Αποσπάσματα από το έργο του "Αλκανούν Αλμασούντι"

Οι Αρχαίοι έδωσαν μεγάλη σημασία στην παρουσία της Σελήνης, είτε στη Γενέθλια αστρολογία, είτε στην Αστρολογία των Επιλογών, είτε στην Αστρομαγεία.
Το Αλκανούν Αλμασούντι, είναι ουσιαστικά μια μεγάλη πηγή πληροφοριών σχετικά με την αστρονομία, γεωγραφία και εφαρμοσμένη μηχανική. Σε αυτό το βιβλίο, ο Μπιρουνί, έγραψε για τη λειτουργία και τις χρήσεις του αστρολάβου, διατύπωσε αστρονομικούς πίνακες και απέδειξε ότι η γη είναι στρογγυλή. Έδωσε με ακρίβεια την απόσταση μεταξύ Γης και Ηλίου, βρήκε την ακτίνα της γης και ανέπτυξε μια περίπλοκη μεθοδολογία για τις ανθρωπολογικές μελέτες. Διέκρινε σαφώς τη διαφορά μεταξύ της ιστορικής και της επιστημονικής μεθόδου. Εφάρμοσε πειραματικές επιστημονικές μεθόδους για τη μηχανική, για τον καθορισμό των βαρών σύμφωνα με τη θεωρία των ισορροπιών και του ζυγίσματος.

Λέγει ο Μπιρούνι: «Μετά την συζήτηση μιας αυθεντικής μεθόδου των έξι βασικών προτάσεων του Πτολεμαίου σχετικά με την σφαιρικότητα των Ουρανών και της Γης και της μετέπειτα ορισμένης και κυρίας αλλά εξαιρετικά ασήμαντης, θέσης στο Σύμπαν και τη φύση της Ανατολικής και Δυτικής έννοιας για του Ουρανούς, ο Μπιρούνι προχωρά για να καθορίσει εκείνους τους φανταστικούς κύκλους όπως οι Πόλοι, ο Ισημερινός, τα Μήκη και Πλάτη, η Λοξότητα και τα ζώδια του Ζωδιακού κλπ που χρησιμοποιούνται από τους αστρονόμους ως τεχνικοί όροι στην επεξεργασία τους για τους Ουρανούς και την Γη και τα οποία πρέπει κάθε σπουδαστής να ξέρει πριν την είσοδο στο θέμα.»
Και συνεχίζει στο τέταρτο κεφάλαιο της πρώτης Μάκαλα, σχετίζοντας την συζήτηση του Χρόνου όπως διαπραγματεύεται στην Αστρονομία και μετά προσδιορίζει την μέρα-νύχτα και τα διάφορα είδη της Σελήνης, τους Ηλιακούς μήνες και τα έτη. Προχωρά σε καθιστώντας μια λεπτομερή έκθεση των ημερολογίων των διαφορετικών λαών που ο ίδιος, γνώριζε. Δίνει πολλές και σημαντικές πληροφορίες για τα Ινδικά συστήματα, μετατρέποντας τις ημερομηνίες σε Χίτζρα (تاريخ الهجرة) (ισλαμικές ημερομηνίες), Ισδιγέρδη (تاريخ يزدجرد) περιόδου και Αλεξάνδρου περιόδου (تاريخ الاسكندر).
Σύμφωνα με την έρευνά του, ο Ζωροάστρης ή Ζαρατούστρα ή Ζαραθούστρα ή Ζαρτόστ, έζησε 267 έτη πριν τον Αλέξανδρο τον 3ο, τον Μέγα Αλέξανδρο και 1218 έτη πριν τον τελευταίο Πέρση Αυτοκράτορα Ισδιγέρδη τον 3ο.
Ο Ισδιγέρδης ο 3ος ήταν εγγονός του Χοσρόη Β, γιος του Σχαριάδη και της Μίριαμ, κόρης του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μαυρικίου. Βασίλεψε από 16-6-632 ως το 651. Το έτος 651 φονεύθηκε από στρατηγό του.

Ομοίως, επισημαίνει ότι η γνωστή εποχή μετά τον Αλέξανδρο, ξεκίνησε από το δέκατο έτος του θανάτου του. Και η πιο σημαντική περίοδος είναι η Σακακάλα προηγείται 587 έτη. Κάποιοι την ονομάζουν Γκαπτακάλα και πάνω της βασίζεται η αστρονομική διατριβή Χανταχαντιάκα. Επισημαίνει πως η αρχή της Μουσουλμανικής Εποχής της Εγίρα, αντιστοιχεί με την 1η Ραμαντάν του προ-Ισλαμικού ημερολογίου. Το Ισλαμικό ημερολόγιο ξεκίνησε στις 15 Ταμούζ (Ιούλιος) το 622 μΧ Ιουλιανό ημερολόγιο, ημέρα Πέμπτη, το απόγευμα. Αυτή η ημερομηνία αντιστοιχεί με την 1η Μουχάραμ 01 Χίτζρα. Στις 14 Ιουλίου 622 μΧ Ιουλιανό, έγινε μερική έκλειψη Ηλίου, στις 23ο Καρκίνου, άρα η έναρξη της νέας εποχής, ξεκίνησε με τη Νέα Σελήνη του Ιουλίου, στην Έκλειψη Ηλίου. Ο Μπιρούνι υπολόγισε πως η απόσταση σε χρονικό διάστημα που παρήλθε, είναι ακριβώς 3472 μέρες μεταξύ Ισδιγέρδη και Χίτζρα. Η αρχή της περιόδου Ισδιγέρδη είναι 16 Ιουνίου 632, από 365 μέρες και κάθε τέσσερα έτη 366 μέρες. Μας πληροφορεί ότι οι αρχαίοι Άραβες είχαν μάθει το σύστημα της παρεμβολής από τους Εβραίους της Χερσονήσου της Αραβίας, περίπου 200 έτη πριν την μετανάστευση του Μωχάμεντ (ειρήνη σ' αυτóν) στη Μεδίνα και το προσκύνημα στη Μέκκα. Στο έτος της μετανάστευσης, το προσκύνημα ήταν στον μήνα Σααμπάν (8ος μήνας). Ακόμα, είναι αξιοσημείωτο πως τοποθετεί τον θάνατο του Μωχάμεντ (ειρήνη σ' αυτóν), στις 8 του μήνα Ραμπία Αλάουαλ και όχι στις 12 του μήνα, ως πολλοί θεωρούν. Υπολόγισε πως εννέα έτη, έντεκα μήνες και είκοσι μέρες παρήλθαν από την ημερομηνία της μετανάστευσης. Έτσι, με πολύ βέβαιο και καθοριστικό τρόπο, δίνει πληθώρα πληροφοριών για όλα τα ημερολόγια και μήνες της παλιάς και νέας εποχής. Στη σελίδα 127, παραθέτει μια βασική συσχέτιση ημερομηνιών
الثاني من آذار, سنة الف و ثلاث مائة و تسع للاسكندر
التاسع و العشرين من صفر سنة ثمانية (و ثمانين) و ثلاث مائة للهجرة
السادس عشر من اسفندارماه سنة ست و ستين و ثلاث مائة ليزدحرد
2 Άδαρ (Μαρτίου), έτους 1309 Αλεξάνδρου
29 Σάφαρ, έτους 388 Χίτζρα
16 Ισφαντάρμουντχ, έτους 366 Ισδιγέρδη

Οι Περσικοί μήνες κατά Μπιρουνί

Φαρουρντίν μαχ (Μάρτιος) = فروردين ماه
Ουρντιμπιχίστ μαχ (Απρίλιος) = اردبهشت ماه
Χουρντάδ μαχ (Μάϊος) = خرداذ ماه
Τιρ μαχ (Ιούνιος) = تير ماه
Μουρντάδ μαχ (Ιούλιος) = مرداذ ماه
Σαχριουάρ μαχ (Αύγουστος) = شهريور ماه
Μιχρ μαχ (Σεπτέμβριος) = مهر ماه
Άμπαν μαχ (Οκτώβριος) = آبان ماه
Άδαρ μαχ (Νοέμβριος) = آذر ماه
Ντάι μαχ (Δεκέμβριος) = دى ماه
Μπαχμάν μαχ (Ιανουάριος) = بهمن ماه
Ισφαντάρμουντχ μαχ (Φεβρουάριος) = اسفندرمذ ماه

Ο Μπιρουνί και επεκτείνει αυτά που μελέτησε από την Αλμαγέστη, του Κλαύδιου Πτολεμαίου, και όχι μόνον.

 Για την ανατολική κίνηση των Απλανών Αστέρων, διατηρεί όλες εκείνες τις μετακινήσεις των Αστέρων προς ανατολικά, πάνω σε έναν κεντρικό άξονα και παράλληλα στον Ζωδιακό.
Η φύση και η έκταση αυτής της περιστροφής διαπιστώθηκε με εκτεινόμενες παρατηρήσεις για μεγάλες περιόδους και ο Αλ Μπιρούνι είχε εξετάσει το θέμα συσχετίζοτνας τις δικές του περιορισμένες παρατηρήσεις με αυτές από τον κατάλογο των Αστέρων του Κλαύδιου Πτολεμαίου. Σαν δείκτη πήρε το έτος 400 Ισδιγέρδη, που αντιστοιχούσε στην επιστροφή του Σουλτάνου Μαχμούντ, εξ αιτίας του θανάτου του πατέρα του Σουλτάνου Μασούντ (سلطان مسعود), στην Γκαζνί (غزنوی), στο σημερινό Αφγανιστάν με συντεταγμένες 33°33′00″Βόρεια 68°25′00″Ανατολικά, η αρχαία πόλη του Πτολεμαίου "Κούαζνα", στην περσική επικράτεια.
Ο σουλτάνος Μαχμούντ (محمود) έζησε από 2 Νοεμβρίου 971 ως 30 Απριλίου 1030, όταν ο Αλ Μπιρούνι ολοκλήρωσε το έργο του «Κιτάμπ αλΧίντι», για την Ινδία. Ανέλαβε ο γιος του Μασούντ, που τίμησε πολύ τον πατέρα του. Ο Μασούντ πέθανε το 1050, στην Γκαζνί.
Αυτός ο θάνατος, έγινε το έτος 422 Χίτζρα. Αυτό το έτος ο Αλ Μπιρούνι βρήκε πως οι Αστέρες είχαν μετακινηθεί περίπου 13 μοίρες, συγκρίνοντας τις θέσεις με αυτές του Κλαύδιου Πτολεμαίου. Υιοθέτησε τα μεγέθη του Άμπου αλΧουσεΐν Άμπντου Αραχμάν (عبد الرحمن بن عمر الصوفي) του αποκαλούμενου Αζόφι (Ιράν, από 903 μΧ ως 986 μΧ) από το έργο του «Κιτάμπ Σούρα Αλκαουάκιμπ» (كتاب صورالكواكب) που γράφτηκε περίπου το 964 μΧ.
Λέγει, «κάθε έθνος έχει δώσει διαφορετικά ονόματα στους αστέρες στην δική τους γλώσσα και έχει αποδώσει φανταστικές εικόνες στα συμπλέγματά τους και όμοια απένειμε μερικές παραδόσεις και ιστορίες που ταίριαζαν στα αρχικά στάδια του πολιτισμού».
Οι Άραβες, για παράδειγμα, είχαν το δικό τους σύστημα ονοματολογίας, αλλά ο Μπιρούνι προτίμησε το Ελληνικό σύστημα με τις 48 εικόνες και τους 12 αστερισμούς που ήταν διευθετημένοι σε μια ζώνη, σημειώνοντας την ίδια ώρα ότι αυτές οι ομοιότητες είναι σπανίως αρκετά ορθές για να περιλάβει όλους τους Αστέρες και έτσι άφησε εκτός της περιοχής τους, ένα αριθμό από αυτούς.
Ο Πτολεμαίος είχε υπολογίσει πως η σφαίρα των Αστέρων κινείται σε 100 έτη, μία μοίρα στο σύνολο των 360 μοιρών. Όλοι οι προηγούμενοι μουσουλμάνοι αστρονόμοι, εκτός από τον Ιμπν Γιούνους (ابن يونس), συμφωνούσαν πως μόνο 66 έτη χρειάζονται για την ολοκλήρωση μιας μοίρας.
Στο έργο του "Κιτάμπ Αλ-Ταφχίμ λιαουίλ Σάνατου α-Τανζίμ", βασίζεται στον Βαττάνι και δηλώνει πως οι Αστέρες, καθώς επίσης και το Απόγειο των Πλανητών, κινούται στην αναλογία των 66 ετών για μια μόνο μοίρα και 23.760 έτη για ολόκληρη την Ζώνη. Οι αρχαίοι την είχαν σε 36.000 έτη. Ο Μπιρούνι και ο Ιμπν Γιούνους υπολόγισαν πως χρειάζονται περισσότερα από 70 έτη για την ολοκλήρωση της περιστροφής. Διέφεραν μόνο στο επιπλέον κλάσμα, ¼, σύμφωνα με τον Ιμπν Γιούνους και 1/3 σύμφωνα με τον Μπιρούνι. Αυτό συμφωνεί πλήρως με τις σημερινές μελέτες που θέλουν να είναι περίπου 72 έτη μια μόνο μοίρα και 25.867 έτη για τον πλήρη κύκλο.
Όλοι οι προγενέστεροι ηγετικοί αστρονόμοι, όπως ο Νασίρ Α-Ντιν Τούσι (نصیر الدین طوسی), ο Κότομπ Α-Ντίν Καζρούνι Σιράζι (قطب‌الدین کازرونی شیرازی) και ο Αλούγ Μπίτζ (ألوغ ‌بیگ) ή Αλούκ Μπίκ (ألوك بيك) τον υπολόγισαν για 70 έτη.
Έτσι το αποτέλεσμα του Μπιρούνι είναι κοντά σαν προσέγγιση με τους σύγχρονους υπολογισμούς, καλύτερο από αυτό του Ιμπν Γιούνους, που προηγήθηκε του ιδίου αρκετά έτη.
Το αντικείμενο της μελέτης αυτής του Μπιρούνι, δεν ήταν μια απλή αντιγραφή ενός καταλόγου προκατόχου του. Για αυτήν την μελέτη, πήρε τον κατάλογο του Πτολεμαίου σαν βάση του και εργάστηκε για τα δικά του συμπεράσματα. Με δικούς του υπολογισμούς, έδωσε την αξία της μετάπτωσης των Αστέρων στην εποχή του.
Αναμφίβολα, το έργο κρίνεται με τεράστια αξία.

nooriya blogger facebook pinterest