أبو عبد الله محمد ابن علي ابن محمد ابن عربي

Άμπου Αμπντάλλα ιμπν Άλι ιμπν Μουχάμαντ Ίμπν Αραμπί

Ο Ιμπν Αραμπί γεννήθηκε 28 Ιουλίου 1165 μΧ στη Μούρθια της Ισπανίας και πέθανε 10 Νοεμβρίου 1240 μΧ στη Δαμασκό της Συρίας. Ολόκληρο το όνομά του είναι: Άμπου Αμπντάλλα Μουχάμαντ ιμπν Άλι ιμπν Μουχάμαντ ιμπν Αλ Αραμπί Αλ Χάτιμι Αλ Τάηι - أبو عبد الله محمد بن علي بن محمد بن العربي الحاتمي الطائي Το έργο του είναι μεγάλο και σπουδαιότατο. Περιέχει ορισμένες εκτιμήσεις στην αστρολογία που σου επιτρέπουν να καταλάβεις πως αυτή η επιστήμη, που έφτασε στη σύγχρονη Δύση μόνο σε μια αποσπασματική μορφή, θα μπορούσε να σχετίζεται με μεταφυσικές αρχές, με την Γνώση. Αυτήν την Γνώση που προσπάθησαν να διαδώσουν τον Μεσαίωνα ο χριστιανικός και ισλαμικός πολιτισμός και η οποία προσπάθεια εξακολουθεί να υφίσταται σε ορισμένες αραβικές χώρες, οφείλει την μορφή της στον Αλεξανδρινό Ερμητισμός. Συνεπώς, στην ουσία της δεν είναι ούτε ισλαμική, ούτε χριστιανική. Στην πραγματικότητα είναι μια πολύ βαθιά μελέτη από Σοφούς της αρχαίας Ελληνικής, Βαβυλωνιακής και Αιγυπτιακής πραγματείας. Η διείσδυση της κοσμικής ατμόσφαιρας που είναι σταθερή και ρυθμική, παρουσιάζεται και εκδηλώνεται στον αισθητό κόσμο μέσα από τα αιώνια πρωτότυπα των αστρολογικών συμβολισμών. Ο Αραμπί έδωσε ουσιώδεις περιγραφές για τον Ήλιο, τους Πόλους, τους Σεληνιακούς Σταθμούς, τις Ιεραρχίας των Ουράνιων Σφαιρών, τους Τρεις Κόσμους ή Βαθμούς της ανθρώπινης ύπαρξης, με το συμβολισμό της αγγελικής λειτουργίες που σχετίζονται με τα δώδεκα ζώδια.

Ενδεικτικά, αναφέρει για τα ζώδια:

1. Τα Κινητά ζώδια

Ο Κριός είναι από θερμή και ξηρά φύση, πύρινος. Ο Άγγελός κρατά τα κλειδιά της Δημιουργίας των Ποιοτήτων και Συμπτώσεων.
Ο Καρκίνος είναι από ψυχρή και υγρή φύση, υδάτινος. Ο Άγγελός του κρατά τα κλειδιά της Δημιουργίας αυτού του Κόσμου.
Ο Ζυγός είναι από θερμή και υγρή φύση, αέρινος. Ο Άγγελός του κρατά τα κλειδιά της Δημιουργίας των Εφήμερων Θέσεων και των Αλλαγών.
Ο Αιγόκερως είναι από ψυχρή και ξηρή φύση, γήινος. Ο Άγγελός του κρατά τα κλειδιά της Ημέρας και της Νύχτας.

2. Τα Σταθερά ζώδια
Ο Ταύρος είναι από ψυχρή και ξηρή φύση, γήινος. Ο Άγγελός του κρατά τα κλειδιά της Δημιουργίας του Παραδείσου και της Κόλασης και είναι κάτω από τον φόβο της Εξοχότητας (هيبة).
Ο Λέων είναι από θερμή και ξηρά φύση, πύρινος. Ο Άγγελός του είναι γενναιόδωρος (كريم), κρατά τα κλειδιά της Δημιουργίας του Μελλοντικού Κόσμου.
Ο Σκορπιός είναι από ψυχρή και υγρή φύση, υδάτινος. Ο Άγγελός του κρατά τα κλειδιά της Δημιουργίας του Καταχθονίου Πυρός.
Ο Υδροχόος είναι από θερμή και υγρή φύση, αέρινος. Ο Άγγελός του είναι γενναιόδωρος και κάτω από τον φόβο της Εξοχότητας. Κρατά τα κλειδιά των Πνευμάτων.

3. Τα Συνθετικά ζώδια
Οι Δίδυμοι είναι από θερμή και υγρή φύση, αέρινοι. Ο Άγγελός τους κυβερνά τα Σώματα στην επικοινωνία με τους Ηγέτες των άλλων διπλών ζωδίων και κρατούν προσεκτικά το κλειδί της Δημιουργίας των Μετάλλων.
Η Παρθένος είναι από ψυχρή και ξηρή φύση, γήινη. Ο Άγγελός της κυβερνά τα Σώματα στην επικοινωνία με τους Ηγέτες των άλλων διπλών ζωδίων και κρατά προσεκτικά το Κλειδί για το Ανθρώπινο σώμα.
Ο Τοξότης είναι από θερμή και ξηρή φύση, πύρινος. Ο Άγγελός του είναι γενναιόδωρος, κυβερνά τα Φωτεινά Σώματα και τα Σκοτεινά Σώματα και κρατά με προσοχή το Κλειδί της Δημιουργίας των Φυτών.
Οι Ιχθείς είναι από ψυχρή και υγρή φύση, υδάτινοι. Ο Άγγελός τους κυβερνά στην επικοινωνία με τους Ηγέτες των άλλων διπλών ζωδίων, τα Φωτεινά Σώματα και τα Σκοτεινά Σώματα και προσεκτικά κρατά το Κλειδί της Δημιουργίας των Ζώων.

Ο Ίμπν Αραμπί δεν υπήρξε ποτέ σαν αστρονόμος, όμως σαν Σούφι ανέπτυξε την μυστικιστική θεωρία συσχέτισης των γραμμάτων, των γεωμετρικών σχημάτων με τους πλανήτες και τους Απλανείς αστέρες.
Το πρώτο που δημιουργήθηκε ήταν το Άρς (العرش), ο Θρόνος, αυτός στον οποίο εδραίωσε ο Θεός την εξουσία του. Εσωκλείει ο Θρόνος του την Κούρσι (الكرسي), το Έδρανο που σχετίζεται με τις διαστάσεις και την πληρότητα στην πνευματική έκταση του Θρόνου. Το Έδρανο περιέχει την σφαίρα των διαιρέσεων του Ζωδιακού και την σφαίρα των Αστέρων, μαζί με τους πλανήτες, τον Ήλιο, την Σελήνη και τη Γη. Το Έδρανο έχει σε συνοπτική παρουσίαση αυτή την μορφή:

Πρώτα αναπτύχθηκε ο ζωδιακός και διαιρέθηκε σε 12 ίσα τμήματα από τους ανθρώπους. Αυτά είναι τα δώδεκα ζώδια. Στο ύψος των αστέρων περιλαμβάνονται οι σφαίρες των πλανητών, τα μέταλλα, τα φυτά, οι Αγαθοί άνθρωποι, το γένος των ανθρώπων, τα ζώα.

Κάθε μεσολάβηση, έχει δημιουργηθεί από σχετικά εδάφια του Αγίου Κουράν. Κάτω από τις επτά μεσολαβήσεις έρχεται η σφαίρα των Αστέρων, των Αστερισμών και των Μονών της Σελήνης. Η σκέψη του στη διαίρεση αυτή επηρεάστηκε έντονα από την μελέτη του στον Πλάτωνα και Αριστοτέλη. Στον Κόσμο του που είναι φυσικός και πνευματικός ταυτόχρονα, η υλική φύση προτάθηκε από τον πνευματικό κόσμο. Έτσι, γίνεται σαφές πως υπήρχε πριν την δημιουργία του υλικού κόσμου, ο πνευματικός.
Στη διαίρεση του Χρόνου βασίζεται στις έννοιες των Ονομάτων του Θεού, όπως Ζωή حياة, Γνώση علم, Ικανότητα قدرة και Επιθυμία إرادة που είναι απαραίτητα και επαρκή για τον Θεό για να είναι Θεός. Ως εκ τούτου θεωρήθηκαν οι θεμελιώδεις πηγές ή Μητέρες الأمهات από τις άλλες θεϊκές ιδιότητες. Σε σχέση με την δημιουργία, επίσης ακόμα τρεις ιδιότητες είναι αναγκαίες για να καταστεί ο Θεός σαν Δημιουργός. Δηλαδή, Ακοή سمع, Όραση بصر και Λόγος كلام. Μαζί κάνουν τις κυριότερες ιδιότητες του Θεού και γίνονται οι Επτά Ιδιότητες της Μητέρας. Ζωή, Γνώση, Ικανότητα, Επιθυμία, Ακοή, Όραση, Λόγος. Εξηγούνται έτσι οι αριθμοί τέσσερα και επτά πως διαδραματίζουν κύριο ρόλο στον κόσμο. Τέσσερα είναι τα στοιχεία στη φύση, δηλαδή φωτιά, γη, αέρας και νερό, τέσσερις είναι οι κύκλοι του Χρόνου δηλαδή ημέρα, εβδομάδα, μήνας και έτος, επτά είναι οι Ουρανοί, επτά είναι οι μέρες κλπ. Δύο κοσμολογικές βασικές αρχές, τέσσερα πτυσσόμενα σύνολα που εμφανίστηκαν για τις τέσσερις μητρικές Ιδιότητες που είναι τέσσερις όψεις της Θεϊκής Παρουσίας της Ουσίας, είναι τα τέσσερα στοιχεία της γης (γη, νερό, αέρας και φωτιά) και οι πρωτογενείς κοσμολογικές αρχές της Διάνοιας عقل, της Ψυχής نفس, του Χάους هباء και της Φύσης طبيعة, όπως στην εικόνα.

Ο τετραγωνικός κανόνας που αντανακλά την σχέση με τον Χρόνο, έχει τέσσερις κύριους κύκλους μαζί με την εξουσία της έκδηλης φύσης, δηλαδή την ημέρα, την εβδομάδα, το μήνα και το έτος. Υπάρχουν τέσσερις κύκλοι Χρόνου μαζί με την αφετηρία τους στη δράση των τεσσάρων στοιχείων της Φύσης. Ο Χρόνος περιορίζεται στο έτος, το μήνα, την εβδομάδα και την ημέρα. Οι μεγαλύτεροι κύκλοι τούτων είναι οι τέσσερις εποχές, δηλαδή η Άνοιξη, το Θέρος, το Φθινόπωρο και ο Χειμώνας. Αυτές έφεραν κατά το πέρασμα του Ήλιου ανάμεσά τους, τα δώδεκα ζώδια που στηρίζονται στις διαιρέσεις των τεσσάρων φύσεων των στοιχείων.
Όσο για τις ημέρες της εβδομάδας, καθεμία γεννήθηκε από μια από τις επτά Θεϊκές Ιδιότητες και επίσης σχετίζεται με ειδικές αστρονομικές και αστρολογικές θέσεις και εικόνες. Έτσι, η πρόταση για την Κυριακή είναι η Θεϊκή Ιδιότητα της Ακοής. Αυτή της Δευτέρας είναι η Θεϊκή Ιδιότητα της Ζωής. Της Τρίτης είναι η Θεϊκή Ιδιότητα της Όρασης. Αυτή της Τετάρτης είναι η Θεϊκή Ιδιότητα της Επιθυμίας. Της Πέμπτης είναι η Θεϊκή Ιδιότητα της Ικανότητας. Αυτή της Παρασκευής είναι η Θεϊκή Ιδιότητα της Γνώσης. Και αυτή του Σαββάτου είναι η Θεϊκή Ιδιότητα του Λόγου.

Λέει, για την ημέρα Κυριακή πως ονομάζεται Αλάχαντ, όμοια με το όνομα του Θεού που σημαίνει ο Ένας. Σε αυτήν την ημέρα ο Θεός ξεκίνησε την δημιουργία του. Η Κυριακή κυβερνιέται από τον Ήλιο που είναι στο κέντρο, στον τέταρτο ουρανό από την Γη. Αποδίδει επίσης σε αυτήν το όνομα Ανούρ النور, το Φως. Ως εκ τούτου, ο Ήλιος είναι η καρδιά του κόσμου και η καρδιά των επτά ουρανών. Τον Ήλιο δημιούργησε ο Θεός την Κυριακή και τον έκανε τόπο αποδοχής του στύλου των ανθρωπίνων πνευμάτων, του Ιντρίς (Ενώχ). Αυτόν τον ουρανό ονόμασε ο Θεός «Ανώτερο Τόπο». Αλλά προορίστηκε ένας ανώτατος βαθμός για αυτόν τον τέταρτο ουρανό που είναι η δημιουργία του στο Σιμάκ, την 14η Μονή της Σελήνης. Τότε έγινε ο Ήλιος και από αυτόν το γράμμα Νουν (ن).
Η Αλιθνάν, η Δευτέρα, δημιουργήθηκε από την Θεϊκή Ιδιότητα του Ενός Ζώντα الحي και μέσα από αυτήν, έγινε η ζωή στον Κόσμο. Έτσι, καθετί ζει και εξηγείται γιατί η Σελήνη αντιστοιχεί στη δεύτερη μέρα της Δημιουργίας που είναι η πρώτη ουράνια σφαίρα γύρω από τη Γη. Το θεϊκό όνομα είναι ο Διαφωτισμένος الْمُبِينِ που προτίθεται να διαφωτίσει τις υπάρξεις στον κατώτερο ουρανό και στον πλανήτη Σελήνη. Και έγινε την 17η Μονή, στον Ικλίλ και προέκυψε το γράμμα Νταλ (د). Η Σελήνη έχει την πιο γρήγορη κίνηση από όλους τους πλανήτες μετακινούμενη μια σεληνιακή μέρα κάνοντας έτσι 28 σεληνιακές μέρες που είναι σχεδόν ίσες με 28 γήινες μέρες. Ο Αραμπί εξηγεί πως από την κίνηση αυτή προήλθαν τα 28 γράμματα της αλφαβήτου, αδιάφορα πώς γράφονται ή ομιλούνται σε διαφορετικές γλώσσες. Ο Θεός έκανε αυτόν τον πρώτο κατώτερο ουρανό, τόπο για τον Αδάμ. Η Σελήνη κρατά την σύνδεσή της με τον Αδάμ, την συμβολική ανθρώπινη ύπαρξη, ομοιάζοντας με τη ψυχή και είναι η δεύτερη θέση της εμφάνισης της Απλής Μονάδος, μετά τη δημιουργία των πνευμάτων (μαλέικα, άγγελοι) τα οποία είναι αγνά άυλα πλάσματα.
Η Τρίτη, Αθουλαθά, δημιουργήθηκε από την Θεϊκή Ιδιότητα της Όρασης. Το θεϊκό όνομα είναι ο Παντοδύναμος, ο Κυρίαρχος σε όλα الْقَاهِرُ που είναι επιδίωξη να φέρει σε υπόσταση τον τρίτο ουρανό, τον πέμπτο από τη Γη. Έτσι, την προκάλεσε με διακριτικά πνεύματα για να εμφανιστεί στην πραγματικότητα, μαζί με τον πλανήτη Άρη και την σφαίρα του. Την έκανε κατοικία του Ααρών. Η ύπαρξη του πλανήτη και η κίνηση της σφαίρας του έγινε στην Άουα, στην 13η Μονή της Σελήνης κατά την Τρίτη. Και έβαλε την κατοικία του Ααρών και το γράμμα Λαμ (ل).
Η Τετάρτη, Αλάρμπαά’, έρχεται σε ύπαρξη μέσα από την Θεϊκή Ιδιότητα της Επιθυμίας, έτσι δεν υφίσταται τμήμα του κόσμου αλλά σημειοδοτεί την αναζήτηση της Δόξας του Ενός που δίνει την ύπαρξη. Ο Ερμής είναι στην έκτη σφαίρα από την Γη και αυτός ο ουρανός δημιουργήθηκε μέσα από την αυτοαποκάλυψη του θεϊκού ονόματος ο Αξιόλογος, ο Απαριθμών المحصى. Ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον ουρανό, τον πλανήτη του, την Τετάρτη και το γράμμα Ττα (ط) στην 16η Σεληνιακή Μονή Ζουμπάνα και αιτιολόγησε τον Ιησού σαν διαμονή εκεί.
Η Πέμπτη, Αλχαμίς, δημιουργήθηκε από την Θεϊκή Ιδιότητα της Ικανότητας ή της Δύναμης Ικανότητα قدرة, έτσι δεν έχει συγκεκριμένο τμήμα στον κόσμο της ύπαρξης, πλην της εξουσιοδότησης για προσευχή στον Έναν που δίνει την ύπαρξη. Ο Δίας είναι στον έκτο ουρανό από την Γη και η σφαίρα του γεννήθηκε από το Θεϊκό Όνομα, τα πάντα Γνωρίζων العليم. Ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον ουρανό, τον πλανήτη του, την Πέμπτη και το γράμμα Νταντ (ض) στη 12η Σεληνιακή μονή, την Σάρφα και τοποθέτησε το μέρος του προφήτη Μωυσή.
Η Παρασκευή, Αλτζούμα’, είναι ιδιαίτερα σημαντική για το Ισλάμ και ο Αραμπί λέει πως σε αυτήν την ημέρα λάβαμε τα μυστικά από τον Κύριο μέσω των Γραφών. Έγινε η μέρα από τη Θεϊκή Ιδιότητα της Γνώσης, έτσι δεν υπάρχει τμήμα του κόσμου αλλά μόνο χαιρετισμοί στην Αληθινή Φύση του Ενός. Η Αφροδίτη είναι στη δεύτερη σφαίρα των ουρανών από τη Γη και αυτός ο ουρανός ήρθε σε δημιουργία μέσα από το Θεϊκό Όνομα του Διαμορφωτή المصور, αυτού που σχηματίζει μορφές. Ο Θεός δημιούργησε αυτόν τον ουρανό, τον πλανήτη του, την Παρασκευή και το γράμμα Ρα (ر) στη 15η Μονή της Σελήνης και έβαλε την κατοικία του Ιωσήφ.
Το Σάββατο, Ασάμπτ, είναι δημιουργημένο από τη Θεϊκή Ιδιότητα του Λόγου, έτσι κάθε ύπαρξη δοξάζει και ευχαριστεί τον Θεό. Είναι καταφανές πως ο Αραμπί παραπέμπει στο 44ο εδάφιο της Σούρα Αλισρά «Οι επτά ουρανοί και η Γη και όλα όσα βρίσκονται σε αυτά, δοξάζουν Αυτόν. Είναι βέβαιο ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μην υμνεί τα εγκώμιά Του. Κι όμως δεν καταλαβαίνετε πως εκδηλώνουν την δόξα Του. Στα αλήθεια Εκείνος είναι Μακρόθυμος, Πολυεπιεικής.»

تُسَبِّحُ لَهُ السَّمَاوَاتُ السَّبْعُ وَالأَرْضُ وَمَن فِيهِنَّ وَإِن مِّن شَيْءٍ إِلاَّ يُسَبِّحُ بِحَمْدَهِ وَلَـكِن لاَّ تَفْقَهُونَ تَسْبِيحَهُمْ إِنَّهُ كَانَ حَلِيمًا غَفُورًا

Είναι αλήθεια πως οτιδήποτε ακούμε, βλέπομε, μυρίζομε, γευόμαστε και καθετί φυσικό, μαζί με λέξεις, όλα μιλούν για την υπόσταση του Κόσμου. Ο Κρόνος είναι η έβδομη σφαίρα από την Γη και αυτός ο ουρανός δημιουργήθηκε από το Θεϊκό Όνομα Κύριος الرب. Ο ουρανός, ο πλανήτης του, το Σάββατο και το γράμμα Για (ي), δημιουργήθηκαν στην 11η Σεληνιακή Μονή την Ζούμπρα ή Χαραθάν και έβαλε την κατοικία του Ιμπραχήμ (Αβραάμ).

Ο Αραμπί χωρίζει την ημέρα σε 24 ώρες, αρχίζοντας από το βράδυ του Σαββάτου, καθότι η Κυριακή ξεκινά τότε. Αναδημιουργεί τις ημέρες από ώρες που επαναλαμβάνονται στις ημέρες, αρχίζοντας με την πρώτη ώρα της νύχτας της Πέμπτης και κατόπιν την όγδοη ώρα και όμοια συνεχίζει. Για την Δευτέρα με τον ίδιο τρόπο, αρχίζει με την πρώτη ώρα της Παρασκευής και συνεχίζει όμοια τις υπόλοιπες.
Οι ημερήσιες ώρες της Τετάρτης (4) εξάγονται στο βράδυ της Κυριακής (1).
Οι ημερήσιες ώρες της Πέμπτης (5) εξάγονται στο βράδυ της Δευτέρας (2).
Οι ημερήσιες ώρες της Παρασκευής (6) εξάγονται στο βράδυ της Τρίτης (3).
Οι ημερήσιες ώρες του Σαββάτου (7) εξάγονται στο βράδυ της Τετάρτης (4).
Οι ημερήσιες ώρες της Κυριακής (1) εξάγονται στο βράδυ της Πέμπτης (5).
Οι ημερήσιες ώρες της Δευτέρας (2) εξάγονται στο βράδυ της Παρασκευής (6).
Οι ημερήσιες ώρες της Τρίτης (3) εξάγονται στο βράδυ του Σαββάτου (7).
Η σπουδαιότητα της διανομής των ημερών στο εικοσιτετράωρο οφείλεται στην αιτία της σειράς της δημιουργίας σύμφωνα με τα επτά κύρια Θεϊκά Ονόματα. Για παράδειγμα, την Κυριακή ο κόσμος άρχισε να ακούει σύμφωνα με το Θείο Όνομα «όλα Ακούων», τη Δευτέρα να ζει σύμφωνα με το Θείο Όνομα «ο Ζων». Ο Αραμπί λαμβάνει την πρώτη μοίρα των Διδύμων ως το καθορισμένο σημείο έναρξης της κοσμικής Μέρας της δημιουργίας. Και αυτό γιατί η μοίρα αυτή συμπίπτει με τον Γαλαξιακό Ισημερινό.

Το βορεινό σημείο που εφάπτεται ο γαλαξιακός ισημερινός με την εκλειπτική του ζωδιακού βρίσκεται ανάμεσα στον αστερισμό των Διδύμων και στον αστερισμό του Ταύρου και συμβολίζεται με το 69.Το ίδιο σημείο είχαν χρησιμοποιήσει οι Σουμέριοι περί το 11000 πΧ σαν αρχικό σημείο του ζωδιακού ημερολογίου. Ως εκ τούτου, η Πρώτη Μέρα που εμφανίστηκε στον κόσμο ήταν από την πρώτη μοίρα των Διδύμων και αυτή η μέρα ονομάστηκε Κυριακή (Αλάχαντ).
Αυτή ήταν η κίνηση της αρχικής Μέρας του Ήλιου. Μετά από το τέλος αυτής της Μέρας, ξεκίνησε μια άλλη κίνηση όμοια με την πρώτη, μαζί με το σύνολο από ότι περιλαμβάνουν οι σφαίρες. Η δεύτερη κίνηση ονομάστηκε Δευτέρα. Αυτό συνεχίστηκε μέχρι να ολοκληρωθούν και οι επτά περιοδικές κινήσεις καθορισμένες από μια Θεία Ιδιότητα.
Τα δώδεκα ζώδια είναι διαιρεμένα σε τέσσερα σύνολα, των οποίων οι επιρροές σχετίστηκαν με τα τέσσερα Στοιχεία, κάθε σύνολο περιέχει τρία ζώδια όμοιας φύσης. Η κίνηση κάθε Κοσμικής Μέρας αρχίζει από την πρώτη μοίρα των Διδύμων.
Η δράση της Ψυχής στον Κόσμο σε κάθε μέρα από τις επτά μέρες των συμβάντων μέσα από τους Επτά Ουρανούς ξεκινά με την Κυριακή, όπου οι δράσεις του Σύμπαντος κινούν το Στοιχείο του Πυρός για να θερμάνει τον κόσμο. Το αποτέλεσμα είναι  να ρέουν τα πνεύματα στις πνευματικές υπάρξεις και να κινηθούν τα πράγματα που ωθούν. Την Δευτέρα, η ψυχή σε κάθε Μέρα δίνει το Στοιχείο του Ύδατος  στους γεννήτορες. Το αποτέλεσμα είναι, τα σώματα να αναπτύσσονται, να φυσούν βροχεροί άνεμοι, οι κινήσεις είναι αδύναμες. Την Τρίτη η ψυχή σε κάθε Μέρα δείχνει άνευ σημασίας πάθη. Το αποτέλεσμα να δημιουργούνται οργή, θυμός και συγκρούσεις ανάμεσα στους ανθρώπους. Την Τετάρτη αναμειγνύει υγρό ατμό με ξηρό ατμό. Κανένα αποτέλεσμα. Η Πέμπτη ρευστοποιεί και αποσυνθέτει. Το αποτέλεσμα είναι καλό για τους Εραστές. Η Παρασκευή διυλίζει τον υγρό ατμό. Το αποτέλεσμα είναι να προκύπτουν τα συμβάντα με τη μεσολάβηση της Θείας Εντολής, όχι σαν αποτέλεσμα προσπάθειας και άμεσης δράσης.

Επίσης, μια άλλη συμβολική αναλογία είναι μεταξύ του μεταφυσικού μακρόκοσμου και των πιο οικείων ανθρωπίνων πραγματικοτήτων. Είναι ο Κόσμος των Γραμμάτων. Ο Αραμπί έδωσε την κεντρική θέση τους στο μεσουράνημα της Θείας Αποκάλυψης του Κουράν. Η συμβολική μεταφυσική και κοσμολογική λειτουργία τους είναι τοποθετημένη με καθοριστικό τρόπο. Έχουν συμβολική ιεραρχία, όπως η πνευματική ιεραρχία των προφητών και των αγίων. Ο Πόλος έχει το γράμμα Αλίφ, το πρώτο γράμμα της αραβικής αλφαβήτου. Οι δύο Ιμάμηδες Αρχηγοί έχουν τα γράμματα Ουάου και Για. Οι τέσσερις Πυλώνες έχουν τα γράμματα Αλίφ, Ουάου, Για και Νουν. Ο πνευματικός Πόλος είναι ο Ιντρίς.

Η νύχτα είναι η αρχή της ημέρας, όμως η νύχτα και η ημέρα είναι αποσυνδεόμενες μεταξύ τους. Οι νυχτερινές ώρες είναι σε συνάρτηση με τις ημερήσιες μιας άλλης μέρας. Έτσι, η Κυριακή είναι συνδεόμενη με το πρωί της Τετάρτης, η Δευτέρα με το πρωί της Πέμπτης, η Τρίτη με το πρωί της Παρασκευής κλπ., όπως φαίνεται στο διάγραμμα που ακολουθεί.

Οι σχέσεις μεταξύ των επτά σφαιρών, είναι ως εξής:

Το έργο είναι ένα δοκίμιο, του Νίκου Δαμίγου, ερευνητή της αστρολογίας. Παρόμοια εργασία έχει δημοσιευτεί στο Αστρολογικό περιοδικό  Astrological Journal.

Λέγει ο συγγραφέας: "Την ιδέα να χρησιμοποιήσω τη Χρυσή Τομή για αστρολογικές εφαρμογές την εμπνεύστηκα, κυρίως γιατί είμαι Έλληνας και γιατί οι αρχαίοι Έλληνες χρησιμοποιούσαν ευρύτατα  τη Χρυσή Τομή. Θα ήθελα όμως, παράλληλα να εξηγήσω και για ποίους λόγους έκρινα σκόπιμο να εισάγω ακόμα  μία αστρολογική τεχνική  μέσα στις αμέτρητες που ήδη χρησιμοποιούνται.

Υπάρχουν πολλοί αστρολογικοί παράγοντες που μας έρχονται από το μακρινό παρελθόν και που δεν έχει νόημα να συζητάμε την αξιοπιστία τους, μία κι έχουν δοκιμαστεί  στην πράξη κατ’ επανάληψη. Παρ’ όλα αυτά, οι αστρολόγοι προσπαθούν  πάντα να κατανοήσουν γιατί τα τρίγωνα θεωρούνται "εύκολες" όψεις  και τα τετράγωνα  "δύσκολες"  ή ότι άλλο ονομάζονται, ανάλογα με την ορολογία  της εποχής, ή γιατί  τα αστρολογικά σπίτια λειτουργούν με τον τρόπο που φαίνεται να λειτουργούν ή  γιατί η οπισθόδρομη κίνηση δίνει διαφορετικά αποτελέσματα από την ορθή κίνηση κ.τ.λ. Μερικοί από μας είναι συμβολιστές και εξηγούν το κάθε τι με σύμβολα και αρχέτυπα. Άλλοι σκέφτονται επιστημονικά και προσπαθούν να δώσουν μία επιστημονική ερμηνεία στο κάθε τι. Ενώ μερικοί άλλοι, απλώς δέχονται τα πάντα δίχως ερωτήσεις.  Πέρα απ’ αυτό, ωστόσο  υπάρχουν αστρολογικοί παράγοντες και τεχνικές που είναι κατά κάποιο τρόπο, πιο "σωστοί" από άλλους, με την έννοια ότι έρχονται στο νου πιο αβίαστα και δεν χρειάζονται πολύπλοκες εξηγήσεις για να γίνουν αποδεκτοί.

Ένα παράδειγμα τέτοιου "φυσικού" συστήματος, είναι το σύστημα των Μεσοδιαστημάτων, το οποίο στην πιο απλή του μορφή, θεωρεί  το μέσον του τόξου που χωρίζει  δύο πλανήτες σαν το "κέντρο βάρους" τους. Από την άλλη μεριά,  οι πιο σύνθετες πλευρές του, όπως  για παράδειγμα η εφαρμογή όψεων  45 και 135 μοιρών προς το μεσοδιάστημα, χρειάζονται κάποια αιτιολόγηση πριν τις αποδεχτούμε. Όλα αυτά φυσικά δεν έχουν να κάνουν με την αξία του συστήματος των Μεσοδιαστημάτων. Ακριβώς  επειδή η αφετηρία του είναι τόσο λογική, τείνουμε να το δεχτούμε πιο εύκολα.

Η μέθοδος της Χρυσής Τομής είναι παρόμοιας υφής. Λέει απλώς ότι υπάρχει ένα σημείο  ή για να είμαστε  ακριβείς, τέσσερα σημεία, ανάμεσα  σε δύο πλανήτες  ή ευαίσθητα σημεία  ενός ωροσκοπίου,  που έχουν  σημασία στην αστρολογική ανάλυση, με τον ίδιο τρόπο που έχουν σημασία τα Μεσοδιαστήματα  ανάμεσά τους. Στην παρούσα της  μορφή, τουλάχιστον, η τεχνική της Χ.Τ. δεν είναι  ένα πλήρες σύστημα ανάλυσης, αλλά  ένα απλό βοήθημα για την επεξεργασία του ωροσκοπίου. Αλλά θα ρωτήσετε, γιατί να δεχτούμε ότι η Χ.Τ. σημαίνει κάτι; Η απάντηση είναι πως η Χ.Τ.  σημαίνει ορισμένα  πράγματα. Καθώς ίσως γνωρίζετε, αντιπροσωπεύει τον ιδανικό τρόπο με τον οποίο μία γραμμή  μπορεί να χωριστεί  στα δύο, έτσι ώστε  να έχουμε  το πιο ευχάριστο αποτέλεσμα, από αισθητικής άποψης τους.  Έχει χρησιμοποιηθεί  από τους αρχαίους γλύπτες και αρχιτέκτονες. Η Μεγάλη Πυραμίδα καθώς κι ο Παρθενώνας θεωρείται ότι χτίστηκαν πάνω στα πρότυπα της Χρυσής Τομής.

Φυσικά, αυτό από μόνο του  δεν θα αρκούσε για να την χρησιμοποιήσω όπως έκανα. Ιδιαίτερα όταν θυμηθούμε  πως η σύγχρονη Τέχνη εργάζεται πάνω σε πολύ  πιο χαλαρές αρχές  και δεν νοιάζεται πολύ, για τέτοιου είδους κανόνες. Υπάρχει, όμως ακόμα ένας λόγος για να δεχτούμε τη "φυσικότητα" της Χρυσής Τομής. Και ο λόγος αυτός είναι πως η ίδια η Φύση χρησιμοποιεί τη Χρυσή Τομή.  Ένα καλό παράδειγμα αυτής  της χρήσης είναι η κατανομή των φύλλων στα κλαδιά των δέντρων, μία κατανομή που ακολουθεί τις λεγόμενες Σειρές Fibbonacci. Οι σειρές αυτές είναι εκφράσεις της Χρυσής Τομής.

Είναι προφανές ότι η κατανομή που αναφέραμε, βοηθά τα φύλλα  να δεχτούν το περισσότερο  δυνατό φως από τον Ήλιο, κάτω από όλες τις συνθήκες. Με τον τρόπο αυτό, η φύση μας υποδεικνύει ένα μέτρο λειτουργικής τελειότητας και αυτό το μέτρο είναι  η Χ.Τ. Οι αρχαίοι βρήκαν, ότι είναι επίσης ένα μέτρο αισθητικής τελειότητας.

Έχουμε επομένως, κάθε λόγο να πιστεύομε πως η Χ.Τ. είναι  ένας σταθερός τρόπος σύνδεσης  τριών σημείων στον χώρο, ένας τρόπος μεγάλης αξίας και οπωσδήποτε όχι τυχαίος. Και πάνω σε έναν συμβολικό τομέα, όπως η αστρολογία, η Χ.Τ. μπορεί να γίνει το ίδιο χρήσιμη όπως κάθε άλλη αστρολογική όψη. Θα μπορούσε να είναι η πιο "φυσική" όψη από όλες τις άλλες.

Πρακτικά τώρα.  Δοθέντων δύο σημείων  σε ένα ωροσκόπιο, υπάρχει πάντοτε ένα τρίτο σημείο ανάμεσά τους, που έχει προς αυτά την σχέση Χ.Τ. (Φυσικά, υπάρχουν τέσσερα τέτοια σημεία, γιατί μπορούμε  να ξεκινήσουμε από το ένα ή το άλλο  άκρο του τόξου  και να προχωρήσουμε κατά την φορά των δεικτών του ωρολογίου ή αντίθετα. Εγώ χρησιμοποιώ πάντα το μικρότερο από τα δύο τόξα που βρίσκονται ανάμεσα στα οποιαδήποτε δύο σημεία κι αφήνω το παραπληρωματικό του, ιδιαίτερα αν αυτό το τελευταίο είναι πολύ μεγαλύτερο από  180 μοίρες. Έτσι, συνήθως βρίσκω  δύο σημεία Χρυσής Τομής για κάθε δύο σημεία σε ένα ωροσκόπιο).

Αυτό το τρίτο και τέταρτο σημείο ονομάζω Χρυσή Τομή των δύο αρχικών σημείων  και προτείνω ότι αντιπροσωπεύει  την πιο λειτουργική έκφραση των συνδυασμένων τους ενεργειών. Έτσι όταν ένας τρίτος πλανήτης συμπέσει με το σημείο Χρυσής Τομής  δύο άλλων, συμπεραίνω ότι συνδυάζεται μαζί τους κατά το λειτουργικότερο τρόπο.

Δεν θα υπεισέλθω στο τεχνικό μέρος των μαθηματικών που αφορούν τη Χρυσή Τομή ή τις Σειρές Fibbonacci. Υπάρχει σε πολλά βιβλία μαθηματικών. Αρκεί να πω ότι, για να βρούμε τα δύο σημεία  Χ.Τ. ενός τόξου, αρκεί να πολλαπλασιάσουμε  το μήκος του  με τις σταθερές  0,382 και 0,618 και να προσθέσουμε  το αποτέλεσμα στο αριστερό άκρο του τόξου. Προσοχή: Τα δύο άλλα σημεία Χ.Τ. δηλαδή αυτά του παραπληρωματικού τόξου, δεν βρίσκονται διαμετρικά αντίθετα με τα δύο πρώτα, όπως συμβαίνει με τα μεσοδιαστήματα. Μετά  από αυτό, θα έχουμε, μέσα  στο αρχικό τόξο, δύο νέα τόξα, που

θα αρχίζουν  από το αριστερό του άκρο. Τα δεξιά του άκρα  θα ορίζουν τα σημεία της Χρυσής Τομής του αρχικού τόξου. Κι αν ένας πλανήτης συμπέσει με κάποιο από αυτά τα δύο σημεία θα έχει σχέση Χρυσής Τομής με τα αρχικά δύο σημεία.

Ας πάρουμε ένα παράδειγμα: Αν ο Ήλιος βρίσκεται στις 8 μοίρες  Καρκίνου και ο Ποσειδώνας στις 27 μοίρες της Παρθένου, το τόξο ανάμεσά τους έχει μήκος 79 μοίρες. Αν πολλαπλασιάσουμε  το 79 με το 0,382 και το 0.618 θα βρούμε 30 μοίρες και 49 μοίρες αντίστοιχα, κατά προσέγγιση.

Προσθέτοντας αυτά τα δύο νέα τόξα  στο γεωγραφικό μήκος του Ήλιου, βρίσκομε δύο σημεία μέσα στο αρχικό τόξο, στις 8 μοίρες και στις 27 μοίρες του Λέοντα. Αυτά είναι  τα σημεία Χρυσής Τομής  της απόστασης Ήλιου/ Ποσειδώνα.

Κατά σύμπτωση ο Ήλιος και ο Ποσειδώνας που ανέφερα είναι ο δικός μου Ήλιος και  Ποσειδώνας και στις 9 μοίρες, περίπου του Λέοντα  (που είναι, πολύ κοντά  στις 8 μοίρες  του Λέοντα που βρήκαμε προηγουμένως) συμβαίνει να έχω τον Άρη.  Έτσι, ο Άρης είναι στην Χ.Τ. του ζεύγους Ήλιος-Ποσειδώνας. Η περιγραφή της τριπλής σχέσης Άρης= Ήλιος/ Ποσειδώνας,  την οποία μπορώ κάλλιστα να χρησιμοποιήσω, λέει: Αδύνατος.

Οι περιορισμένες εφαρμογές της  που έχω δοκιμάσει  μέχρι σήμερα με πείθουν ότι οι σχέσεις Χ.Τ., δεν είναι τυχαίες σχέσεις και ότι πετυχαίνουν σε πολλές περιπτώσεις  να εξηγήσουν κάποια λεπτομέρεια  στο χαρακτήρα ή την κατασκευή ενός ατόμου, μία λεπτομέρεια  που δεν φαίνεται εύκολα από άλλες αστρολογικές ενδείξεις.

Ας πάρουμε ένα άλλο παράδειγμα Χ.Τ. απ’ το ωροσκόπιο του Αδόλφου Χίτλερ.

Ανάμεσα σε άλλους συνδυασμούς Χ.Τ. βρίσκουμε την εξής:

Δίας= Ουρανός / Άρης. Ο συνδυασμός αυτός έχει μεγάλη σημασία στην κατανόηση των κατορθωμάτων του Χίτλερ, δίνοντας την πληροφορία: Σωστή αντίληψη των καταστάσεων, συνδυασμένη με έγκαιρη δράση.

Αν αφήσουμε  τις παλιές  και στοιχειώδεις αστρολογικές έννοιες, όπως τα ζώδια,  τους πλανήτες, τις πρωτεύουσες όψεις, που σχετικά  με την προέλευσή τους δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι τότε οι πιο πρόσφατες προσθήκες  που έγιναν, μοιάζουν  να είναι βασισμένες  σε λογικές  ιδέες που ξεκινούν από συμβολικούς συλλογισμούς.  Με αυτά εννοώ πως οι Άραβες, για  παράδειγμα δεν ανακάλυψαν τους αστρολογικούς "Κλήρους" επειδή ήθελαν να εξηγήσουν μ’ αυτούς ορισμένα αποτελέσματα που είχαν βρει προηγουμένως. Αντίθετα, ξεκίνησαν από την ιδέα ότι η σύνθεση δύο τυχόντων πλανητών με τον Ωροσκόπο και μ’ έναν ορισμένο τρόπο, θα έφερνε  στο προσκήνιο την συνδυασμένη τους "ουσία".  Έτσι, δεν νομίζω πως κάνω λάθος, λέγοντας ότι κάθε αστρολογική ιδέα ξεκινά κάπως έτσι. Τα τρίγωνα,  τα εξάγωνα  και τα τετράγωνα λειτουργούν όπως λειτουργούν, γιατί εκφράζουν  συμβολικά λογικές σχέσεις, ανάμεσα στα ουράνια σώματα. Δεν μπορούμε να πούμε πως τέθηκαν  σε χρήση, αλλά είναι αποδεκτά επειδή η βάση τους είναι αποδεκτή από το νου του αστρολόγου  που είναι σταθερά προσανατολισμένος στα σύμβολα. Θα ήμασταν πιο διστακτικοί  να δεχτούμε μία όψη, λόγου χάρη  57 μοιρών, αν δεν μπορούσε να εξηγηθεί από τη συμβολική σκέψη. Και, αν μία τέτοια όψη υπήρχε πραγματικά απ’ το μακρινό παρελθόν, καλά θα κάναμε να έχουμε βρει μία τέτοια εξήγηση, προκειμένου να διατηρήσουμε την αστρολογική συνάφεια.

Και είναι προφανές, ότι κάθε νέα ιδέα  πάνω  στις αστρολογικές μεθόδους πρέπει  να είναι, τουλάχιστον  εν μέρει, συμβατική  με  τα ουσιώδη  της αστρολογικής  σκέψης  ή να απορρέει  κατευθείαν  από αυτά.  Μπορούμε να εφεύρουμε ένα σωρό  υποθετικούς πλανήτες  και υπάρχουν  ήδη δεκάδες από αυτούς, αλλά  όλοι αποδείχθηκαν ανοικονόμητοι, ενώ  τα Μεσοδιαστήματα ή οι Αρμονικές υπήρξαν πειστικά από την αρχή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι δεν είναι αυθαίρετα κατασκευάσματα. Όταν  αναζητούμε  τρόπους για να συνδέσουμε δύο ή περισσότερους παράγοντες ενός ωροσκοπίου, αναζητούμε συνδυασμούς με νόημα.  Το μεσοδιάστημα έχει νόημα, γιατί το κέντρο  βάρους  έχει νόημα. Το τρίγωνο έχει νόημα, γιατί ο αριθμός τρία έχει νόημα.  Στις Αρμονικές, οι αριθμοί που χρησιμοποιούνται έχουν νόημα. Η Χρυσή Τομή  είναι ένας  τρόπος διαίρεσης με νόημα. Δεν ξέρουμε  γιατί έχει αυτό το νόημα, αλλά αυτό  δεν μας  εμποδίζει να την χρησιμοποιούμε για διαιρέσεις με νόημα. Έτσι, η Χ.Τ. είναι πιθανό  να αποδειχτεί χρήσιμη στην αστρολογική  πρακτική.  Έχω προτείνει, όταν  δουλεύουμε  με την Χ.Τ.  να εφαρμόζομε κάποια αισθητικά κριτήρια. Για παράδειγμα, ένα ωροσκόπιο μ’ όλους  τους πλανήτες του, μαζεμένους  σε ένα μικρό του μέρος ή ένα ωροσκόπιο  με τους πλανήτες του διεσπαρμένους ομοιόμορφα γύρω-γύρω, δεν προσφέρονται πολύ για ανάλυση  Χ.Τ. επειδή  κατά πάσα πιθανότητα θα είναι γεμάτο με Χρυσές Τομές, τη μία χαμένη ανάμεσα στις άλλες.

Επίσης, προσπαθώ να μη χρησιμοποιώ  τόσο  τα πολύ μικρά τόξα (δηλ. κάτω από 8-10 μοίρες), όσο  και τα πολύ μεγάλα  (πάνω από 180 μοίρες). Γνώμη μου  επίσης είναι ότι όταν  μία Χ.Τ.  ενώνει τρεις διαδοχικούς πλανήτες χωρίς  να παρεμβάλλεται κάτι άλλο ανάμεσά τους, παίζει ένα ρόλο πιο σημαντικό από άλλες,  όπου παρεμβάλλονται  άλλα σημεία. Αυτά όμως, πρέπει να  πω είναι  δικοί μου μανιερισμοί. Στο σημείο αυτό, θα έπρεπε ίσως να προσθέσω  ότι είμαι οπαδός  της άποψης ότι η αστρολογία είναι σε μεγάλο βαθμό μία τέχνη.  Ιδιαίτερα  όσον αφορά  τη σύνθεση  του ωροσκοπίου. Το στάθμισμα των επί μέρους παραγόντων, η σύνθεσή τους σ’ ένα σύνολο, η έμφαση που δίνουμε σε ορισμένους από αυτούς και ο παραμερισμός άλλων, όλα αυτά  είναι ένα είδος τέχνης. Έτσι, με κάθε τεχνική, πιστεύω ότι πρέπει να χρησιμοποιούμε και το ταλέντο μας. Κι εφ’ όσον η ανάλυση Χρυσής Τομής έχει σχέση με την Τέχνη, θα έπρεπε να την πλησιάζουμε με έναν αισθητικό τρόπο.

Υπάρχουν  μερικοί ακόμα, τρόποι  εφαρμογής της Χρυσής Τομής. Ας πάρουμε για παράδειγμα ολόκληρο τον κύκλο 360 μοιρών του ωροσκοπίου.  Αν θεωρήσουμε οποιονδήποτε πλανήτη Χ σαν αρχή του, τότε τα δύο σημεία Χ.Τ.  της κλειστής αυτής καμπύλης των 360 μοιρών  βρίσκονται περίπου 137ο 30' και 222ο 30' μακριά από αυτόν  τον πλανήτη. Έτσι, αν κάποιος πλανήτης ή ευαίσθητο σημείο  βρίσκεται σε αυτήν  την απόσταση από τον Χ, θα έχει προς αυτόν σχέση Χ.Τ.  Παράδειγμα,  η Σελήνη στις  4,5ο Ιχθύων και ο Ουρανός στις 22ο Καρκίνου στο ωροσκόπιο του Λεονάρντο ντα Βίντσι, βρίσκονται σε απόσταση 137,5ο μεταξύ τους, σχηματίζοντας έτσι ένα ζεύγος Χ.Τ. Το ίδιο ισχύει  για  τον Ερμή στις 27ο Υδροχόου  και τον Δία στις 15ο Καρκίνου, στο ωροσκόπιο του διάσημου σκακιστή Μπόμπυ Φίσερ.

Αν τώρα  πάρουμε  τις 0ο του Κριού  σαν σημείο εκκίνησης, τα δύο σημεία Χ.Τ.  του Ζωδιακού κύκλου  βρίσκονται  στις 17,5ο Λέοντα και στις 12,5^ο Σκορπιού. Το ερώτημα  είναι αν μπορεί να βρεθεί  κάποιο ιδιαίτερο νόημα σ’ αυτές τις δύο περιοχές του Ζωδιακού.

Μία άλλη εφαρμογή όμοια  με τις  προηγούμενες, προκύπτει αν πάρουμε τις 180ο μοίρες  που χωρίζουν διαμετρικά  αντίθετα σημεία  όπως ο ASC και ο DESC ή το MC και το IC ή ο Βόρειος. Δεσμός και ο Νότιος Δεσμός. Τα σημεία Χ.Τ. των  180 μοιρών απέχουν  69ο και 111ο από την μία  ή την άλλη  άκρη του τόξου- ημικύκλιου. Αν ένας πλανήτης βρεθεί σε μία τέτοια θέση, θα έχουμε, για  παράδειγμα:  IC (20ο Αιγόκερω) - Ουρανός (11,5ο Ταύρου) -  MC (20ο Καρκίνου) κι επομένως: Ουρανός = IC/MC (στο ωροσκόπιο του Μεγάλου Ναπολέοντα),  ή Πλούτων (10,5ο Διδύμων) = ASC/DESC (1,5ο Κριού / Ζυγού) στο ωροσκόπιο του Ροδόλφου Βαλεντίνου.

Σημαντικές  πιθανά να είναι οι τυχόν σειρές σημείων Χ.Τ. οι οποίες σχηματίζουν  πραγματικές  σειρές  Fibbonacci,  όπως η ακόλουθη:  ASC (1,5^ο Κριού)-Ήλιος (15ο Ταύρου) -Ποσειδώνας (14,5ο Διδύμων) -IC  (0,5ο Καρκίνου) -Δίας (4ο Καρκίνου), πάλι απ’  το ωροσκόπιο  του Ροδόλφο Βαλεντίνο.

Οι σειρές  Fibbonacci  έχουν δύο  χαρακτηριστικές ιδιότητες:  κάθε όρος τους ισούται με το άθροισμα των δύο προηγουμένων του κι ο λόγος της διαίρεσης  δύο διαδοχικών  όρων τείνει προς  τη σταθερά της Χρυσής Τομής, δηλ.  τον αριθμό 0,618. Η βασική σειρά Fibbonacci είναι 1, 1, 2, 3, 5, 8, 13, 21, 34. Μία τέτοια  σειρά Χρυσών Τομών,  όπου  περισσότεροι  από τρεις πλανήτες σχηματίζουν μία συνεχόμενη αλυσίδα, μπορεί να διηγείται από μόνη της μία ολόκληρη ιστορία.

Είναι ενδιαφέρον και πρέπει να ξοδευτεί χρόνος για την μελέτη αυτής της μεθόδου.  Αν αποδειχτεί ότι η Χ.Τ. έχει μεγάλη αξία, όλοι εμείς, οι Έλληνες θα αισθανθούμε πολύ ικανοποιημένοι. Η αστρολογία είναι γεμάτη από αρχαίους Έλληνες Θεούς. Είναι γεμάτη από αρχαίους ελληνικούς όρους.  Θα μας χαροποιούσε  αν μία σύγχρονη Ελληνική  συμβολή εύρισκε το δρόμο της στην καθημερινή αστρολογική πρακτική.

Μερικά παραδείγματα Χρυσής Τομής

ΣΑΡΛ ΝΤΕ ΓΚΩΛ   Πλούτων - ASC (δύναμη, ισχυρή προσωπικότητα), Ήλιος - Άρης - Πλούτων (μεγάλα σχέδια,  μεγάλες δυνάμεις),  Ερμής - Άρης - Πλούτων (εμπνέει),  Πλούτων - MC - Ουρανός (οραματισμοί), Κρόνος - Ερμής - Σελήνη (μοναχικός).

ΣΑΛΒΑΝΤΟΡ ΝΤΑΛΙ MC - Ήλιος - Πλούτων (δύναμη, επιτυχία), Σελήνη - Αφροδίτη - Άρης (δημιουργικότητα), Σελήνη - Ήλιος - Πλούτων (υπερβολική   συναισθηματική εκφραστικότητα),                 Δίας - Άρης - Πλούτων (μεγάλα σχέδια),  Δίας - Ήλιος - ASC (πομπώδης), Αφροδίτη - Πλούτων - ASC (μαγνητική  προσωπικότητα), Νότιος Δεσμός - Δίας - Ήλιος (θέλει να τραβήξει την  προσοχή),                 Ποσειδών - Ουρανός - Δίας (σουρεαλισμός).

ΦΡΑΝΚΟ Άρης - Βόρειος. Δεσμός - Πλούτων (αρχηγός),   Δίας - Βόρειος. Δεσμός - Πλούτων (δίψα για  εξουσία,  ηγετικός).

ΛΟΡΔΟΣ ΒΥΡΩΝ    Αφροδίτη - Άρης (πάθος, αισθαντικότητα), Πλούτων - ASC (ιδιόρρυθμη προσωπικότητα), Ερμής - Ήλιος - Αφροδίτη  (αίσθηση του ωραίου, ματαιοδοξία), Ερμής - Ήλιος - Κρόνος (αγάπη για ταξίδια), Ποσειδών - DESC - Πλούτων (μυστικισμός), Ποσειδών - DESC - Αφροδίτη (ιδιόρρυθμη ερωτική ζωή), Δίας - Άρης - Ουρανός (αγάπη ελευθέριας), Δίας - ASC - Ουρανός (περιπετειώδης), Ήλιος - Πλούτων - Αφροδίτη (υπερβολές στον έρωτα), Ουρανός - IC - Ποσειδών (ασυνήθιστα  ενδιαφέροντα).

Σημειώσεις

Μερικές ερμηνείες Χρυσής Τομής:

Πλούτων - Ουρανός - Άρης: Σκληρότητα, βία.

Κρόνος - Νου. Δεσμός - Πλούτων: Πολλοί  άνθρωποι οι οποίοι υποφέρουν.

Κρόνος - Ήλιος+ Σελήνη - Ουρανός: Βία.

Ερμής - Ποσειδών - Σελήνη: Παραπλάνηση.

Κρόνος - Πλούτων - Άρης: Κτηνωδία.

Σελήνη - Κρόνος - Ήλιος: Αρρώστια.

Κρόνος - ASC - Ήλιος: Παραγνωρισμένος.

ASC - Δίας - Αφροδίτη: Καλλιτεχνία.

Βόρειος. Δεσμός - Αφροδίτη - Ποσειδών: Ύποπτες σχέσεις.

Ουρανός - Σελήνη - Ήλιος: Παρορμητισμός, έξαψη.

Ουρανός - Άρης - Σελήνη: Φυσική αδυναμία.

MC - Σελήνη - Κρόνος: Κατάθλιψη, ψύχωση.

ASC - Πλούτων - Άρης+ Ποσειδών: Βία, εγκληματικότητα.

Σελήνη+ Νότιος. Δεσμός - Ουρανός - Άρης+ Ποσειδών: Βίαιος χαρακτήρας, παρορμητική συμπεριφορά.

Βόρειος. Δεσμός - Άρης+ Ποσειδών -  Ήλιος+ Αφροδίτη: Επιθυμία να επιβληθεί σε μία κοινότητα, αδυναμία προσαρμογής, εμπαθή, συμπλέγματα κατωτερότητας.

IC - Πλούτων - Βόρειος. Δεσμός: Η ικανότητα  να επιβάλλει την θέλησή του στους άλλους.

Η Οικοθεσία περιέχει πίνακες που παρουσιάζουν τις μοίρες των ζωδίων που καταλαμβάνουν οι ακμές των Οίκων στα διαφορετικά Γεωγραφικά Πλάτη για κάθε μοίρα Ορθής Αναφοράς ή για κάθε 4 λεπτά Αστρικού Χρόνου. Οι πίνακες Ράφαελ περιέχουν τέτοιες Οικοθεσίες. Υπάρχει πολύ συζήτηση αναφορικά στα διάφορα συστήματα των ακμών των Οίκων, ενώ θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί ένα σημείο στίξης επιτήρησης για να εντοπίζει τη μοίρα στον Ορίζοντα κάθε δύο ώρες. Φυσικά θα έπρεπε να γίνει πάλι σε όλα τα Γεωγραφικά Πλάτη και βέβαια δεν θα ήταν πολύ επιστημονικό. Παρ' όλα αυτά, η γενική άποψη είναι ότι καμία από τις υπάρχουσες μεθόδους δεν είναι σωστή για όλα τα Γεωγραφικά Πλάτη, ακόμα κι αν μπορούν να είναι αρκετά κοντά, για πρακτικούς λόγους. Τα τέσσερα καλύτερα γνωστά συστήματα είναι τα ακόλουθα:

Καμπάνους Ο κάθετος κύκλος από το Ζενίθ στα σημεία διάταξης και δύσης του Ορίζοντα είναι τριχοτομημένο. Μέσω αυτών των σημείων είναι φερόμενοι μεγάλοι κύκλοι, οι κύκλοι των Οίκων, από τα σημεία του Βορρά και Νότου του Ορίζοντα. Κατά συνέπεια οι διατομές θα είναι σε ύψη 30 και 60 μοιρών επάνω από τον Ορίζοντα, στις υποδιαιρέσεις και της διάταξης και της δύσης της Πρώτης Κατακορύφου. Αυτό διαιρεί τον ουρανό σε έξι μεγάλους τομείς. Ομοίως διαιρείται το ημισφαίριο κάτω από τον Ορίζοντα. Οι ακμές των Οίκων είναι τα σημεία στα οποία η Εκλειπτικής σε εκείνη την στιγμή τέμνει τον Ορίζοντα.

Ρεγκιομοντάνους (Σύστημα Χώρου) Ο Ουράνιος Κύκλος είναι τριχοτομημένος αντί της Πρώτης Κατακορύφου και οι μέγιστοι κύκλοι επεκτείνονται από τα σημεία του Βορρά και Νότου του Ορίζοντα στα σημεία της τριχοτόμησης. Οι ακμές των Οίκων είναι στα σημεία στα οποία η Εκλειπτική τέμνει τον Ορίζοντα. Στον Ισημερινό τα δύο συστήματα δίνουν τις ίδιες ακμές. Η διαφορά αυξάνεται καθώς προσεγγίζονται οι Γήινοι Πόλοι.

Οριζόντια Αρχίζοντας από τους μέγιστους κύκλους στο Μεσημβρινό και στον Προμεσημβρινός, ο Ορίζοντας και η Πρώτη Κατακόρυφος, προσθέτουν άλλους μέγιστους κύκλους από το Ζενίθ ως το Ναδίρ που τριχοτομούν κάθε τεταρτημόριο του Ορίζοντα. Οι ακμές των Οίκων είναι τα σημεία στα οποία σε μια δεδομένη στιγμή, η Εκλειπτική τέμνει κόβει τους κατακόρυφους κύκλους.

Πλάσιντους (Σύστημα Χρόνου)  Αντί της χρησιμοποίησης των μέγιστων κύκλων, η ημερήσια κίνηση της Γης αναγκάζει ένα ουράνιο σώμα να τμήσει την ακμή του 12ου Οίκου, μετά από ένα αστρικό-χρονικό διάστημα ίσο με το ένα τρίτο του ημι-ημερήσιου τόξου της. Για να τμήσει την ακμή του 11ου σπιτιού μετά από ένα αστρικό-χρονικό διάστημα ίσο με τα δύο τρίτα του ημι-ημερήσιου τόξου του και για να φθάσει στην κατακόρυφο του Μεσημβρινού μετά από ένα διάστημα αστρικού χρόνου που αντιστοιχεί στο ημι-ημερήσιο τόξο. Το ημι-τόξο από το Μεσημβρινό που τέμνει τον Ανατολικό Ορίζοντα δίνει τον Ωροσκόπο. Οι ακμές του 2ου και 3ου Οίκου επεκτείνονται ομοίως κάτω από τον Ορίζοντα. Οι ακμές του Πλάσιντους είναι σχεδόν σε καθολική χρήση αυτή την περίοδο.

Ίσοι Οίκοι Το σύστημα των Ίσων Οίκων διαιρεί το ζωδιακό σε 12 Οίκους των 30ο μοιρών, αρχίζοντας από τον Ωροσκόπο.

Μια σειρά Πινάκων Οικοθεσίας για Πλάτος 40 μοιρών Βόρεια, που είναι περίπου το γεωγραφικό πλάτος της Νέας Υόρκης, στο οποίο μπορεί να φανεί μια σύγκριση αυτών των τεσσάρων συστημάτων, βρίσκεται στις Αμερικανικές Εφημερίδες Αστρολογίας για το έτος 1941. Ο 10ος Οίκος είναι κοινός και για τα τέσσερα συστήματα και αυτό είναι θεωρητικά σωστό. Οι αποκλίσεις εμφανίζονται στις ενδιάμεσες ακμές, μεταξύ του Υπογείου και του Μεσουρανήματος. Ο Ωροσκόπος είναι επίσης ο ίδιος για τρία από τα τέσσερα συστήματα, αλλά το Οριζόντιο σύστημα έχει δικό του Ωροσκόπο. Διαφορετικά Γεωγραφικά Πλάτη απαιτούν διαφορετικές σειρές Οικοθεσίας. Έχουν δημοσιευθεί πολλοί τόμοι που περιέχουν τις Οικοθεσίες για όλα τα Γεωγραφικά Πλάτη, οι περισσότεροι εντούτοις, περιορίζονται στο σύστημα Πλάσιντους, το οποίο είναι γενικότερα το πιο χρησιμοποιούμενο. Υπάρχει μια τάση να υπολογίζεται η Οικοθεσία με αρκετά δεκαδικά. Όμως, αν υπάρχει χρόνος γέννησης που είναι σωστός στο λεπτό, οι λεπτομερείς μέθοδοι είναι ανώφελες και παραπλανητικές.