀφανῶν παραγούσῃ ζωὴν μετὰ τοῦ Φάνητος, ὡς καὶ ὁ κρατὴρ πᾶσαν λοχεύει τοῖς ἐν τῷ κόσμῳ ψυχήν· βέλτιον γὰρ ἄμφω πρὸ τοῦ κόσμου νοεῖν καὶ τὸν μὲν δημιουργὸν αὐτὸν ἀνὰ λόγον τῷ Φάνητι τάττειν, ἐπειδὴ καὶ πρὸς αὐτὸν ἀφομοιοῦσθαι λέγεται κατὰ τὴν ποίησιν τῶν ὅλων, τὴν δὲ συνεζευγμένην αὐτῷ καὶ γεννητικὴν τῶν ὅλων δύναμιν τῇ Νυκτὶ ἀφανῶς τὰ πάντα ἐκ τοῦ πατρὸς προαγούσῃ, μετὰ δὲ τούτους τὰς λοιπὰς παραδιδόναι βασιλείας διακεκοσμημένας ἀνὰ λόγον ταῖς νοεραῖς. καὶ εἰ καὶ αὐτὸ τοῦτο ζητοίημεν, διὰ τί μὴ καὶ τὰς δύο διαρρήδην βασιλείας ἔλαβεν ἀνὰ λόγον, προσεχέστερόν ἐστι λέγειν, ὅτι καὶ ἐκείνους μὲν ἡ Ὀρφέως εἶχε παράδοσις δι' οὗ τὴν Οὐρανοῦ πρώτην καὶ Γῆς ἐξυμνεῖ βασιλείαν, συνηθεστέρα τοῖς Ἕλλησιν οὖσα, καθάπερ καὶ αὐτὸς ἐν τῷ Κρατύλῳ λέγει, τῆς Ἡσιόδου μεμνημένος διαφερόντως Θεογονίασ καὶ μέχρι ταύτης ἀνατρέχων κατὰ τὸν Ἡσίοδον.

    ΕΚ ΤΩΝ ΤΟΥ ΦΙΛΟΣΟΦΟΥ ΠΡΟΚΛΟΥ ΣΧΟΛΙΩΝ ΕΙΣ ΤΟΝ ΚΡΑΤΥΛΟΝ ΠΛΑΤΩΝΟΣ ΕΚΛΟΓΑΙ ΧΡΗΣΙΜΟΙ

    Ὅτι πᾶς νοῦς ἢ ἕστηκε, καὶ ἔστιν νοητὸς τότε ὡς κρείττων κινήσεως, ἢ κινεῖται, καὶ ἔστιν νοερὸς τότε, ἢ ἀμφότερα, καὶ ἔστιν τότε νοητὸς ἅμα καὶ νοερός. καὶ ἔστιν ὁ μὲν πρῶτος Φάνης, ὁ δὲ δεύτερος, ὁ καὶ κινούμενος καὶ ἑστηκώς, Οὐρανός, ὁ δὲ μόνον κινούμενος Κρόνος.
    Ὅτι τὸν Κρόνον διὰ τὸ ἀμέριστον αὐτοῦ καὶ ἑνιαῖον καὶ πατρικὸν καὶ ἀγαθουργὸν ἐν τοῖς νοεροῖς εἰς ταὐτόν τινεσ ἄγουσι τῇ μιᾷ τῶν πάντων αἰτίᾳ, οὐ καλῶς λέγοντες· ἀναλογεῖ γὰρ αὐτῇ μόνον, ὡς καὶ Ὀρφεὺσ  τὴν πρώτην πάντων αἰτίαν Χρόνον καλεῖ ὁμωνύμως σχεδὸν τῷ Κρόνῳ, αἱ δὲ θεοπαράδοτοι φῆμαι τὴν θεότητα ταύτην τῷ ἅπαξ χαρακτηρίζουσιν λέγουσαι ἅπαξ ἐπέκεινα· τὸ γὰρ ἅπαξ τῷ ἑνὶ συγγενές.
    Ὅτι ὁ τοῦ Κρόνου πατὴρ Οὐρανὸς νοῦς ἐστι νοῶν μὲν καὶ ἑαυτόν, ἡνωμένος δὲ τοῖς πρωτίστοις νοητοῖς καὶ ἱδρυμένος σταθερῶς ἐν ἐκείνοις καὶ συνεκτικὸς τῶν νοερῶν πάντων διακόσμων τῷ μένειν ἐν τῇ ἑνώσει τῇ νοητῇ. καὶ ἔστιν συνεκτικὸς οὗτος ὁ θεός, ὥσπερ ὁ Κρόνος διακριτικός, καὶ διὰ τοῦτο πατήρ· προηγεῖται γὰρ τὰ συνοχικὰ αἴτια τῶν διακριτικῶν καὶ τῶν νοερῶν μόνον τὰ νοητὰ ἅμα καὶ νοερά.
    ὅθεν δὴ καὶ ὁ Οὐρανός, συνοχεὺς ὢν τῶν ὅλων κατὰ μίαν ἕνωσιν, ὑφίστησι τὴν Τιτανικὴν σειρὰν καὶ πρὸ ταύτης ἄλλας διακοσμήσεις θεῶν, τὰς μὲν ἐν ἑαυτῷ μενούσας μόνον, ἃς δὴ καὶ κατέχει παρ' ἑαυτῷ, τὰς δὲ μενούσας καὶ προϊούσας, ἃς δὴ μετὰ τὴν ἔκφανσιν ἀποκρύπτειν λέγεται, καὶ μετὰ ταύτας ἁπάσας τὰς ἐπὶ πᾶν προϊούσας καὶ διακρινομένας ἀπὸ τοῦ πατρός· καὶ γὰρ μονάδας παράγει δισσὰς καὶ τριάδας ἰσαρίθμους ταῖς μονάσι καὶ ἑβδομάδας· ἀλλὰ ταῦτα μὲν ἐν ἄλλοισ ἐπὶ πλέον ἐξήτασται.

  • الشيخ عبد القادر الجلانى

    يا حي يا حي يا قيوم
    يا حي يا حي يا قيوم

     

    Σέιχ Άμπντου Αλκάντερ Τζεϊλάνι 

    Ο Εξέχων Άμπντου Αλκάντερ Τζεϊλάνι γεννήθηκε στην Περσία, στο Τζιλάν βόρεια της Κασπίας θάλασσας, περίπου τον Απρίλιο του 1078 μΧ δηλαδή το μήνα Ραμαντάν του 470 έτος Εγείρας και πέθανε το 1166 μΧ δηλαδή 561 έτος Εγείρας.

    Μεγάλος και ονομαστός Σούφι που ίδρυσε το Τάγμα των Καντίρι. Η συνεισφορά του στην Ισλαμική σκέψη είναι πολύ μεγάλη.

    Μετά τον θάνατο του πατέρα του, τον μεγάλωσε η μητέρα του και ο παππούς του. Ο Άμπντου Αλκάντερ καταγόταν από την οικογένεια του Προφήτη, ήταν ένας Σέιντ(سيد).

    Σέιντ λέγονται οι απόγονοι των εγγονών που Προφήτη, του Χασσάν και του Χουσεΐν. Ο Χασσάν(الحسن بن علي بن أﺑﻲ طالبΧασσάν μπιν ‘Άλι μπιν Άμπου Τάλιμπ) και ο Χουσεΐν (حسين بن علي بن أﺑﻲ طالبΧουσεΐν μπιν ‘Άλι μπιν Άμπι Τάλιμπ) είναι γιοί του εξαδέλφου του Προφήτη, του ‘Άλι μπιν Άμπου Τάλιμπ και της Φατίμα Χάχρα(فاطمة الزهراء) κόρης του Προφήτη.

    Το 488 πήγε στη Βαγδάτη, όπου ασχολήθηκε με τις σπουδές του Ισλαμικού Νόμου Χανμπάλι (حنبلى), με διάφορους δασκάλους. Ο Άμπντου Αλκάντερ διδάχθηκε την εξήγηση της Σαρία (شريعة) δηλαδή της μεθόδου του Νόμου από τον Άμπι Σέιντ ‘Άλι Αλμουχάριμι, την Χαντίθ (حديث) δηλαδή τα λόγια και τις πράξεις του Προφήτη από τον Άμπου Μπέκερ μπιν Μουζάφαρ, το Τεφσίρ (تفسير) δηλαδή την εξήγηση του Αγίου Κοράν από τον Άμπου Μωχάμαντ Τζαράρ. Την βασική εκπαίδευση του Σουφισμού διδάχθηκε από τον Σέιχ Άμπου Αλχέιρ Χαμάντ.

    Μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσης, έφυγε από τη Βαγδάτη και για εικοσιπέντε έτη περιφερόταν σαν ερημίτης, στις περιοχές της ερήμου του Ιράκ.

    Ήταν πάνω από πενήντα ετών, όταν γύρισε στη Βαγδάτη, το 521 έτος Εγείρας ή το 1127 μΧ αρχίζοντας τη διδαχή στο κοινό. Έγινε σύντομα πολύ δημοφιλής με τις διδασκαλίες του για τις Χαντίθ, το Τεφσίρ και το μυστικισμό.

    Το 528 έτος Εγείρας ή το 1134 μΧ, με ευσεβείς δωρεές που δόθηκαν, έφτιαξε μεγάλη κατοικία για την οικογένειά του και για τους μαθητές που έφθαναν από μακρινά μέρη.

    Για σαράντα περίπου χρόνια, υπηρέτησε το Ισλάμ, ταξιδεύοντας στην Ινδία και το Πακιστάν. Μέχρι το θάνατό του εργαζόταν, διδάσκοντας. Πέθανε στις 8 Ραμπία Αλάουαλ το 561 έτος Εγείρας, σε ηλικία 91 ετών (19 Ιανουαρίου 1166 μΧ).

    Βρίσκεται σε μαυσωλείο στη Βαγδάτη.

    Ήταν εξαιρετικά υψηλού πνευματικού επιπέδου, Σοφός, ίσως ο Σοφότερος όλων. Είναι αξιοσημείωτα τα λόγια και οι σοφές διδασκαλίες του.

    «Γεννήθηκε στην αγάπη, αναπτύχθηκε στην τελειότητα και συνάντησε το Κύριό του στην τελειότητα της αγάπης».

    Είθε ο Ένδοξος Κύριός μας να μας φέρνει σε επικοινωνία με την ευγενική πνευματική του επιρροή!

     

     

      اللهم يا هادي أهدني و علمني يا عليم و اخبرني يا خبير و بين لي يا مبين و ابسط لي يا باسط و اظهر لي يا ظاهر

nooriya blogger facebook pinterest